Χαμένη η ελληνική υπόθεση

Από τους Financial Times (via Euro2day)

Του Lex

Η Ελλάδα είναι χαμένη υπόθεση. Με κανένα μαγείρεμα, καμία παρηγοριά και καμία λιτότητα δεν πρόκειται η χώρα να καταφέρει να αντεπεξέλθει στους δημοσιονομικούς στόχους του 2011.

Ίσως η ελληνική κυβέρνηση αποφεύγει τα πλέον δύσκολα προβλήματα, γιατί δεν έχει πολιτικό κουράγιο. Όμως δεν έχει καμία σημασία. Η Αθήνα βρίσκεται σε έναν φαύλο κύκλο που συνιστά μεγάλη απειλή στην ευρωζώνη. Ήρθε η ώρα να βάλουν οι ρυθμιστές τις σωστές προτεραιότητες. Το ζήτημα τώρα δεν είναι να σωθεί η Ελλάδα, αλλά να σωθεί η ευρωζώνη.


Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα χρειάζεται αμέτρητες διαρθρωτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις για να μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια της στο μέλλον. Για την ώρα, όμως, το να της ζητούν να κόψει και να κάψει ακόμη παραπάνω είναι «αντι-παραγωγικό».


Τα μέτρα αυτού του είδους όχι μόνο έχουν επιδεινώσει τα προβλήματα της χώρας, αλλά έχουν εγείρει και αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης. Αυτά τα δύο ζητήματα πρέπει να διαχωριστούν. Το να επιτραπεί στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει εντός της ευρωζώνης – που σημαίνει ως προκαταρκτικό βήμα να εξέλθει από την ένωση – είναι η μέθοδος που θα το καταστήσει εφικτό.

Παραμένει εφικτή η διαδικασία προγραμματισμένου χρεοστασίου, με την προϋπόθεση ότι τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης θα οχυρωθούν από τις χειρότερες επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης. Το πιο ευάλωτο μέλος είναι η Πορτογαλία, που αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα με την Ελλάδα (και ίσως εντέλει χρειαστεί μια ελληνικού τύπου λύση).

Η ελληνική οικονομία καταλαμβάνει μόνο το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης: Ακόμη και ένα χρεοστάσιο 100% δεν θα προκαλέσει μεγάλη επιβάρυνση, ειδικά αν η ΕΚΤ και το EFSF είναι έτοιμες να της παρασταθούν και να την στηρίξουν.

Υπάρχει μια φριχτή αλήθεια που δεν έχουν ακόμη αποδεχτεί οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης: Ότι η επίλυση της ελληνικής υπόθεσης είναι το εύκολο κομμάτι.

Τα διαρθρωτικά ελαττώματα του ευρώ συνιστούν πολύ μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση της ευρωζώνης από τα όσα συμβαίνουν εις Αθήνας. Η Ελλάδα δεν είναι το επίκεντρο. Οι ρυθμιστές στην ευρωζώνη οφείλουν να αποδεχτούν ότι είναι πολύ μεγαλύτερα όσα «παίζονται».