Τι φρονεί ο Παπαδήμος;

Από Τα Νέα

Του Γιάννη Πρετεντέρη

Λυπάμαι αλλά η διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού ότι «κόκκινη γραμμή είναι μόνο η σωτηρία της χώρας» ουδόλως με καθησυχάζει. Αφενός επειδή υπονοεί ότι όλα τα άλλα παίζουν – άρα, η διαπραγμάτευση καθίσταται σχεδόν περιττή... Αφετέρου επειδή ο καθένας εννοεί τη σωτηρία της χώρας με τα δικά του μέτρα.

Να υπενθυμίσω, ας πούμε, ότι μέσα σε δύο χρόνια ο προηγούμενος πρωθυπουργός είχε δηλώσει τέσσερις - πέντε φορές ότι έσωσε τη χώρα, αλλά εν τω μεταξύ η χώρα βρέθηκε εδώ όπου βρίσκεται σήμερα.


Το ερώτημα λοιπόν είναι τι ακριβώς φρονεί ο Παπαδήμος. Θεωρεί ότι οι απαιτήσεις της τρόικας για αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, περικοπή των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα και «εσωτερική υποτίμηση» αποτελούν ένα βήμα προς τη σωτηρία της χώρας;


Αν ναι, να το εξηγήσει. Αν όχι, να πει τι προτίθεται να κάνει για να αντιμετωπίσει την απειλή. Διότι εμείς, οι υπόλοιποι, ως απειλή το αντιλαμβανόμαστε. Και μάλιστα ως δωρεάν απειλή. Για πολλούς λόγους.

● Πρώτον, επειδή άλλη μία φορά μιλάμε για γενικά και οριζόντια μέτρα. Ωστόσο το πρόβλημα (αν υπάρχει…) δεν είναι ούτε γενικό ούτε οριζόντιο. Το διάστημα 1996-2009 οι μέσοι πραγματικοί μισθοί ανέβηκαν 34% στον μη τραπεζικό ιδιωτικό τομέα, 44% στο Δημόσιο και 86% στις ΔΕΚΟ. Το 34% είναι απολύτως φυσιολογικό, το 86% δεν είναι.

Αντί λοιπόν να αντιμετωπίσουν το μισθολογικό κόστος εκεί όπου όντως απογειώθηκε, πάνε να το κόψουν παντού προκειμένου να μην τσακωθούν με τον Φωτόπουλο.

● Δεύτερον, επειδή δεν υπάρχει κανένας λόγος να μειωθούν οι μισθοί σε επιχειρήσεις που είναι κερδοφόρες ή βρίσκονται μόνο συγκυριακά σε δυσκολία ή δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας.

● Τρίτον, επειδή ουδείς διασφαλίζει ότι οι μειώσεις του μισθολογικού κόστους θα αποτυπωθούν στην τιμή του προϊόντος για να το καταστήσουν πιο ανταγωνιστικό. Ίσα ίσα. Το πιθανότερο είναι ότι αυτό το ιδιότυπο είδος που ονομάζεται «Έλληνας επιχειρηματίας» θα μεταφέρει τις περικοπές στα κέρδη και από εκεί σε κάποια ελβετική τράπεζα.

● Τέταρτον, η θεωρία ότι η μείωση των μισθών φέρνει ανταγωνιστικότητα και η ανταγωνιστικότητα ανάπτυξη ισχύει μόνο στο μυαλό κάποιων στόκων.

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, οι μέσες πραγματικές αποδοχές έχουν μειωθεί ήδη το διάστημα 2010-2011 πλέον του 12%, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τη χώρα να βυθιστεί στη μεγαλύτερη ύφεση της μεταπολεμικής Ιστορίας της. Κατέρρευσε η ζήτηση χωρίς να φτιάξει κάτι άλλο.

Περιμένω λοιπόν να πληροφορηθώ τι ακριβώς φρονεί ο Πρωθυπουργός. Για να καταλάβω τι προτίθεται να πράξει. Διότι αν είναι να πράττουμε απλώς ό,τι ζητάει η τρόικα, τότε η τρόικα αρκεί. Και μάλλον δεν χρειάζεται Πρωθυπουργός.