Νομάδες σε διαρκή αναζήτηση εργασίας

Από Τα Νέα

Του Ρούσου Βρανά

Ένα λιβάδι και ένα κοπάδι αγελάδες που απολαμβάνουν την παραδοσιακή βοσκή τους στη χειμωνιάτικη γαλλική λιακάδα. Η μοναδική τους παραχώρηση στον μοντερνισμό είναι οι γραμμές υψηλής τάσης που περνούν από πάνω τους. Το μάτι του δημοσιογράφου του περιοδικού «Μαριάν», που βρέθηκε εκεί, πέφτει στην επιγραφή που είναι κολλημένη στη βάση του πυλώνα: «Sociedad Espagnola de Montajes Industriales». Μέχρι τότε είχε την εντύπωση πως η γαλλική δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού ήταν αυτή που έκανε τέτοιες δουλειές. Μα ύστερα θυμήθηκε. «Έχω μείνει πολύ πίσω! Η EDF έχει γίνει από το 2004 ιδιωτική».


Η EDF, λοιπόν, η οποία είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση κοινής ωφέλειας στον κόσμο, έχει φτιάξει μια θυγατρική που κατασκευάζει πυλώνες. Αυτή μισθώνει τους εναερίτες. Ξέρετε, εκείνους που νύχτα - μέρα σκαρφαλώνουν στα ηλεκτροφόρα «ξάρτια» και διορθώνουν τις βλάβες για να μη λείψει το ρεύμα από κανέναν. Τότε τι γυρεύουν εκεί οι Ισπανοί;

Κανείς δεν αμφιβάλλει πως μπορεί να είναι το ίδιο ικανοί όσο οι Γάλλοι συνάδελφοί τους. Σίγουρα όμως είναι πιο φθηνοί. Δεν έχουν τις ίδιες αμοιβές ούτε την ίδια κοινωνική προστασία. Μπορεί η Ισπανία να μην είναι Κίνα, αλλά δεν είναι ούτε Γαλλία. Να γιατί οι Ισπανοί ηλεκτρολόγοι ταξιδεύουν 1.000 χιλιόμετρα για να κάνουν μια δουλειά που θα μπορούσαν να την κάνουν και οι ντόπιοι, σε μια περιοχή που πλήττεται ιδιαίτερα από την ανεργία.

Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω από το λιβάδι γίνονται έργα για την ανέγερση του νέου νοσοκομείου του Μερσί. Θα πίστευε κανείς ότι η ανέγερση αυτού του δημόσιου νοσοκομείου έχει ανατεθεί σε κάποια γαλλική εταιρεία. Ωστόσο και εδώ ο Γάλλος δημοσιογράφος βρέθηκε καταπρόσωπο με ακόμη μία εκδήλωση της πιο άθλιας εκμετάλλευσης της ανθρώπινης μιζέριας. Η εταιρεία από το Λουξεμβούργο που έχει αναλάβει την εργολαβία μισθώνει Λετονούς σκλάβους.

Ναι, οι Λετονοί είναι κι αυτοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι όμως και οι συνθήκες εργασίας τους: 11 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα. Και 200 ευρώ τον μήνα, δηλαδή 70 λεπτά την ώρα.

Η απελευθέρωση της ευρωπαϊκής αγοράς των υπηρεσιών και των κλειστών επαγγελμάτων είναι το άλλο όνομα του κυνισμού. Γιατί των υπηρεσιών; Επειδή, όπως εξηγεί το περιοδικό «Μαριάν», ήδη οι βιομήχανοι έχουν κάνει τους λογαριασμούς τους. Έχουν μετεγκατασταθεί στους «κοινωνικούς παραδείσους», όπου παράγουν τα προϊόντα τους στη φθήνια.

Οι υπηρεσίες όμως έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: απαιτούν την επιτόπια φυσική παρουσία του εργαζόμενου, του χτίστη, του κομμωτή, του ηλεκτρολόγου, του μηχανικού.

Σε ποιες κοινωνίες θα ζήσουμε λοιπόν; Σε κοινωνίες όπου οι ολιγαρχίες θα κυβερνούν χώρες ανέργων, ενώ θα μισθώνουν Εσθονές κομμώτριες, Σλοβάκες πουτάνες, Ισπανούς ηλεκτρολόγους, Λετονούς χτίστες και τους περίφημους Πολωνούς υδραυλικούς, χωρίς οι καημένοι οι επιχειρηματίες να είναι αναγκασμένοι να σηκώνουν «απαράδεκτα βάρη» για ανώφελα πράγματα, όπως είναι η ασφάλισή μας, η σύνταξή μας, η υγεία μας.