Ακυβέρνητη...

Από Το Ποντίκι 15.12.2011

Όσο περνά ο χρόνος τα ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο που έχει κληθεί να παίξει η κυβέρνηση Παπαδήμου πολλαπλασιάζονται. Τα ερωτήματα σχετίζονται με την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες της χώρας, οι οποίοι διαπιστώνουν ότι, κάτω από το καπέλο της διακομματικής συνεργασίας, η εργολαβία της υιοθέτησης ακόμη σκληρότερων μέτρων συνεχίζεται απρόσκοπτα...


Τα ερωτήματα αυτά αποκτούν πολιτικό περιεχόμενο καθώς τα κόμματα που σήμερα στηρίζουν τον Παπαδήμο έχουν προφανείς και διαφορετικούς στόχους. Το ΠΑΣΟΚ (όσο μπορούμε ακόμη να μιλάμε για... ένα ΠΑΣΟΚ) βλέπει με καλό μάτι την παράταση του βίου της σημερινής κυβέρνησης, καθώς με αυτόν τον τρόπο κάποια επιφανή στελέχη του συνεχίζουν να νέμονται την εξουσία και να ελπίζουν ότι ο χρόνος μπορεί να τα βοηθήσει να διασωθούν πολιτικά.

Η Ν.Δ., αντίθετα, βλέπει πως, όσο συνεχίζεται η συμμετοχή της στην κυβέρνηση, τόσο απομακρύνεται η προοπτική μιας μεγάλης εκλογικής νίκης και της αυτοδυναμίας. Για τον ΛΑΟΣ και τη στάση του μια λέξη είναι αρκετή: Καιροσκοπισμός.

Σύμφωνα με τη γενικότερη ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη, οι αμφιβολίες περί της «επιτυχούς» κατάληξης του κουρέματος του ελληνικού χρέους παραμένουν ισχυρές. Υπ' αυτήν την έννοια ένα πολιτικό στοίχημα περί της αποτυχίας του Παπαδήμου να ολοκληρώσει τη δουλειά για την οποία υποτίθεται ότι τον έφεραν, δεν ενέχει μεγάλο ρίσκο.

Απ' ό,τι φαίνεται από τη στάση τους, οι εταίροι της συγκυβέρνησης μετρούν και συνυπολογίζουν τα κόστη της αποτυχίας της κυβέρνησης Παπαδήμου και μελετούν κινήσεις και τακτικές προκειμένου να τα αποφύγουν. Κάπως έτσι ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός βρίσκεται κρεμασμένος στον αέρα, πάνω από το χάος της ελληνικής πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής πραγματικότητας.

Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι η τύχη της κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά η προοπτική της χώρας, η οποία, παγιδευμένη σε σχεδιασμούς πλήρους χρεοκοπίας, πορεύεται κατ' ουσίαν ακυβέρνητη.

Καθώς η οικονομία εκτροχιάζεται και η χώρα είναι εντελώς απαράσκευη μπροστά στο ενδεχόμενο πολλά πράγματα να πάνε στραβά, η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Και ο φόβος ότι στο παρασκήνιο εκπονούνται σχέδια ερήμην – πάλι – του ελληνικού λαού είναι πραγματικός...