Από Το Ποντίκι 13.1.2011
«Καστελόριζο γιοκ». Αυτές οι δυο λέξεις συνοψίζουν το αποτέλεσμα της «μεγαλειώδους εμφάνισης» του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου την περασμένη βδομάδα στο Ερζερούμ. Εκεί, πίσω από τις επικοινωνιακές κορώνες «περί τουρκικών παραβιάσεων» και «τουρκικής κατοχής στην Κύπρο», στις συζητήσεις που είχε με τον Ερντογάν, ο πρωθυπουργός τοποθέτησε το θέμα του Καστελόριζου και των δικαιωμάτων για τη χάραξη της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου στο ράφι!
Όπως σας είχαμε πληροφορήσει από την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση έχει επεξεργαστεί την εξής τακτική στη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης:
● Προχωρά τις συζητήσεις για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, διαμορφώνοντας επικοινωνιακά ένα θετικό κλίμα περί μείωσης εξοπλισμών, προώθησης οικονομικής συνεργασίας και επωφελούς συνεκμετάλλευσης.
● Αφήνει για αργότερα τη συζήτηση για το θέμα της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου, θεωρώντας ότι κανείς δεν ασχολείται...
Αποτιμώντας αυτήν την τακτική, έμπειροι διπλωματικοί υπάλληλοι υπογραμμίζουν τα εξής:
1. Οι συζητήσεις για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο γίνονται μέσα στο δυσμενές για τα ελληνικά συμφέροντα πλαίσιο που έχει επιβάλει η Άγκυρα. Δηλαδή την απειλή πολέμου, αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., και την ύπαρξη γκρίζων ζωνών.
Με πιο απλά λόγια η Ελλάδα προσέρχεται στο παζάρι έχοντας ήδη εγκαταλείψει το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και έχοντας αποδεχτεί ότι στο Αιγαίο (και όχι μόνο) υπάρχουν νησίδες, βράχοι και κατοικημένα νησιά επί των οποίων η κυριαρχία, όπως υποστηρίζει η Τουρκία, δεν είναι καθορισμένη.
2. Η εγκατάλειψη του ζητήματος της οριοθέτησης της ΑΟΖ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο αυτήν την περίοδο, όπου το παιχνίδι στην περιοχή είναι σε πλήρη εξέλιξη, προσφέρει στην Τουρκία τη δυνατότητα να «νομιμοποιήσει» με το πέρασμα του χρόνου τη θέση ότι το Καστελόριζο απλώς επικάθεται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα.
Πρέπει να σημειώσουμε επίσης ότι η ηγεσία, πολιτική και υπηρεσιακή, του υπουργείου Εξωτερικών από το περασμένο καλοκαίρι επιχειρεί να διαμορφώσει μια επιχειρηματολογία προκειμένου να δικαιολογηθεί η ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να αφήσει στην άκρη (με άλλα λόγια να εγκαταλείψει) το μείζον θέμα της οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ στην ενεργειακά πολλά υποσχόμενη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Χαρακτηριστική προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση ήταν τα ερωτήματα που υπέβαλε η ηγεσία του ΥΠΕΞ προς αρμόδιο εμπειρογνώμονα με το έγγραφο ΑΠ.Φ. 104174. Με το έγγραφο αυτό το υπουργείο εμμέσως πλην σαφώς υποδείκνυε την επιλογή της κυβέρνησης να διαχωριστεί η υπόθεση του Καστελόριζου από το σώμα της υπόλοιπης ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η εμπειρογνώμονας δεν συμμερίστηκε τις επιθυμίες της ηγεσίας της ελληνικής διπλωματίας και γνωμοδότησε αποδεικνύοντας ότι θα ήταν καταστροφική μια τέτοια επιλογή για τα ελληνικά συμφέροντα. Έκτοτε η εν λόγω υπάλληλος του ΥΠΕΞ είναι στην... κατάψυξη.
Αστακοί οι «φίλοι»
Η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στο Ερζερούμ μπορεί να του πρόσθεσε πολλούς πόντους στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, αλλά σε εθνικό επίπεδο τα πράγματα είναι... στο κόκκινο.
Πολύ ωραία τα είπε ο Παπανδρέου για τις παραβιάσεις και τις υπερπτήσεις. Αλλά με λόγια η Τουρκία δεν πρόκειται ν’ αλλάξει μυαλά. Αυτό ας το καταλάβουμε. Απόδειξη ότι τρία 24ωρα μετά την ομιλία Παπανδρέου η Τουρκία έβγαλε σχεδόν όλο της τον στόλο στο Αιγαίο, για να τον... αξιολογήσει επιχειρησιακά.
