Η Eurostat ψάχνει κρυφά χρέη...

Από Το Ποντίκι 27.1.2011 (απ' όπου και το σκίτσο του Soloup)

Ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να δείξει ότι τα βγάζει «όλα στο φως» και είναι πλέον αξιό­πιστος συνομιλητής με τους εταίρους μας, μια παράξενη πληροφορία - σοκ φαίνεται πως έφτασε τις τελευταίες εβδομάδες στα γραφεία της Eurostat στο Λουξεμβούργο.

Όπως μαθαίνει το «Π», η πληροφορία αναφέρει ότι το οικονομικό επιτελείο, εκτός από το τρικ να μην επιστρέφει τους φόρους που οφείλει, για να δείξει ότι στα ταμεία υπάρχουν λεφτά, συνεχίζει να μη δίνει στοιχεία στην Eurostat για την πραγμα­τική κατάσταση δημόσιων οργανισμών και ΔΕΚΟ, για τις οφειλές του Δημοσίου προς αυτούς αλλά και προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Να υπενθυμίσουμε ότι και η Eurostat και η τρό­ικα, σε όλες τις εκθέσεις που έχουν δημοσιευτεί, μιλούν για καθυστερήσεις αλλά και φτωχή ποιό­τητα στα στοιχεία. Οι αναθεωρήσεις των μεγεθών των ετών 2006-2009, που εκτόξευσαν το έλλειμμα στο 16% του ΑΕΠ, υποτίθεται ότι έπρεπε να εί­ναι οι τελευταίες, καθώς η κυβέρνηση διαβεβαί­ωνε την Ε.Ε. πως το 2010 «είναι μια καινούργια αρχή».

Ο πληροφοριοδότης όμως ενημέρωσε τους ιθύ­νοντες στο Λουξεμβούργο ότι κάποια στοιχεία σκοπίμως καθυστερούν να δοθούν διότι θα αλ­λοιώσουν πολύ την εικόνα του δημόσιου χρέους, αλλά και τα νούμερα για τη δημοσιονομική κατά­σταση της γενικής κυβέρνησης, που φτάνουν στα γραφεία της Κομισιόν «ωραιοποιημένα».

Ήδη, ανεπισήμως λέγεται από το γραφείο του επιτρόπου Όλι Ρεν ότι η πλειονότητα των ΟΤΑ και των ασφαλιστικών ταμείων εξακολουθεί να μην υποβάλλει στοιχεία, ως οφείλει, παρά τις πιέσεις. «Εάν συνεχιστεί η πορεία του χρέους ως έχει, θα φτάσει τα 155-160 δισ. ευρώ μέσα στο 2011. Εάν λάβουμε υπόψη ότι υπάρχουν ακόμα κρυφά χρέη, τότε οι διαρθρωτικές αλλαγές τίθενται σε κίνδυνο» ανέφερε χαρακτηριστικά κοινοτικός παράγων.

Από την πλευρά του το γραφείο του Γ. Παπακωνσταντίνου επιμένει να δηλώνει «άγνοια» για την πραγματική κατάσταση των περισσότερων φορέων που επιβλέπει. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 1.601 οργανισμούς μόλις οι 800 έχουν καταθέσει στοιχεία, και σ’ αυτούς υπάρχει μαύρη τρύπα ύψους 3 δισ. ευρώ.

Εάν η καταγγελία ευσταθεί, τότε υπάρχουν άλ­λα κρυφά χρέη, που ξεπερνούν τα 3,5 δισ. ευρώ, σύνολο δηλαδή 6,5 δισ., τα οποία η κυβέρνηση θα πρέπει να αντισταθμίσει με μέτρα! Και εάν λάβου­με υπόψη ότι το μνημόνιο απαγορεύει τη μεταφο­ρά χρεών σε άλλη χρονιά, τότε αυτά τα μέτρα πρέ­πει να ληφθούν αμέσως και μάλλον θα είναι εισο­δηματικού χαρακτήρα.

Ίσως γι’ αυτό ο Παπακωνσταντίνου έριξε τον λαγό πρόσφατα ότι «η Κομισι­όν εισηγείται νέα αύξηση του ΦΠΑ, αλλά εμείς την αποκλείουμε γιατί θα στραγγαλίσει την αγορά».

Οι καλά γνωρίζοντες αναφέρουν ότι το μέτρο αυτό υπάρχει στα συρτάρια του υπουργού, οποίος έχει συμφωνήσει να το χρησιμοποιήσει σε περίπτωση ανάγκης. Κι ας λένε τα αντίθετα.

Έχασε το στοίχημα

Η κυβέρνηση προσπαθεί να το κρύψει, όμως η αλήθεια είναι ότι σε επίπεδο και ηγετών και υπουργών Οικονομικών και ΕΚΤ οι δηλώσεις θερ­μής υποστήριξης προς την ελληνική κυβέρνηση έχουν... χαλαρώσει πολύ, διότι ο προϋπολογισμός του 2010, παρά τα μαζικά μέτρα, φόρους, περικο­πές κ.λπ., δεν έπιασε τον πολυπόθητο στόχο των εσόδων.

