Ελεύθερος ή δούλος

Από την Ελευθεροτυπία (απ' όπου και το σκίτσο του Στάθη)

Του Γ. Παπαδόπουλου - Τετράδη*

Η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου πιστεύει – και δικαίως – ότι με την πληρωμή των δυσβάσταχτων φόρων και την περικοπή των αμοιβών θα έρθει μια μέρα που θα ξεπληρωθεί το χρέος ή θα ισορροπήσει ο προϋπολογισμός σ' ένα βιώσιμο σημείο.

Ξέρει ο κόσμος ότι όλα όσα του ζητούνται σήμερα είναι ακραία και άδικα. Και υποψιάζεται σφόδρα ότι τον περιμένουν χειρότερα μέτρα σε βάρος της τσέπης του. Όμως, η μεγάλη πλειονότητα, αν και βρίζει με ακραίες εκφράσεις την κυβέρνηση και το κομματικό κατάντημα, δεν επαναστατεί. Δεν έχει βγει να ξεσπάσει την οργή του στους δρόμους και εναντίον αυτών που θεωρεί υπεύθυνους για τα μελλοντικά – κυρίως – δεινά του.


Συμβαίνει αυτό γιατί ο λαός προσπαθεί να δει, κατ' αρχήν, πώς θα επιβιώσει με την υπάρχουσα κατάσταση. Δευτερευόντως γιατί ελπίζει ότι, πληρώνοντας και στερούμενος, η σωτηρία του δεν θα αργήσει.

Ίσως δεν έχει υποψιαστεί ότι αυτό που συμβαίνει αυτή την περίοδο δεν είναι το ξήλωμα των αποδοχών του και των εργασιακών του δικαιωμάτων. Αυτό που συμβαίνει είναι το ξήλωμα των υποδομών της χώρας. Όσων έτυχε να υπάρχουν.

Όταν μιλάμε για υποδομές, δεν εννοούμε μόνο τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Εννοούμε όλο τον ιστό αυτού που σήμερα λέγεται Ελλάδα.

Σήμερα η κυβέρνηση κινείται με έναν και μοναδικό γνώμονα: να μαζέψει λεφτά γρήγορα. Για να πετύχει αυτόν τον ένα και μοναδικό στόχο, έχει ήδη διαλύσει την υπ' αριθμόν ένα κινητήριο δύναμη της οικονομίας μέσα στην οποία ζει ο σημερινός κόσμος, και η χώρα: την κατανάλωση αγαθών.

Καθόλου κακό αν έχεις για στόχο μια άλλη κοινωνία, των αναγκών, και όχι της βλακώδους υπερκατανάλωσης. Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση δεν στοχεύει στην κοινωνία των αναγκών. Ούτε η τρόικα. Αντιθέτως, στραγγαλίζοντας την κατανάλωση, επιδιώκουν να σώσουν την κοινωνία της κατανάλωσης!!! Σχιζοφρενικό; Φυσικά. Αλλά αυτό κάνει αυτή τη στιγμή η δυτική οικονομία!

Μ' αυτόν τον τρόπο χτυπιέται πρώτος και σφοδρότερα ο στυλοβάτης αυτής της οικονομίας: ο έμπορος. Αυτός που πάνω του χτίστηκε ο σημερινός πολιτισμός εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Μα, ήταν κλέφτης. Κλέφτης - ξεκλέφτης, αυτός που έβαζε άλλα τόσα πάνω στην τιμή του προϊόντος, έσπρωχνε τον πρωταγωνιστή του συστήματος: τον παραγωγό. Και με το χρήμα των τραπεζών ζούσε και τον παραγωγό και τον υπάλληλο. Τώρα, με το εισπρακτικό παραλήρημα της κυβέρνησης δεν ζει κανέναν. Ούτε τον εαυτό του.

Έχουμε, λοιπόν, μια διακυβέρνηση που διαλύει τη μισθωτή εργασία, τη σύνταξη, την εργατική αμοιβή, την υπαλληλική αμοιβή, την εμπορική και παραγωγική υπόσταση προσθέτοντας: ανέργους, φτωχούς, αστέγους, κλειστά μαγαζιά, κλειστές και άρρωστες επιχειρήσεις, διαλυμένες δημόσιες υπηρεσίες.

Ας έχει κατά νου ο αναγνώστης ότι η κορύφωση αυτού του δράματος θα γίνει σε 2-3 χρόνια. Ακόμη δεν έχουμε δει τα χειρότερα.

Όταν ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει ότι τα πάντα πρέπει να κατατείνουν στη μείωση του χρέους και του ελλείμματος και για να γίνει αυτό πρέπει να ξηλωθεί όλο το πουλόβερ που λέγεται Ελλάδα, τι νομίζει ότι θα μείνει; Τι θα αφήσει πίσω του;

● Φθηνά ακίνητα για ξένα, μεγάλα, γραφεία Real Estate, που θα πουλάνε και θα νοικιάζουν στους Έλληνες τα ίδια τους τα σπίτια, αγορασμένα κοψοχρονιά.

● Ελεύθερο πεδίο για ξένες, μεγάλες, εμπορικές αλυσίδες με μαζικά προϊόντα φτηνιάρικης ποιότητας.

● Στρατιά ανέργων και υποαπασχολούμενων για μεγάλες ξένες φίρμες, που θα φτιάχνουν εδώ φθηνότερα τα προϊόντα τους.

● Φθηνή γη για ξένες μεγάλες εταιρείες εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών και – προσέξτε – τουριστικών πόρων.

Αυτή την Ελλάδα χτίζει σήμερα η κυβέρνηση. Κι αυτό είναι που δεν μπορούν να δουν ακόμα καθαρά οι πολίτες, που τρομοκρατημένοι προσπαθούν να περισώσουν το εισόδημά τους. Αφού επί τόσα χρόνια έκαναν το παν για να απαξιώσουν τον πλούτο της χώρας, τη δημόσια ζωή, τους κανόνες.

Δεν ξέρουν, γιατί τα τελευταία 50 χρόνια καλοπεράσαμε, ότι το πιο πολύτιμο αγαθό είναι να διαφεντεύεις το σπίτι σου. Την πατρίδα σου. Κι αυτό δεν εξαρτάται τόσο πολύ από τα λεφτά. Εξαρτάται από το πόσο θέλεις να είσαι ελεύθερος ή δούλος.

* Ο «Καιρός» της «Ελευθεροτυπίας». Το τελευταίο του κείμενο πριν από την απόλυσή του