Αυτό που δεν ανέφερε ο Παπανδρέου στην ομιλία του και δεν γνωρίζουμε αν πίσω από τις κλειστές πόρτες το έθεσε στον «φίλο Ταγίπ» είναι το τερατώδες σε μέγεθος εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας! Τα εξοπλιστικά προγράμματα που εξελίσσονται και άλλα που σχεδιάζονται είναι τέτοιου μεγέθους, ώστε έχουν αρχίσει να ανησυχούν μέχρι και τις ΗΠΑ!
Γερουσιαστές στην Ουάσιγκτον έχουν ζητήσει δημοσίως να μην πουληθούν τελικά τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 στην Τουρκία, λέγοντας ότι «δεν εμπιστεύονται πια την Άγκυρα». Από την άλλη η Τουρκία παραπονιέται ότι βρίσκεται σ’ ένα άτυπο εμπάργκο από τις ΗΠΑ και Τούρκος διπλωμάτης δήλωσε στη «Χουριέτ» ότι «αυτό είναι αλήθεια, γιατί δεν μας δίνουν το μη επανδρωμένο αεροσκάφος που χρόνια τώρα τους ζητάμε»!
Στην Ελλάδα σφυρίζουμε χαρωπά και αδιάφορα γι' αυτό το ζήτημα ουσίας, που ανατρέπει κάθε έννοια ισορροπίας δυνάμεων στο Αιγαίο. Έχουμε αεροπλάνα καθηλωμένα στο έδαφος γιατί δεν παίρνουμε ανταλλακτικά! Αν γράψουμε τα ποσοστά διαθεσιμότητας των μαχητικών μας, θα σας σηκωθεί η τρίχα! Δεν έχουμε πυρομαχικά για τα άρματα μάχης, τορπίλες για τα υποβρύχια, ούτε καν καύσιμα για να κινηθούμε, και πανηγυρίζουμε γιατί είπαμε στη μούρη του Ερντογάν ότι μας παραβιάζει!
Για να μην νομίζετε ότι υπερβάλλουμε, σας μεταφέρουμε το εξοπλιστικό πρόγραμμα των Τούρκων όπως αυτό περιγράφεται στην εφημερίδα «Χουριέτ», η οποία σε ρεπορτάζ της επισημαίνει τα τρελά λεφτά που σπαταλά η γειτονική χώρα για εξοπλισμούς! Πάνω από 4,5 δισ. δολάρια θα δαπανήσει μέσα στο 2011 και μέσα στην επόμενη δεκαετία υπολογίζεται ότι θα ξοδέψει πάνω από 15,5 δισ. για εξοπλισμούς!
Η Τουρκία μέσα σε λιγότερο από 10 χρόνια θα αποκτήσει:
● Εκατό μαχητικά αεροσκάφη F-35 Joint Strike Fighter LIghtening II, το κόστος των οποίων θα φθάσει τα 15 δισ. δολάρια, αλλά θα αποπληρωθεί και πέραν της δεκαετίας.
● Από τον Μάιο η τουρκική Π.Α. θα αρχίσει να παραλαμβάνει τα 30 F-16 block 50, με τα οποία «ισοφάρισε» την αγορά των 30 F-16 που είχε παραγγείλει το 2005 η Ελλάδα και έχει πλέον παραλάβει. Η Τουρκία θα προχωρήσει σε εκσυγχρονισμό παλαιότερων F-16.
● Έξι νέα υποβρύχια U-291 κόστους 3 δισ.
● Επιθετικά ελικόπτερα που αναμένεται να κοστίσουν 7 δισ.
● Απροσδιόριστο είναι ακόμη το κόστος των συστημάτων αντιαεροπορικής - αντιπυραυλικής άμυνας που θα αγοραστούν, καθώς και το κόστος ανάπτυξης και κατασκευής εξ ολοκλήρου ενός τουρκικού άρματος μάχης. Τον περασμένο Δεκέμβριο το Κοινοβούλιο ενέκρινε έναν «αμυντικό» προϋπολογισμό 11,3 δισ. δολαρίων, έναντι 10,5 δισ. του 2010. Σε ποσοστό φθάνει το 5,4% του συνολικού τουρκικού προϋπολογισμού. Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογιστούν οι δαπάνες για τη Στρατοχωροφυλακή (3 δισ.) και την Ακτοφυλακή (210 εκατ. δολάρια).
