Έτσι παραιτήθηκε η κυβέρνηση από την ασυλία

Από τα Επίκαιρα

Του Νότη Μαριά

Η αποκάλυψη που κάναμε στο προηγούμενο τεύχος των Επικαίρων ότι με τη δανεια­κή σύμβαση Ελλάδας - κρατών Ευρωζώνης η χώρα μας παραιτήθηκε σε σχέση με την εν λόγω δανειακή σύμβαση από το δικαίωμα συμψηφισμού ή προβολής ανταπαίτησης κατά των Γερμανών για τις πολεμικές επανορθώσεις οδήγησε, σύμφωνα με ρεπορτάζ του περιοδικού, διάφορους κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και κοινοβουλευτικούς του ΠΑΣΟΚ να εμφανίζονται ως Πόντιοι Πιλάτοι, ισχυριζόμενοι ότι δήθεν μόλις τώρα έμαθαν τι ακριβώς περιλαμβάνεται στη δανειακή σύμβαση.

Μάλιστα, αρκετοί απ' αυτούς ρίχνουν τα βέλη τους στον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος δήθεν δεν τους ενημέρωσε για τις δεσμεύσεις που ανέλαβε. Επειδή πρέπει κάποτε σε αυτό τον τόπο να παύσει επιτέλους η διγλωσσία, κρίναμε σκόπιμο να επαναλάβουμε από τις στήλες των Επικαίρων τα κυριότερα σημεία της δανειακής σύμβασης Ελλάδας - κρατών Ευρωζώνης που έχουμε αναλύσει σε αρκετά άρθρα μας (Επίκαιρα, 17.6.2010, σελ. 28-29, Νομικό Βήμα 58/2010, σελ. 2204-2222 κ.λπ.).


1. Τοκογλυφικό επιτόκιο

Η δανειακή σύμβαση που υπογράφτηκε στις 8 Μαΐου 2010 προβλέπει ότι τα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο θα βασιστούν στο τριμηνιαίο euribor, που επί του παρόντος ανέρχεται σε 1,01%. Στα εν λόγω επιτόκια αποφασίστηκε να προστεθεί επιπλέον επιτόκιο 3% για δάνεια τριετούς διάρκειας ή επιτόκιο 4% για δάνεια άνω των τριών ετών.

Έτσι, με τη σύναψη της δανειακής σύμβασης και την κύρωση του Μνημονίου, η χώρα απώλεσε σημαντικό μέρος της εθνικής της κυριαρχίας προκειμένου να λάβει – εάν λάβει – ποσό 80 δισ. ευρώ με τοκογλυφικό επιτόκιο, ενώ θα μπορούσε ήδη μέχρι 31 Μαρτίου 2010 να έχει δανειστεί άνετα από τις διεθνείς αγορές τουλάχιστον το ποσό των 53,4 δισ. ευρώ που χρειαζόταν για το 2010, και μάλιστα με μέσο επιτόκιο περί το 6,2%, χωρίς να έχει παραιτηθεί από την άσκηση της εθνικής της κυριαρχίας σε σημαντικούς τομείς και χωρίς να έχει μετατραπεί σε οικονομικό προτεκτοράτο του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης υπό τον έλεγχο της τρόικας.


2. Καταβολή 400 εκατ. ευρώ μόνο για προμήθειες

Σύμφωνα με το άρθρο 5 (2) της δανειακής σύμβασης, η χώρα μας υποχρεώνεται να καταβάλει επιπλέον των τόκων και μια επιβάρυνση εξυπηρέτησης ίση με 50 μονάδες βάσης, προκειμένου να καλυφθούν δήθεν οι λειτουργικές δαπάνες των δανειστών.

Αυτό σημαίνει ότι θα καταβάλει για το δάνειο των 80 δισ. ευρώ σαν επιβάρυνση εξυπηρέτησης το συνολικό ποσό των 400 εκατ. ευρώ (!), ποσό δηλαδή ίσο περίπου με αυτό που περικόπηκε από τις συντάξεις λόγω Μνημονίου το 2010.

