Ελλάδα υπό κατάργηση

Από τη Ρήξη Ιανουαρίου

Της Μαρίας Πολυκάρπου

Η κοπρολογία και η κοπριτολογία που κυριαρχούν εδώ και μέρες στον έντυπο και ηλεκτρονικά μεταδιδόμενο δημόσιο λόγο, σε συνδυασμό με τον φράκτη στον Έβρο και τους ερευνώμενους από το ΣΔΟΕ πολιτικούς, συγκαλύπτουν επιτυχώς τις δυσμενέστατες εξελίξεις που συντελούνται εις βάρος της χώρας μας και πλέον την οδηγούν ταχύτατα στον εξανδραποδισμό.

Κορυφαίο δείγμα συγκάλυψης αποτελεί η χυδαία υμνωδία προς τον «πρωθυπουργό» της Ελλάδας, ο οποίος... ύψωσε τη φωνή του για τις παραβιάσεις και το μεταναστευτικό – ως... τιμητικά προσκεκλημένος στη σύναξη των Τούρκων διπλωματών στο Ερζερούμ, την πόλη από την οποία οι Νεότουρκοι υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ ξεκίνησαν τη μεγάλη πορεία προς τον αφανισμό κάθε μη τουρκικού στοιχείου από το απομεινάρι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που έμελλε να αποτελέσει την Τουρκία.

● Ποιος θυμήθηκε ότι ο ίδιος ο Γιωργάκης, που τώρα στήνει συρματοπλέγματα, είχε πειθαρχήσει προ ολίγων μόλις μηνών, όταν ο Ερντογάν του πέταξε κατάμουτρα ότι θα δέχεται πίσω μόλις 1.000 λαθρομετανάστες τον μήνα, όσους δηλαδή προσπαθούν να περάσουν σε δυο μόλις μέρες τον Έβρο;

● Ποιος θυμήθηκε ότι η ελληνική Πολεμική Αεροπορία έχει πάψει να αναχαιτίζει τα τούρκικα μαχητικά που παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο;

● Ποιος θυμήθηκε ότι οι τούρκικες φρεγάτες κόβουν συνεχώς βόλτες έξω από το Σούνιο και τα τούρκικα ελικόπτερα με ελληνική άδεια αποκρυπτογράφησαν ολόκληρη την εθνική άμυνα της Μακεδονίας και της Θράκης;

Ελάχιστοι, αφού η διατεταγμένη «ενημέρωση» φρόντισε, με αιχμή το «Βήμα», να κατακεραυνώσει χυδαιολογώντας όσους λίγους επιμένουν ότι η Ελλάδα οφείλει αμέσως να ορίσει τη δική της Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Όπως ελάχιστοι επιμένουν για τις προσπάθειες της κυβέρνησης να διαγράψει από τον χάρτη το Καστελόριζο προκειμένου να επιβληθεί στο Αιγαίο η «ηρεμία» νεκροταφείου που επιθυμούν οι επίσημοι πάτρωνες και σπόνσορες της κυβέρνησης.

(Μιλάμε για το ίδιο Καστελόριζο, το οποίο ο Παπανδρέου επέλεξε – άγνωστο με ποιον συμβολισμό κατά νου – για να ανακοινώσει την υπαγωγή της χώρας στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο!).

Στόχος: Να γίνονται απρόσκοπτα οι «δουλειές», να μετατραπεί το Αιγαίο σε μια θάλασσα υπό (διπλή ή πολλαπλή;) συνδιαχείριση με αμερικανική επιδιαιτησία, να προχωρήσει η συνεκμετάλλευση των όποιων και όσων πλουτοπαραγωγικών πόρων.

Απαραίτητη προϋπόθεση γι' αυτό είναι η αποτροπή της πιθανής ενοποίησης των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, η οποία θα επέβαλλε εκ των πραγμάτων τον ενιαίο αμυντικό και στρατηγικό σχεδιασμό.


Το ελλαδικό Σχέδιο Ανάν

Το απτό μέσο για την επιτυχία του στόχου αυτού είναι το εκσυγχρονισμένο «Σχέδιο Ανάν», το οποίο, αφού απέτυχε να επιβληθεί στην Κύπρο χάρη στη λαϊκή ψήφο, έχει ήδη μεταλαμπαδευτεί και υλοποιείται στην Ελλάδα (ιστολόγιο Ανεμογκάστρι) με την πρωτοφανή στα χρονικά δανειακή σύμβαση της χώρας μας με τον μηχανισμό «στήριξης», η οποία την έχει μετατρέψει σε διεθνές προτεκτοράτο:

● Απαλλαγμένο από κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας.

● Οικειοθελώς παραιτημένο από το τελευταίο καταφύγιό του έναντι διεθνών αξιώσεων: την κρατική ασυλία.

● Έρμαιο των διαθέσεων των δανειστών του, υπό τη μόνιμη απειλή μιας έξωθεν επιβαλλόμενης πτώχευσης χωρίς δική τους ζημία, ακόμη και υποκείμενο στο ενδεχόμενο πλειστηριασμού οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου του, οσοδήποτε σημαντικού ή συμβολικού.

● Υποκείμενο – για κάθε διάθεσή του να αποκλίνει από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο – στο αγγλικό δίκαιο και με αποκλειστικά αρμόδιο δικαστήριο για όλες τις διαφορές που προκύπτουν από τη σύμβαση αυτή το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο.

● Με διεθνή προστάτη το Ισραήλ και εκ των πραγμάτων χωροφύλακα την Τουρκία.

● Με πρωθυπουργό τον Γιωργάκη και υπουργό Εξωτερικών τον Δρούτσα, εκ των αρχιτεκτόνων του ορίτζιναλ σχεδίου Ανάν για την Κύπρο.


