Οι «χρυσές business» της διεθνικής σωματεμπορίας

Από την Αυγή (ενότητα Εντός Φύλου)

Η Διεθνική Σωματεμπορία αποτελεί σύγχρονο φαινόμενο περίπου τριών δεκαετιών. Σχηματικά:

● Κατά τη δεκαετία του 1980 δημιουργήθηκε ένας πρώτος σχηματισμός πλατειών διεθνών δομών πορνολόγησης σε κάποιες χώρες, εκπόρνευσης και εγκατάστασης σε άλλες.

● Κατά τη δεκαετία του 1990 η διεθνική σωματεμπορία γιγαντώθηκε: δίκτυα, γυναίκες, χρήμα και πελατεία, όχι μόνο αυξήθηκαν αλλά πολλαπλασιάστηκαν. Η νέα μορφή διαχείρισης της πορνείας, ενθουσίασε τις πορνικές πελατείες διαφόρων χωρών, αφού παρείχε ποιοτικότερο εμπόρευμα (υπέρτερη εμφάνιση και κάθε υπηρεσία – ανάλογα με το πορτοφόλι του καθενός) και σε καλύτερες τιμές.

● Τέλος, κατά τη δεκαετία του 2000 υπήρξε μια άτυπη διευθέτηση με την κοινωνία και την πολιτεία: οι μεν σωματέμποροι απέφευγαν τις ακρότητες που ενοχλούσαν την κοινή γνώμη, η δε κοινωνία και η πολιτεία «έκαναν τα στραβά μάτια» για την παρουσία της εξαναγκαστικής πορνείας των διεθνο-σωματεμπόρων.

Η πελατεία – ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα, περίπου 1 στους 2 σεξουαλικά ενεργούς άνδρες γίνηκε πελάτης – είχε το σωστό εμπόρευμα στις σωστές τιμές και οι σωματέμποροι πλούτιζαν. Και οι γυναίκες; Οι γυναίκες υπέστησαν σημαντική πολιτική και πολιτισμική ήττα. Κέρδισαν μια θεαματική υποτίμηση.

Βέβαια, από μια ευρύτερη οπτική η διεθνική σωματεμπορία προϋπήρχε, δεν συνιστά εξολοκλήρου καινούργιο φαινόμενο. Οπότε το νέο της διεθνικής σωματεμπορίας ήταν η κλίμακα και η ταχύτητα στην οποία πραγματοποιήθηκε. Αν η μεταφορά μιας γυναίκας ως «δούλας» από την Αφρική στη Βόρεια Αμερική, για παράδειγμα, διαρκούσε ένα μήνα τον 16ο αιώνα, η μεταφορά μιας γυναίκας για έκδοση σήμερα μπορεί να ολοκληρωθεί σε μερικές ώρες ή, έστω, ένα εικοσιτετράωρο.

Συγχρόνως, η διακίνηση των γυναικών οργανώθηκε από την καπιταλιστική περιφέρεια, δηλαδή, τις «υπανάπτυκτες χώρες» και τις χώρες σε πολιτικοοικονομική κρίση προς το καπιταλιστικό κέντρο, τις «ανεπτυγμένες χώρες» της Δυτικής Ευρώπης, των ΗΠΑ, της Ιαπωνία, της Αυστραλίας κ.λπ.

Ουσιαστικά το απελευθερωμένο από κοινωνικές υποχρεώσεις κεφάλαιο κινούνταν από τις «ανεπτυγμένες προς τις υποανάπτυκτες χώρες» σε αναζήτηση φτηνότερης εργασίας και πιο υπάκουων υπηκόων. Και αντίστροφα η απελευθερωμένη εργασία, τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων από τους παραδοσιακούς τρόπους ζωής τους, χάρις στην προώθηση των «απελευθερωτικών» δυτικών στρατών του δυτικού κεφαλαίου και του δυτικού νομικού και εμπορευματικού πολιτισμού, ωθούνταν όπως - όπως προς τη δύση για μια όπως - όπως επιβίωση.

Μέρος αυτής της πλατιάς ιστορικής κίνησης της πολυδιαφημισμένης παγκοσμιοποίησης αποτέλεσε και η διεθνική σωματεμπορία που ειδικευόταν στη μεταφορά γυναικών και παιδιών στις πορνικές αγορές των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών.

Στη μελέτη του ο Siddharth Kara* ύστερα από προσεκτική ανάλυση του συνόλου των διαθέσιμων στοιχείων εντοπίζει ότι το 2006 τα συνολικά μεγέθη των πληθυσμών που μεταφέρθηκαν σε καθεστώς εξαναγκασμού στη δύση ή σε απασχολήσεις για λογαριασμό δυτικών επιχειρηματικών συμφερόντων ήταν 28,4 εκατομμύρια άνθρωποι και συνεχώς αυξάνονταν. Μεταξύ των άλλων ο Καρά αναφέρεται σε παιδιά που εργάζονται μέχρι θανάτου στην παραγωγή καφέ, τσαγιού, κακάο, χαλιών ή σε ενήλικους και παιδιά που εργάζονται επίσης μέχρι θανάτου στην παραγωγή καλαμποκιού στις ΗΠΑ ή σε ορυχεία στη Βραζιλία.

Η παγκόσμια αυτή επιχείρηση μεταφοράς και «επεξεργασίας ανθρώπων», ώστε να μεταπέσουν σε μια ζωή εξαθλιωμένων ανειδίκευτων, αποφέρει, εκτιμά ο Καρά, έσοδα 152,3 δισ. δολ. και κέρδη 91,2 δισ. δολάρια τον χρόνο!

Μέσα σε αυτό το πλήθος των κολασμένων, τον κόπο των οποίων καταναλώνουμε κάθε μέρα, ο Καρά εντοπίζει ότι 1,5 έως 1,8 εκατομμύρια ετησίως μεταφέρονται στην πορνεία.

* Σιντάρθ Καρά, «Σεξ Τράφικινγκ, στο άδυτο της οικονομίας της σύγχρονης δουλείας», Μτφρ. Αριάδνη - Μαρία Αλαβάνου, Εκδόσεις Ασβός, 2009 (Τίτλος πρωτότυπου: Sex Trafficking: Inside the Business of Modern Slavery)