Η Εθνική μας Μοναξιά

Από topontiki.gr

Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Όσοι είναι πάνω από 40 ετών, αλλά όχι και πάνω από 50 ώστε να ανήκουν στην γενιά του Πολυτεχνείου (ξέρουν αυτοί γιατί... εξαιρούνται) νιώθουν τις τελευταίες ημέρες μια απίστευτη κατάθλιψη. Πετυχημένοι ή αποτυχημένοι, χωρίς μοίρα στον ήλιο, ή με καλές επαγγελματικές προοπτικές δεν έχει σημασία. Όλοι νιώθουν μια απέραντη μιζέρια. Νιώθουν πως ότι και να κάνουν, δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Νιώθουν τη χώρα που αγάπησαν να διαλύεται.

Ακόμη και οι πιο αδικημένοι της ζωής νιώθουν το περιθώριο που έως τώρα βίωναν να γίνεται ακόμη πιο έντονο. Τη μοναξιά τους να γίνεται περισσότερο αβίωτη. Κάτι που τελικά νιώθουμε όλοι μας.


Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ψυχολογικά θεματάκια για να πέσει σε κατάθλιψη. Αρκεί να διαβάσει τους τίτλους για να καταλάβει ότι το νεοελληνικό θαύμα, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε ένα μεγάλο αρχαιοελληνικού τύπου δράμα. Ένα δράμα με κομμό (στο αρχαίο δράμα είναι ο θρήνος που εκτελείται από τον χορό και τους υποκριτές μαζί) και αμφίβολης επιτυχίας έξοδο.

Και δυστυχώς στην πραγματικότητα του ευρώ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, δεν υπάρχει «ο από μηχανής Θεός» που έδινε τις λύσεις στην αρχαιότητα. Πάμε λοιπόν στους τίτλους:

Η Nomura, που εκτιμά ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να διασώζεται μέχρι τις αρχές του 2012, ενώ στη συνέχεια θα αναγκαστεί να κηρύξει χρεοκοπία και να προχωρήσει σε μεγάλη αναδιάρθρωση του χρέους της.

Εν μέσω δεκάδων πλέον αναλύσεων που βλέπουν μια ελληνική πτώχευση, σύντομα, ο μεγάλος οίκος της ανατολής (από τους λίγους που δεν έχουν συμφέροντα στην Ελλάδα) συντάχθηκε, απλά, με την πραγματικότητα, αφού είδε και το Χρηματιστήριο να καταρρέει την περασμένη Τρίτη με τις τραπεζικές μετοχές να καταγράφουν τη μεγαλύτερη πτώσης της τελευταίας 20ετίας σε μια ημέρα.

Ο σύμβουλος του πρωθυπουργού (και εκ των αρχιερέων της ελληνικής ένταξης στο ευρώ) Λουκάς Παπαδήμος είπε ότι η χώρα θα πρέπει και πιθανότατα θα αντιτεθεί σε μεγαλύτερο κούρεμα του χρέους της από το 21% που προβλέπει η συμφωνία της 21ης Ιουλίου.

Ο Παπαδήμος, που διατέλεσε και αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, είπε ακόμα ότι η προσπάθεια που έχει γίνει στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ανεπαρκής, αλλά υποστηρίζει ότι, εφόσον υπάρξει πλήρης εφαρμογή, το χρέος θα μπορεί να εξυπηρετηθεί. Προφανώς έχει φύγει καιρό από τη Φρανκφούρτη...

Ο υπουργός Βενιζέλος, που προχθές εκλιπαρούσε όλους τους πολίτες να πληρώσουν τους (άδικους και κεφαλικούς) φόρους που έβαλε, ώστε να πιάσουμε τους στόχους και να μην χρεοκοπήσουμε δήλωσε χθες ότι η Τρόικα θα επιστρέψει στην Αθήνα εντός της εβδομάδας και η χώρα θα λάβει την επόμενη δόση έγκαιρα. Δηλαδή τον επόμενο μήνα. Παρεμπιπτόντως, τα λεφτά του δημοσίου φτάνουν έως τα τέλη Οκτωβρίου...

Μέσα σε όλα αυτά τα τραγικά, τουλάχιστον οι ελεγκτές εναερίου κυκλοφορίας σταμάτησαν την απεργία, ώστε να φτάσει σήμερα στη χώρα μας ο αντικαγκελάριος της Μέρκελ και υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Φίλιπ Ρέσλερ. Τώρα αν ο Ρέσλερ, που τέθηκε επικεφαλής μιας ομάδας επιχειρηματιών που θα επενδύσουν στην Ελλάδα (σ.σ. μόλις ξεπουλήσουμε τα πάντα) θα φέρει μαζί του και ένα σχέδιο χρεωκοπίας (όπως γράφει σήμερα το «Π») τι να σας πω.

Αφού τα φιλοκυβερνητικά μέσα τον παρουσιάζουν ως τον άνθρωπο που κομίζει το νέο σχέδιο Μάρσαλ, καλώς να ορίσει. Απλά ας μην φέρει μαζί του και τον αρχιβιομήχανο Κάιτελ το όνομα του οποίου είναι ίδιο με αυτό του αρχιστράτηγου του Γερμανικού Επιτελείου που διέταξε την εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων στην Ελλάδα το 1941...

Με αυτά και με τα άλλα βέβαια μας θυμήθηκαν και οι γείτονες. Και δεν λέω για τους Τούρκους που απειλούν για τις κυπριακές έρευνες στη Μεσόγειο. Ευτυχώς, αυτό είναι πλέον θέμα άλλων... Λέω για τους απίθανους Σκοπιανούς που «ξύπνησαν» με την τέταρτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μπάσκετ της Λιθουανίας και ξεκίνησαν τις εθνικιστικές φανφάρες.

Μάλιστα ανέβασαν βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο δείχνει τους μπασκετμπολίστες από την ΠΓΔΜ να πανηγυρίζουν τη νίκη τους επί των Λιθουανών, τραγουδώντας συνθήματα εθνικιστικού περιεχομένου που (έλεος πια με τα κόμπλεξ) βλέπουν την Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα για τη «μεγάλη Μακεδονία» που ονειρεύονται. Τι καλύτερο να θυμηθούμε και τα εθνικά μας...

Και να τα θυμηθούμε, όμως, ποιος μας ακούει πια, με τόσα που χρωστάμε; Οι Γάλλοι, οι Άγγλοι, ή οι Γερμανοί; Για όλους πια, είμαστε πια πολύ ενοχλητικοί.

Εκτός από την ηθική στήριξη (βλέπε κοινοτική αλληλεγγύη) που ζητούσαμε μέχρι πριν λίγα χρόνια για τα θέματα της γειτονιάς ως απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, τώρα τους ζητάμε και τις αποταμιεύσεις τους για να θυμούνται πόσο λάθος έκαναν (τελικά αυτοί ή εμείς;) που μας έβαλαν στο ευρώ.

Διόλου λοιπόν παράλογο που και αυτοί (μετά από εμάς βέβαια) μας καταδικάζουν στην εθνική μας μοναξιά. Πάμε για το τραγουδάκι που ταιριάζει...