Και μόνο η «είσοδος» των 100 F-35 στο Αιγαίο αλλάζει όλα τα δεδομένα και ανατρέπει κάθε ισορροπία δυνάμεων. Εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια οι επιτελείς του ΓΕΑ έχουν επισημάνει το πρόβλημα σε δύο διαφορετικές ηγεσίες στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Τόσο ο Μεϊμαράκης όσο και ο Βενιζέλος έχουν πει στους πτεράρχους ότι «κατανόησαν το πρόβλημα». Παρ' όλα αυτά, και επί Ν.Δ. και επί ΠΑΣΟΚ ασχολήθηκαν με οτιδήποτε άλλο εκτός από το πρόβλημα της «εναέριας ψαλίδας», που πλέον ανοίγει επικίνδυνα στο Αιγαίο.
Οι επιτελείς του ΓΕΑ εκτιμούν ότι θα πρέπει μέσα στο 2011 να ληφθούν αποφάσεις που είτε θα έχουν να κάνουν με την επιλογή και την απόκτηση νέου μαχητικού αεροσκάφους είτε με τον εκσυγχρονισμό υπαρχόντων αεροσκαφών.
«Πρέπει όμως να πάρουμε μία απόφαση», επισημαίνουν από την Π.Α. και όταν τίθεται το θέμα των χρημάτων επισημαίνουν ότι «αυτό που προέχει είναι να γίνει σωστή κατανομή και διάθεση των κονδυλίων που υπάρχουν για την άμυνα της χώρας» εκφράζοντας την οργή τους για την επιμονή της κυβέρνησης να αγοράσει... φρεγάτες από τους Γάλλους και μάλιστα 6.400 τόνων (!!!), διπλάσιες σε όγκο από αυτές που έχουμε (3.200 τόνοι)!
«Δεν χωράνε καν στον Ναύσταθμο, αλλά ούτε στο Αιγαίο», λένε οι αεροπόροι που προσπαθούν να κλείσουν «τρύπες» στον αέρα, πετώντας ακόμη... Α-7!
Παιχνίδι για δυνατούς παίκτες
Αποτελεί, άραγε, ειρωνεία της «τύχης» ότι το Καστελόριζο, απ' όπου ο πρωθυπουργός σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση παρέδωσε τη χώρα στα χέρια του ΔΝΤ, αποτελεί σήμερα μια λωρίδα γης επί της οποίας η ελληνική κυριαρχία τοποθετήθηκε στο ράφι; Είναι άραγε τυχαίο ότι σε αυτήν τη λωρίδα γης, όπως ενημερώθηκε η ελληνική κυβέρνηση πέρυσι από αρμόδιες ρωσικές υπηρεσίες (αποκάλυψη του «Π», 10 Φλεβάρη 2010), υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις για την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου;
Συνδέεται με όλα αυτά το γεγονός ότι κατ' απαίτηση της Ουάσιγκτον προχωρά ταχύτατα απ’ το περασμένο καλοκαίρι η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία - συμμαχία;
Ανεξάρτητα από την απάντηση που μπορεί να δοθεί στις παραπάνω ερωτήσεις, το βέβαιο είναι ότι στην περιοχή εξελίσσεται ένα παιχνίδι για μεγάλους παίκτες. Η διανομή των ενεργειακών πόρων της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου δημιουργεί τριβές και ανταγωνισμούς μεταξύ παραδοσιακών «φίλων», όπως οι ΗΠΑ, η Τουρκία και το Ισραήλ.
Η Ουάσιγκτον διακρίνει τις τουρκικές φιλοδοξίες για χάραξη μιας αυτόνομης πολιτικής που θα της διασφαλίσει τον ρόλο της τοπικής υπερδύναμης. Το Ισραήλ, πυρηνική δύναμη και άρρηκτα διασυνδεδεμένο με τα αμερικανικά συμφέροντα, δεν είναι διατεθειμένο να επιτρέψει την σε βάρος του αύξηση της επιρροής της Άγκυρας.
Και η κυβέρνηση της χρεοκοπημένης Ελλάδας έχει ανέβει στο παλλόμενο σχοινί των τοπικών ανταγωνισμών προσπαθώντας να αποφύγει τη νομοτελειακή κατάληξη μιας τέτοιας προσπάθειας: την πτώση.
Σε άλλη περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα προχωρούσε σε ένα απολύτως αναγκαίο βήμα κατοχύρωσης των συμφερόντων της χώρας: στην οριοθέτηση της δικής της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Όμως δεν το κάνει. Κι αυτό μόνο τυχαίο δεν φαίνεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου