Με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα

Μαθήματα οικονομικής δημοκρατίας από τον Τζόρτζ Λούκας στον Λούκας Παπαντίμος

Από topontiki.gr

Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Πριν μερικά χρόνια παρακολούθησα στο σινεμά το τέλος του θρυλικού έπους των Λούκας και Σπίλμπεργκ, Star Wars «Επεισόδιο 3». Μπορεί οι λάτρεις να γνωρίζουν τη σημειολογία. Για όσους δεν γνωρίζουν όμως, υπάρχει ένα σημείο με ιδιαίτερη σημασία. Εκεί όπου η πριγκίπισσα των «καλών» Αμιντάλα, σχολιάζοντας την εκχώρηση έκτακτων εξουσιών στον «κακό» γερουσιαστή Πάλπατιν, στη διαγαλαξιακή Βουλή, λέει: «Κάπως έτσι τελειώνει η δημοκρατία. Με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα»... Πράγματι, η παραχώρηση εξουσιών σε ένα νεφελώδες πολιτικό σχήμα, είναι κάτι που δεν γνωρίζεις που μπορεί να σε οδηγήσει.


Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Παπαδήμου αναδείχθηκε με ένα τέτοιο χειροκρότημα. Δεν σημαίνει βέβαια ότι τελείωσε η δημοκρατία. Μόνο που ένα μήνα μετά την ανάδειξή της το μόνο που έχει κάνει η κυβέρνηση είναι να υπογράφει τα διατάγματα του Βενιζέλου (σ.σ.: συγγνώμη, τα διατάγματα που η Τρόικα στέλνει στον Βενιζέλο).


Α, βέβαια, και να καλύπτει τους κομματικούς μικροστρατούς και τους βολεψάκηδες των νέων προσώπων που κατέλαβαν οφίκια ως υπουργοί. Μην πιστέψετε βέβαια ότι η κρισιμότητα των περιστάσεων αποτρέπει από την κακή αυτή συνήθεια τους νέους υπουργούς μας. Το αντίθετο μάλιστα. Και εφόσον συνεχίσουν, σύντομα θα αρχίσουν να γίνονται τροφή για τα media. Πόσο μάλιστα για το «Ποντίκι», που γνωρίζει και από ροκάνισμα.

Μέχρι να αρχίσει αυτό (αμέσως μετά τις γιορτές), οι υπουργοί ούτε καν σέβονται τον άνθρωπο που τους επέλεξε, ή τους ανέχθηκε, στη θέση τους.

Κι ενώ στην Ευρώπη κάποιοι προσπαθούν να διασφαλίσουν το μέλλον του ευρώ, στην Ελλαδάρα, οι μεγάλοι πολιτικοί παράγοντες που πήραν την 6η δόση υπονομεύοντας το μέλλον άλλης μιας γενιάς Ελλήνων, τσακώνονται για το πως θα φάνε τα περισσεύματα. Γι αυτό και ο Παπαδήμος τους προειδοποίησε να σταματήσουν αμέσως τους καβγάδες και να σηκώσουν τα μανίκια για να προωθήσουν τις μεταρρυθμίσεις που επείγουν, σήμερα έστω που φτάνει η Τρόικα.

Το κακό είναι ότι ενώ στην Ελλάδα ασχολούμαστε με το ποια θα είναι η θητεία της κυβέρνησης στην οποία εκχωρήσαμε χωρίς καλά - καλά να το έχουμε καταλάβει κάποιες εξουσίες (κάποιοι βέβαια γνωρίζουν καλά ποιες εξουσίες ανέλαβαν), στην Ευρώπη παίζεται αν οι επιπτώσεις της κρίσης θα αρχίσουν να ελέγχονται και σταδιακά να περιορίζονται ή αν το περιθώριο για αποτελεσματικές παρεμβάσεις από το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο έχει συρρικνωθεί δραματικά, με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της ευρωζώνης.

Μέσα σε ένα περιβάλλον που προμηνύει πρωτοφανείς ανακατατάξεις στο οικονομικό, κοινωνικό και τραπεζικό πεδίο εντός του 2012, ο πρωθυπουργός σε συνεχή συνεργασία με τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων επιβλέπει την ανταλλαγή ομολόγων (το γνωστό μας PSI), προωθεί την ψήφιση του προϋπολογισμού, προετοιμάζει τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα για το νέο πολυετές πρόγραμμα στήριξης και συμμετέχει στη διαμόρφωση μιας νέας ευρωπαϊκής χρηματοοικονομικής αρχιτεκτονικής η οποία μπορεί και πρέπει να περιλαμβάνει την Ελλάδα. Όλα αυτά με τη στήριξη των μνημονιακών δυνάμεων που τον υποστηρίζουν.

Όπως σημείωνε το «Βήμα» την Κυριακή:

«Μέγιστο διακύβευμα για την Ελλάδα, την ευρωζώνη και κατ’ επέκταση το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα αποτελεί η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους με βάση τις αποφάσεις της 26ης και 27ης Οκτωβρίου. Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις η αναζήτηση της χρυσής τομής για «εθελοντική περικοπή» του δημοσίου χρέους μοιάζει να μην είναι εφικτή.

Οι δανειστές δεν συναινούν, είτε γιατί καλύπτονται από ασφάλιστρα κινδύνου και επιθυμούν να τα εισπράξουν είτε γιατί εκτιμούν ότι η εθελοντική συμμετοχή επιτρέπει σε μετόχους που θα διαφωνήσουν με την απόφαση περί αποδοχής απωλειών να κινηθούν δικαστικά εναντίον τους.

Κατά συνέπεια οι πάντες κωλυσιεργούν και η μοναδική εφικτή λύση την οποία φέρεται προσφάτως να συμφώνησε ο κ. Ευ. Βενιζέλος με τους ομολόγους του υπό την “υψηλή επίβλεψη” του πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου είναι η χρήση των «ρητρών συλλογικής δράσης» μέσα από την κατάθεση στη Βουλή σχετικής νομοθετικής ρύθμισης εντός του Δεκεμβρίου, η οποία θα προβλέπει ότι η συμφωνία της πλειοψηφίας (θα αρκούν οι πιστωτές που κατέχουν ακόμη και το ελάχιστο 51% του χρέους) δεσμεύει τους υπολοίπους.

Η εξέλιξη αυτή, αν επιβεβαιωθεί, δικαιώνει πολιτικούς όπως ο κ. Ι. Παπαντωνίου, οι οποίοι εκτιμούσαν στις ιδιωτικές συζητήσεις τους ήδη πριν από την “ήπια” συμφωνία της 21ης Ιουλίου ότι δεν υπάρχει “εθελοντική αναδιάρθρωση” και κάθε τέτοια απόπειρα θα διολισθήσει αργά ή γρήγορα σε «υποχρεωτική αναδιάρθρωση» και πιστωτικό γεγονός».

Ερώτημα: Καλά, γι’ αυτό «διαλέξαμε» τον Παπαδήμο και του δώσαμε υπερεξουσίες; Για να επιβεβαιώσει τον Γιάννο;

Βέβαια, αν θυμάστε, ο Γιάννος ήταν ο υπουργός Οικονομικών της ένταξης στο ευρώ, κεντρικός τραπεζίτης της οποίας ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος.

Πώς είπατε; Α, ναι... Παρατεταμένο χειροκρότημα!