Παρά τις επανειλημμένες κρούσεις που έγιναν στον Παπακωνσταντίνου να χαμηλώσει τον πήχη, ο ίδιος παρέμεινε αδικαιολόγητα αισιόδο­ξος για τα έσοδα και διαβεβαίωνε αξιωματούχους και δημοσιογράφους ότι «πάμε πολύ καλά». Αλλά έχασε το στοίχημα ακόμη και με την περαίωση.

«Ο στόχος των εσόδων για το 2010 αναθεωρή­θηκε προς τα κάτω τρεις φορές και παρ’ όλα αυτά υπήρξαν αποκλίσεις. Πριν από έναν χρόνο το έλ­λειμμα ήταν 16 δισ. και φτάσατε στα (φανερά) 22 δισ.» αναφέρει ο κοινοτικός αξιωματούχος. Ο αρ­χικός στόχος των εσόδων ήταν 16% και κινήθηκε μόλις στο 5,5% το 2010. Κύριος λόγος; Η πάταξη της φοροδιαφυγής των μεγαλοεισοδηματιών, που δεν πατάχθηκε ποτέ.

Οι συνεχείς αποκλίσεις από τα έσοδα αναγκά­ζουν το οικονομικό επιτελείο να προβαίνει στις εύκολες λύσεις περικοπής δαπανών, που βεβαί­ως αφορούν πλέον μισθούς και συντάξεις.

Εάν η έφοδος της Eurostat αυτές τις μέρες βγά­λει αμέσως λαβράκι, τότε τα μέτρα που μας περι­μένουν την άνοιξη θα είναι ακόμη σκληρότερα. Σε διαφορετική περίπτωση, και εάν η συλλογή των στοιχείων συνεχιστεί βραδέως (κάτι που ελπίζει η κυβέρνηση), η αναπροσαρμογή των μεγεθών του 2010 θα γίνει τον Σεπτέμβριο.

Τι δεν μας λέει η κυβέρνηση

Τους τελευταίους μήνες το παιχνίδι για την παράταση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ δεν παί­ζεται σε ελληνικό έδαφος. Το ΥΠΟΙΟ παρακολουθεί αμήχανα τις εξελίξεις χωρίς να παρεμβαίνει, καθώς η... τύχη μας βρίσκεται για ακόμη μια φορά στα χέρια των Γερμανών.

Υπενθυμίζουμε ότι τον Νοέμβριο οι υπουργοί Οικονομίας της ευρωζώνης συμφώνησαν επί της αρχής να μας δώ­σουν την παράταση. Από εκεί και πέρα όμως... σιγή ιχθύος μέχρι τον Ιανουά­ριο, όταν η απόφαση αναβλήθηκε και επισήμως και εντάχθηκε στο πλαίσιο της απόφασης για λύση - πακέτο στην ευρωζώνη. Τι μεσολάβησε και γιατί πραγματικά μετατέθηκε αυτή η από­φαση, αφού υπήρξε καταρχήν πολιτι­κή συμφωνία;

Πέντε χώρες έβαλαν βέτο στην από­φαση με τη δικαιολογία ότι δυσκολεύ­ονταν να την περάσουν από τα εθνικά τους Κοινοβούλια, τα οποία διαμαρτυρήθηκαν για νέα ευνοϊκή μεταχείριση της Ελλάδας. Οι χώρες αυτές είναι η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία και η Σλοβακία, που διεμή­νυσαν ότι περιμένουν να δουν σαφή αποτελέσματα για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας μας πριν πουν το «ναι».

Σκληροί όροι

Μπροστά στο ενδεχόμενο της απόρ­ριψης, που θα δημιουργούσε νέα άνοδο στα σπρεντ των ομολόγων, αλ­λά και πολιτική αναταραχή στην ίδια την ευρωζώνη, που παλεύει να δεί­ξει συνοχή και αποφασιστικότητα, το Eurogroup αποφάσισε το ελληνικό θέμα να «κολλήσει» στη λύση - πακέ­το που προωθεί η ευρωζώνη, ώστε να επικυρωθεί χωρίς πρόβλημα.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι τη γλι­τώσαμε, καθώς η Γερμανία έχει ήδη διαμηνύσει στην ελληνική πλευρά ότι η παράταση θα συνοδεύεται από σκληρούς όρους παρατεταμένης λιτό­τητας. Στόχος των Γερμανών είναι να δείξουν ότι οι χώρες δεν πρέπει να χα­λαρώνουν δημοσιονομικά ελπίζοντας πως «η Ε.Ε. θα αναγκαστεί στο τέλος να τις γλιτώσει».

Και μέσα σε όλα αυτά αναδεικνύεται ακόμη μια φορά η έλλειψη σοβαρής διαπραγματευτικής ικανότητας, η έλ­λειψη έμπειρης πολιτικής παρουσίας στα συμβούλια του Eurogroup (όπου παίζεται το χοντρό παιχνίδι), καθώς και η παντελής απουσία μακρόπνοης σταθερής οικονομικής πολιτικής που θα βγάλει τη χώρα από την πραγματι­κή κρίση...