Ελληνική κυβέρνηση, «γερμανικός νόμος»

Από Το Ποντίκι 8.12.2011

Στις Βρυξέλλες σήμερα και αύριο οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποτίθεται ότι αναζητούν συμφωνίες για να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους που απειλεί το μέλλον της ζώνης του ευρώ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια προσπάθεια επιβολής του γερμανικού (άντε γερμανογαλλικού) «Νόμου». Ο εν λόγω νόμος δεν περιορίζεται στη σφαίρα της οικονομίας. Οι συνέπειες της εφαρμογής του γίνονται ιδιαίτερα αισθητές στο πολιτικό επίπεδο.

Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα ο «γερμανικός Νόμος» ισχύει ήδη και το πολιτικό σκηνικό της χώρας αντιμετωπίζει τις συνέπειες. Στη δημοσκόπηση που δημοσιεύει σήμερα το «Π» (σελίδες 20, 45) γίνεται σαφές ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι «ενθουσιασμένη» από την – επιβεβλημένη απ' έξω – συγκυβέρνηση των τριών.


Τα τρία κόµµατα που στηρίζουν τον τραπεζίτη - πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο ήδη νιώθουν την πίεση του εκλογικού σώματος και ένα από αυτά, το ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζει εικόνα κατάρρευσης. Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι το 50% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζει το πάλαι ποτέ Κίνημα είτε κεντροδεξιό είτε νεοφιλελεύθερο κόμμα!

Με βάση αυτά τα κεντροδεξιά ή νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά το δημοσκοπικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ κατρακυλά στο 13%!

Αν λάβει υπόψη κάποιος τα δημοσκοπικά ευρήματα, αντιλαμβάνεται την πραγματική εικόνα της κυβέρνησης Παπαδήμου. Πρόκειται για ένα πολιτικό συνονθύλευμα, το οποίο συναποτελούν ένα κόμμα που έχει εγκαταλειφθεί από τους κεντρώους - αριστερούς ψηφοφόρους του, το ακροδεξιό άγημα του ΛΑΟΣ και η «Λαϊκή Δεξιά», η οποία με τη συμμετοχή της στηρίζει έμπρακτα την πολιτική του επερχόμενου νέου μνημονίου.

Πέρα από την τυπική νομιμότητα του σχήματος, που συζητείται, αυτή η κυβέρνηση είναι προορισμένη να λάβει αποφάσεις και να υπογράψει συμφωνίες οι οποίες θα καθορίσουν την πορεία του τόπου για δεκαετίες. Το λιγότερο, λοιπόν, που θα περίμενε κάποιος είναι η ισχυρότατη λαϊκή εντολή και νομιμοποίηση.

Τις εκλογές όμως τις... απαγορεύουν προς το παρόν ο «γερμανικός νόμος» και οι πράσινοι «επιτελάρχες της καταστροφής», οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν αγοράζοντας όσο το δυνατόν περισσότερο πολιτικό χρόνο. Δεν πρόκειται να διασωθούν. Όμως, η πολιτική τους τιμωρία μετά την ολοκλήρωση της καταστροφής μικρό αποτέλεσμα έχει...