Μάλιστα, ήδη εκδόθηκε από τον υφυπουργό Οικονομικών κ. Σαχινίδη στις 5 Αυγούστου 2010 η υπ' αριθ. 2/53775/0023/Α Απόφαση (ΦΕΚ Β' αρ. φύλλου 1407/6.9.2010), με την οποία δόθηκε σχετική προμήθεια στους δανειστές ύψους 75 εκατ. ευρώ για το πρώτο δάνειο που χορήγησαν στη χώρα μας στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης!


3. Εφαρμοστέο το αγγλικό δίκαιο

Αν και κανένας από τους δανειστές δεν εφαρμόζει το αγγλικό δίκαιο, αφού πρόκειται για χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπου ισχύει το δίκαιο των κωδίκων, η δανειακή σύμβαση επιβάλλει ως εφαρμοστέο δίκαιο το αγγλικό δίκαιο.

Η λύση αυτή επιβλήθηκε από τους δανειστές, διότι το αγγλικό είναι δίκαιο που εφαρμόζει το δίκαιο των δικαστικών αποφάσεων των αγγλικών δικαστηρίων που έχουν διαμορφώσει μια νομολογία επί εκατονταετίες, η οποία είναι ιδιαίτερα σκληρή έναντι του οφειλέτη και υπερασπίζεται κυρίως τα δικαιώματα του δανειστή.


4. Αναρμόδια τα ελληνικά δικαστήρια

Σύμφωνα με το άρθρο 14 (2) της δανειακής σύμβασης, «οι συμβαλλόμενοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υποβάλλουν οποιαδήποτε διένεξη προκύψει σχετικά με τη νομιμότητα, την ισχύ, την ερμηνεία ή την εκτέλεση της παρούσας Σύμβασης στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Μάλιστα οι αποφάσεις «του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης» είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη (άρθρο 14 (3) δανειακής σύμβασης).


5. Εκχώρηση χρέους - Τιτλοποίηση δανείου

Οι δανειστές μπορούν να εκχωρήσουν ή να μεταβιβάσουν με κάθε άλλο τρόπο οποιαδήποτε από τα δικαιώματά τους, υπό την προϋπόθεση προηγούμενης γραπτής συναίνεσης όλων των δανειστών. Ο δανειολήπτης, δηλαδή η Ελλάδα, δεν μπορεί να αντιτάξει αντιρρήσεις στο ζήτημα αυτό.

Επίσης, κατ' εξαίρεση, ένας δανειστής έχει δικαίωμα μονομερώς να εκχωρήσει ή και να μεταβιβάσει είτε μέρος των δικαιωμάτων του στο πλαίσιο ανακατανομής των συμμετοχών των δανειστών είτε οποιοδήποτε από τα δικαιώματά του στο κράτος - μέλος που είναι ο εγγυητής του.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι υπό όρους είναι δυνατό το ελληνικό χρέος, δυνάμει της εν λόγω σύμβασης, να εκχωρηθεί ή να «πουληθεί» στην Τουρκία ή σε άλλες ενδιαφερόμενες χώρες.

Δεδομένου ότι στους δανειστές συμπεριλαμβάνεται και η γερμανική κρατική τράπεζα KfW, η οποία δανειοδοτεί την Ελλάδα με 22,3 δισ. ευρώ, το ελληνικό χρέος είναι δυνατό να τιτλοποιηθεί σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του δικαίου της Ε.Ε. και να αποτελέσει αντικείμενο διεθνών συναλλαγών, καταλήγοντας στα χέρια κερδοσκόπων και άλλων τρίτων χωρών.


6. Παραίτηση από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας

Σύμφωνα με το άρθρο 14.5 της δανειακής σύμβασης,

«ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».

