Σταυροφόροι με γεωτρύπανα

Από Το Ποντίκι 5.1.2012

Κάποτε, οι Σταυροφόροι είχαν ως πρόσχημα την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, αλλά ο πραγματικός στόχος ήταν η προσάρτηση νέων αγορών και η κατάληψη νέων περιοχών με αφθονία νερού.

Στις μέρες μας, οι Σταυροφορίες έχουν περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά: Ως πρόσχημα χρησιμοποιείται η «απειλή» από πυρηνικά ή άλλα όπλα μαζικής καταστροφής και η επέκταση των «δημοκρατικών ελευθεριών» σε άλλες χώρες. Ο πραγματικός στόχος είναι και πάλι η προσάρτηση νέων αγορών, αλλά τη θέση του νερού έχουν πάρει πλέον το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

Όλοι οι πόλεμοι, όλες οι εκστρατείες, όλες οι έκτακτες καταστάσεις, όλες οι αντιπαραθέσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά. Από τον κανόνα αυτόν δεν ξεφεύγει ούτε και η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου τον τελευταίο χρόνο οι εντάσεις και οι αλλαγές συσχετισμών έχουν μπει στην πρώτη γραμμή της ημερήσιας διάταξης.

«Οικόπεδα» με... θέα

Οι εξελίξεις επιταχύνθηκαν από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι έρευνες στα θαλάσσια «οικόπεδα» μέσα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, με αποτέλεσμα την προηγούμενη εβδομάδα ο Δημήτρης Χριστόφιας να ανακοινώσει τα πρώτα στοιχεία που προέκυψαν από τις εργασίες που διεξάγει η αμερικανική Noble Energy.

Οι ποσότητες φυσικού αερίου που βρέθηκαν στο συγκεκριμένο πεδίο αποτελούν μία ισχυρή ένδειξη για το τι υπάρχει στον βυθό της Ανατολικής Μεσογείου και γιατί ανεβαίνει το «θερμόμετρο» στην περιοχή...

Ένα και μόνο παράδειγμα αρκεί για να καταλάβουμε το μέγεθος των διεργασιών: Οι ποσότητες αερίου που υπάρχουν μόνο στο «Οικόπεδο 12» ή «Αφροδίτη» υπολογίζεται πως φτάνουν ή και ξεπερνούν τα 7 τρισ. κυβικά πόδια.

Εάν το σύνολο αυτής της ποσότητας διατεθεί αποκλειστικά στην ελληνική αγορά, η χώρα μας δεν χρειάζεται να αγοράζει αέριο από άλλους προμηθευτές τουλάχιστον για τα επόμενα 50 χρόνια! Έτσι, η Ελλάδα δεν θα έχει τόσο μεγάλη ανάγκη το ρωσικό αέριο και θα μπορεί να καλύψει μέρος της ζήτησης από τις πρώτες ύλες της Αν. Μεσογείου.

Μόνο από αυτό το παράδειγμα προκύπτουν αρκετά συμπεράσματα, από τα οποία τα δυο είναι ιδιαίτερα σοβαρά:

1. Η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να εξελιχθεί σε έναν νέο Περσικό Κόλπο, με πετρελαιοπηγές και κοιτάσματα φυσικού αερίου, που μπορούν να καλύψουν ένα μεγάλο μέρος της ζήτησης ενεργειακών πρώτων υλών στην Ευρώπη.

2. Αλλάζει ριζικά ο παγκόσμιος ενεργειακός χάρτης, καθώς οι πρώτες ύλες βρίσκονται πλέον πιο κοντά στην Ευρώπη και μάλιστα ένα μέρος από αυτές σε χώρα - μέλος της Ε.Ε.

3. Η Ρωσία παύει να αποτελεί τον κυριότερο προμηθευτή πολλών ευρωπαϊκών κρατών και το κέντρο βάρους μετατίθεται στην Κύπρο και το Ισραήλ.


Ομηρικές μάχες

Ο συνδυασμός των συμπερασμάτων αυτών, ωστόσο, είναι ιδιαίτερα εκρηκτικός, καθώς όλα δείχνουν πως οι παγκόσμιες ενεργειακές υπερδυνάμεις θα δώσουν ομηρικές μάχες για να ιδιοποιηθούν τα νέα κοιτάσματα.

Αυτό, άλλωστε, προμηνύουν και οι πληροφορίες που προέρχονται από τα επιτελεία των μεγαλύτερων ενεργειακών κολοσσών του πλανήτη σχετικά με το ενδιαφέρον τους να αναλάβουν την εκμετάλλευση του πεδίου στο οικόπεδο «Αφροδίτη». 


Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πληροφορίες αυτές, στους σχετικούς διαγωνισμούς που θα προκηρύξει το κυπριακό Δημόσιο αναμένεται να εμφανιστούν οι δύο μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρείες, η Exxon/Mobil και η Chevron, και θεωρείται βέβαιο πως θα τις ακολουθήσουν (για να τις κοντράρουν) και οι τρεις μεγαλύτεροι ευρωπαϊκοί όμιλοι, η BP, η Shell και η Total.

Στον «χορό» θα μπει και ο ρωσικός κολοσσός Gazprom, έχοντας ως πλεονέκτημα τις ιδιαίτερα καλές σχέσεις της Μόσχας με τη Λευκωσία, αλλά και το δάνειο των 2,5 δισ. ευρώ, που έλαβαν πρόσφατα οι Κύπριοι από ρωσικές τράπεζες με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους, «θωρακίζοντας» την οικονομία τους από το τσουνάμι της ευρωπαϊκής κρίσης.

Επίσης, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα σπεύσουν να υποβάλουν τα… διαπιστευτήριά τους και κινεζικές εταιρείες, οι οποίες ωστόσο έχουν πολύ μικρότερες πιθανότητες να επικρατήσουν των αντιπάλων τους, παρά τα τεράστια ποσά που μπορεί να διαθέσουν...

Το πρώτο κοίτασμα που ανακαλύφθηκε με συγκεκριμένα στοιχεία στην Ανατολική Μεσόγειο, πάντως, ανάβει το φιτίλι μίας υποβόσκουσας έντασης στην περιοχή, με απρόβλεπτες συνέπειες.

1. Η Τουρκία δείχνει τα «δόντια» της απειλώντας και προκαλώντας με την αποστολή ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή πέριξ των «οικοπέδων» της Κύπρου και του Ισραήλ.

2. Ο ξένος παράγοντας (Αμερικανοί, Ρώσοι και Γάλλοι) παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις, τόσο σε διπλωματικό επίπεδο όσο και σε στρατιωτικό. Τα πολεμικά πλοία έχουν δημιουργήσει μποτιλιάρισμα στην περιοχή, ενώ τις επόμενες ημέρες φτάνει και το ρωσικό αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Κουζνετσόφ».

3. Το Ισραήλ συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι του περιφερειακού ιμπεριαλιστή, επιβλέποντας με ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις ολόκληρη την περιοχή κι απειλώντας να απαντήσει με «φωτιά» σε οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας έντασης.


Νέος χάρτης

Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη σοβαρότατες διεργασίες αλλαγής των συσχετισμών και ανατροπής των ισορροπιών που γνωρίζαμε έως πρόσφατα, πάντα με επίκεντρο τις ενεργειακές πρώτες ύλες και τους μελλοντικούς «δρόμους» μεταφοράς τους προς την Ευρώπη.

♦ Στη Λιβύη, μετά την ανατροπή και τη δολοφονία του Καντάφι, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της χώρας περνά στον έλεγχο των δυτικών πολυεθνικών.

♦ Στην Αίγυπτο (με μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου), η φωτιά της εξέγερσης σιγοβράζει και οι στρατιωτικοί δεν φαίνεται να μπορούν να διατηρήσουν την εξουσία τους για μακρό χρονικό διάστημα, ενώ είναι δύσκολο να διαβλέψει κανείς τι θα κάνουν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, σε περίπτωση που επικρατήσουν στις εκλογές.

♦ Στη Συρία (χώρα - κόμβος μεταφοράς πρώτων υλών) η ένταση παραμένει και – σύμφωνα με την κυβέρνηση Άσαντ – ενισχύεται από ξένους παράγοντες, με αποτέλεσμα να υπάρχει ακόμη ένα «αγκάθι» στην πραγματικότητα που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή.

♦ Στο Ιράν η αντιπαράθεση της Τεχεράνης με την Ουάσιγκτον και τα υπόλοιπα δυτικά κέντρα αποφάσεων οδηγεί σε περαιτέρω ένταση, με απειλές κι από τις δύο πλευρές, αλλά και με το ενδεχόμενο να επιβληθεί εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο, κάτι που θα πλήξει ακόμη περισσότερο την ελληνική οικονομία (οι Ιρανοί είναι οι μόνοι που μας δίνουν «μαύρο χρυσό» με πίστωση!).

♦ Στο Αιγαίο και κυρίως στο νότιο τμήμα του έως ανοικτά της Κύπρου, η Αθήνα δεν τολμάει να ανοίξει θέμα ΑΟΖ, φοβούμενη την έντονη αντίδραση της Άγκυρας, αλλά και τη συνδυαστική όξυνση της κατάστασης, σε περίπτωση που κάποια πλευρά από τις εμπλεκόμενες σηκώσει τους τόνους της αντιπαράθεσης...

Όλα δείχνουν πως το 2012 θα έχουμε σοβαρές εξελίξεις, με ανατροπές και εντυπωσιακές αλλαγές στις ισορροπίες.