Το πολιτικό παιχνίδι των Εποπτών

Από topontiki.gr

Του Δημήτρη Μυ

Στην πολιτική μεγαλύτερη σημασία από την ανταλλαγή των απόψεων έχει η επιβολή τους. Σε περιόδους σχετικής ευημερίας και σταθερότητας οι κυρίαρχες πολιτικές επιλογές με τη βοήθεια και των μηχανισμών της διαχείρισης της κοινής γνώμης, έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίζουν μια ευρύτερη συναίνεση. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν, όπως σήμερα, οι πολιτικές αποφάσεις οδηγούν όλο και μεγαλύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας στο περιθώριο.

Σε τέτοιες περιόδους κρίσης και όσο το σύστημα εξουσίας δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού υποκύπτει στον πειρασμό της επιβολής των πολιτικών επιλογών, χωρίς μίνιμουμ συναίνεση, με κάθε μέσο και τρόπο: μαύρη προπαγάνδα, παραπληροφόρηση, εκφοβισμό, πολιτικά τρικ και βία.


Ζούμε σε μια τέτοια στιγμή. Οι αποφάσεις λαμβάνονται έξω από τη χώρα και μεταφέρονται στους Έλληνες υπουργούς από υπαλλήλους της Εποπτείας οι οποίοι είναι εγκαταστημένοι σε κάθε υπουργείο. Μόνο έργο της εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας είναι η με κάθε τρόποι εφαρμογή των εντολών των εποπτών.


Ακολουθώντας κατά γράμμα αυτές τις εντολές εδώ και ενάμιση χρόνο η κυβέρνηση Παπανδρέου οδηγεί ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού στην ανεργία, τη φτώχεια και τη νέα γενιά στους δρόμους της μετανάστευσης ή την απόγνωση. Είναι προφανές ότι οι πολιτικές των Εποπτών μπορούν να έχουν τη συναίνεση της εκλεγμένης κυβέρνησης, όχι όμως και του λαού.

Λειτουργώντας σαν μαριονέτες η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη εξαντλήσει το πολιτικό τους κεφάλαιο. Η Διεθνής Εποπτεία είναι προφανές ότι έχει ανάγκη νέες μαριονέτες. Στο παρασκήνιο ήδη οι ενδιαφερόμενοι εντείνουν τις προσπάθειες κατασκευής των επόμενων, όπως θα διαβάσετε αύριο Πέμπτη στο έντυπο «Ποντίκι»...

Τα πολιτικά τρικ των κυβερνήσεων εθνικής σωτηρίας και ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων κορυφής που μαγειρεύονται δεν προσφέρουν λύσεις. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι ούτε οι μαριονέτες ούτε αυτοί που τις κατασκευάζουν και τις χειρίζονται. Καμία εξουσία δεν μπορεί να μακροημερεύσει αν δεν έχει εξασφαλίσει έναν μίνιμουμ στήριγμα ή τουλάχιστον την ανοχή του λαού.