Μάλιστα, σύμφωνα με το σημείο 11 του Υποδείγματος νομικής γνωμοδότησης που υπέγραψε ήδη η ελληνική πλευρά,

«ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης – συντηρητικής ή αναγκαστικής – ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση».

Θα πρέπει στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι η ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας έχει δύο διαστάσεις. Εκλαμβάνεται ως ασυλία δικαιοδοσίας και ως ασυλία εκτελέσεως. Αυτό σημαίνει ότι, σε περίπτωση μη εξόφλησης των δανειακών μας υποχρεώσεων, τα κράτη της Ευρωζώνης μπορούν να κατάσχουν και να εκπλειστηριάσουν ακόμη και τα ακατάσχετα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας, ανυπολόγιστης υλικής και πολιτιστικής αξίας, συμπεριλαμβανομένων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.


7. Γερμανικές αποζημιώσεις - ελληνική παραίτηση από το δικαίωμα συμψηφισμού

Σύμφωνα με το άρθρο 7 (1) της δανειακής σύμβασης, «όλες οι πληρωμές που θα πραγματοποιηθούν από το Δανειολήπτη καταβάλλονται στο ακέραιο, χωρίς μείωση λόγω συμψηφισμού ή ύπαρξης ανταπαίτησης…». Με τον τρόπο, λοιπόν, αυτό η ελληνική πλευρά παραιτήθηκε εν προκειμένω του δικαιώματος μερικού συμψηφισμού, αλλά και προβολής ανταπαίτησης κατά της γερμανικής πλευράς έναντι των οφειλών της για τις πολεμικές επανορθώσεις.


8. Κύρωση της σύμβασης από τη Βουλή

Η δανειακή σύμβαση δεν έχει ακόμη κυρωθεί από τη Βουλή. Άραγε πότε θα έρθει για κύρωση στη Βουλή και τι θα πράξουν τότε οι δήθεν παραπλανηθέντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ;


9. Επιμήκυνση και κατάργηση των όρων εθνικής μειοδοσίας

Ήδη, ενόψει της υλοποίησης της απόφασης του Ecofin για επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης Ελλάδας - κρατών Ευρωζώνης, οι νομικές υπηρεσίες των δανειστών επεξεργάζονται σχετική τροποποίηση της δανειακής σύμβασης. Η νέα δανειακή σύμβαση θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν από τις 17 Ιανουαρίου 2011, όταν και θα συνεδριάσει το Eurogroup για το ζήτημα της επιμήκυνσης της εν λόγω δανειακής σύμβασης.

Η ελληνική πλευρά οφείλει, με αφορμή την τροποποίηση της δανειακής σύμβασης, να απαιτήσει την απάλειψη των απαράδεκτων όρων εθνικής μειοδοσίας σε σχέση με την παραίτηση από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας και την παραίτηση υποβολής ένστασης μερικού συμψηφισμού ή ανταπαίτησης για τις γερμανικές αποζημιώσεις.


10. Άρση της εξουσιοδότησης της Βουλής

Μάλιστα, αν οι κοινοβουλευτικοί του ΠΑΣΟΚ εννοούν τα όσα λένε, θα μπορούσαν, από τη μια, να απαιτήσουν να απαλειφθούν οι παραπάνω αποικιοκρατικοί όροι της δανειακής σύμβασης και, από την άλλη, να καταργήσουν τις αντισυνταγματικές διατάξεις του Ν. 3847/2010 (ΦΕΚ 67 Α' 1-5-2010) με τις οποίες χορηγήθηκε από τις 11 Μαΐου 2010 και εντεύθεν σχετική εξουσιοδότηση στον υπουργό Οικονομικών να υπογράφει συμβάσεις δανεισμού με τις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες ισχύουν άμεσα χωρίς την κύρωσή τους από τη Βουλή, η οποία απλά ενημερώνεται για το περιεχόμενό τους.

Αυτά τα ολίγα σε πρώτη φάση. Και έπεται συνέχεια.