Ψίθυροι καρδιάς... στα γκρεμισμένα διόδια

Από topontiki.gr

Από το Μαρικάκι

Μέσα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε πρωτοστατούνε στην μνημονιακή μας καθημερινότητα δυσάρεστα συναισθήματα όπως ο θυμός, η οργή, η μελαγχολία, η ντροπή, ο φόβος, η ανασφάλεια, το αδιέξοδο, το κενό και τόσα άλλα. Πού και πού όμως ξεπηδάει το λυτρωτικό και συνάμα εξεγερτικό ερωτικό συναίσθημα, του οποίου την ένταση ως γνωστόν οι δύσκολες συνθήκες την πολλαπλασιάζουν.

Αυτό ισχύει και για παλιούς έρωτες, που μέσα στην κρίση μπορεί να αναβιώσουν. Όπως στην περίπτωση ΚΚΕ - Γκλέτσου. Μπορεί ο ανεξάρτητος δήμαρχος Στυλίδας να μην ανήκε ποτέ στο κόμμα, όπως έχει δηλώσει, πέρασε όμως ένα φεγγάρι από τις εκλογικές του λίστες και τα σημάδια της όποιας όσμωσης είναι φανερά.

Ρούφηξε αγωνιστικό φρόνημα και, αντί να γυρίζει από κανάλι σε κανάλι ως ξεπεσμένος σταρ που προσπαθεί να κρατηθεί στην επιφάνεια έστω και μέσα από τον μεσημεριανάδικο βούρκο, έθεσε εαυτόν στην υπεράσπιση των δημοτών και των φτωχών, όπως δήλωσε χθες.

Από την άλλη τα σημάδια είναι φανερά και στην από 'δώ πλευρά: Ο Περισσός δεν δίστασε να στηρίξει τον Απόστολο, παρά το απρόβλεπτο και οξύθυμον του χαρακτήρα του που δεν ταιριάζει με κομματικές πειθαρχίες και παραγγέλματα για συντεταγμένους, ανόθευτους αγώνες από τις τάξεις του κόμματος. Το λαϊκό νταηλίκι που αντέταξε ο Απόστολος στους νταβατζήδες των δρόμων προφανώς επέδρασε σαγηνευτικά στα κομματικά όργανα, που ένιωσαν μια ξαφνική τόνωση του κυκλοφοριακού στις αρτηρίες τους.

Στη Λαμία, έξω από την αστυνομική διεύθυνση και τα δικαστήρια όπου είχε συγκεντρωθεί κόσμος σε ένδειξη υπεράσπισης για τον λαϊκό πλέον ήρωα της περιοχής, δίπλα στα αυθόρμητα εξεγερτικά συνθήματα όπως «Απόστολε προχώρα, μπας και ξυπνήσει η χώρα», «Απόστολε προχώρα και γκρέμισέ τα όλα» ακούστηκαν κομμουνιστικά συνθήματα όπως «Αγώνας, ρήξη, ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή», «Οι δρόμοι ανήκουν στο λαό και όχι στο κεφάλαιο το πολυεθνικό».

Ο Γκλέτσος κατάφερε να ενώσει στο πλευρό του μέλη των επιτροπών αγώνα της πανελλαδικής κίνησης «Δεν πληρώνω» με μέλη ή οπαδούς του ΚΚΕ. Η συμπληρωματικότητα Απόστολου - ΚΚΕ είναι στα ατού αυτής της σχέσης, η οποία φαίνεται να υπόσχεται πολλά, αν οι δυο τους συναντηθούν κάπου στη μέση:

● Ο πρώτος μπορεί να μαλακώσει την άκαμπτη κινηματικώς τακτική του ΚΚΕ και να του προσδώσει γνήσια λαϊκή, ήτοι μαζική και ενωτική χροιά, να του ανανεώσει τον αέρα και τη φόρα, να το μυήσει και πάλι στην παρανομία, να του εμφυσήσει ολίγον υγιή αυθορμητισμό.

● Ενώ το κόμμα μπορεί να καταρτίσει θεωρητικώς τον Απόστολο με τα απαραίτητα εργαλεία που θα μετουσιώσουν την αγωνιστική του διαθεσιμότητα σε ανατρεπτική πρωτοπορία που ανοίγει δρόμους (πλάκα πλάκα ο Απόστολος έβαλε επισήμως το πρόβλημα στο γήπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης).

Τα πράγματα όμως ήταν προδιαγεγραμμένα για τους δυο. Η μοιραία όσο και αμοιβαία έλξη δεν ήταν γραφτό να ξεπεραστεί έτσι απλά, λόγω της ασυμφωνίας χαρακτήρων. Οι στίχοι των τίτλων από το «Ψίθυροι καρδιάς», με το οποίο ο Απόστολος άφησε εποχή, αποδεικνύονται προφητικοί, αφού, εκτός από το ταμπεραμέντο του ιδίου, εκφράζουν και το «σκίρτημα» του ΚΚΕ:

Καράβι το φεγγάρι στο σώμα κύλησε,
για άνομα πελάγη κρυφά μας μίλησε.
Με μάτια αναμμένα, με λόγια ανήμερα
κατάργησα για σένα σταθμούς και σύνορα.

Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δεν σκέφτηκα,
εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα.
Σε σένανε με πάνε όλα τα βήματα,
κι ας είναι να περάσω σαράντα κύματα...