Διάλυση του κράτους

Η κατάσταση ανεπίσημης χρεοκοπίας της Ελλάδας, υπό καθεστώς Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, αποδιαρθρώνει συνεχώς, μέχρις εξαφανίσεως, κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, τη βυθίζει στην ύφεση, τα νέα ελλείμματα και την αλματώδη αύξηση του χρέους. Την ίδια ώρα:

● Δανείζεται με τον χειρότερο δυνατό και επαχθέστερο τρόπο («μηχανισμός», πανάκριβα τρίμηνα και εξάμηνα έντοκα γραμμάτια).

● Είναι η πρώτη στον κόσμο σε πιθανότητα επίσημης χρεοκοπίας.

● Αδυνατεί να εγγράψει στον προϋπολογισμό της ακόμη και τον τρόπο με τον οποίο θα δανειστεί για να ανεύρει το σύνολο του ποσού για την εξυπηρέτηση του τρέχοντος χρέους της.

Κυρίως όμως η «ελληνική» κυβέρνηση εκχωρεί, βάσει των συμφωνηθέντων με τη δανειακή σύμβαση και άλλες ανεξάρτητες συμφωνίες, κάθε κρατική λειτουργία σε γνωστούς και άγνωστους ιδιώτες. Τυπικό παράδειγμα η προαναγγελία του Παπακωνσταντίνου για κατάργηση των εφοριών, η οποία δημιούργησε το ερώτημα ποιος θα μπορούσε να αναλάβει την είσπραξη των φόρων.

Η ωμή απάντηση δόθηκε στις 4.1 από τον αρθρογράφο των Financial Times Τζον Πέλντερ, ο οποίος «πρότεινε» την παραχώρηση αυτής της δραστηριότητας σε ιδιωτικές εταιρείες και τράπεζες. Καθόλου τυχαία, στις 6.1, υιοθέτησε ασμένως αυτήν ακριβώς την πρόταση η «Καθημερινή» στο κύριο άρθρο της. Πρόσχημα και «δικαιολογητική» βάση η «άνευ προηγουμένου» διαφθορά στο ελληνικό κράτος. (Ολόκληρο το φοβερό κείμενο του Πέλντερ στο Euro2day).

Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι θα είναι δυνατή όχι μόνον η άσκηση κάθε είδους βαρβαρότητας εις βάρος του φορολογουμένου προκειμένου να επιτευχθεί από τους ιδιώτες το μέγιστο δυνατό εισπρακτικό αποτέλεσμα, αλλά επιπλέον, στην περίπτωση εμπλοκής των τραπεζών, και η τιτλοποίηση της εισπρακτικής προσδοκίας κατά το πρότυπο των πετρελαϊκών, στεγαστικών, επισιτιστικών και άλλων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, τα οποία αποτέλεσαν την αρχή της παγκόσμιας κρίσης.

Μια άνευ προηγουμένου ιδιωτική κερδοσκοπία, στη βάση της κατάργησης μιας από τις θεμελιωδέστερες κρατικές λειτουργίες.

Κι αν κάποιος πιστεύει ότι πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας, παραπέμπουμε σε παλαιότερο άρθρο του Δ. Καζάκη στο Ποντίκι, τον Απρίλιο του 2010, που αποκαλύπτει ότι στις 21 εκείνου του μήνα, δύο μέρες πριν από την ανακοίνωση του Γιωργάκη για προσφυγή στον μηχανισμό «στήριξης» και το ΔΝΤ, η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει (αναδημοσίευση από διεθνή ΜΜΕ) τη συμφωνία παράδοσης της εκτέλεσης του προϋπολογισμού, και στο σκέλος των εσόδων και σε αυτό των δαπανών, σε πέντε πολυεθνικές: Arthur Andersen, Deloitte & Touche, Ernst and Young, KPMG, Price Waterhouse Coopers.

Κι όμως, σε συνθήκες πλήρους παρακμής, κοινωνικής και πολιτικής αποσύνθεσης, ο ελληνικός λαός μοιάζει να πορεύεται μοιραίος κι άβουλος προς το βάραθρο, ζαλισμένος από την παγκάλειο σκατολογία.

Δείχνει να έχει απόλυτο δίκιο ο Γιώργος Καραμπελιάς όταν λέει πως δομές, κοινωνία και πολιτικό σύστημα, που χτίζονταν μεθοδικά επί τέσσερις δεκαετίες με όρους παρασιτισμού και εξάρτησης, είναι απίθανο να αποσυντεθούν ταχύτατα ή να αμφισβητηθούν εν μια νυκτί από την ίδια κοινωνία και το κομματικό κατεστημένο που τα συνδημιούργησαν, τα επέβαλαν ή τα ανέχθηκαν. Φαίνεται να έχει δίκιο στο ότι η διαδικασία της αποσύνθεσης θα είναι μακρά.

Το ερώτημα ωστόσο είναι αν αυτή η αποσύνθεση θα επιφέρει τάχιστα όχι μόνο μια επίσημη (ελεγχόμενη από τους δανειστές και επικυρίαρχους) χρεοκοπία, αλλά και την πλήρη διάλυση της χώρας και τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων. Το υπό διαμόρφωση θεσμικό πλαίσιο («Καλλικράτης»), οι διεθνείς συμφωνίες της κυβέρνησης Παπανδρέου (δανειακή, μνημόνιο), η πλήρης ιδιωτικοποίηση όχι μόνο του «κοινωνικού», αλλά ολόκληρου του κράτους το εγγυώνται.

Όσο για πολιτική απάντηση, αυτή δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα...