«Μπανάλ» η κυριαρχία;

Από Το Ποντίκι 22.3.2012 (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Χθες, 21 Μαρτίου, το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Πίρι Ρέις» βγήκε... βόλτα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα βορειοδυτικά της Μυτιλήνης. Προ ημερών, σε συνέδριο προσέλκυσης επενδύσεων στην Κωνσταντινούπολη, Έλληνες αξιωματούχοι κάλεσαν Τούρκους οικονομικούς παράγοντες να δείξουν ενδιαφέρον για τη διαχείριση των λιμανιών μας που ξεπουλιούνται και για την αγορά γης σε νησιά, όπως η Ρόδος και η Κέρκυρα.


Αυτό το διάστημα πύκνωσαν και ολοκληρώθηκαν οι επαφές του «αρμόδιου» για την ενέργεια υπουργού Παπακωνσταντίνου με το γερμανικό ενεργειακό λόμπι και, όπως θα δείτε στη σελίδα 53, η επιθυμία των Γερμανών επενδυτών μετατρέπεται σε νομοθεσία της χώρας.

Ένας άλλος Γερμανός (Ράιχενμπαχ) είναι πια «δικός» μας, καθώς έχει αναλάβει να δημιουργήσει τις νέες (γερμανικές) δομές του ελληνικού κράτους, όχι πάντα σε αγαστή συνεργασία με τον άλλο «μεγάλο επιτηρητή», τον «σκοτεινό» Μπομπ Τράα και τον βοηθό του, Πολ Τόμσεν, του ευαγούς ΔΝΤ...

Για πολλούς ίσως εξακολουθεί να είναι «μπανάλ» η έννοια της εθνικής κυριαρχίας. Από μια άποψη δεν μπορεί κανείς να «διεκδικήσει» την περιχαράκωση της «ανάδελφης» εθνικής μοναξιάς. Όμως άλλο πράγμα είναι η εθελοντική συνεργασία μεταξύ ισότιμων εταίρων, με την οικειοθελή και ελεγχόμενη εκχώρηση μέρους της κυριαρχίας για την επίτευξη ενός αμοιβαία ωφέλιμου στόχου, και άλλο η βίαιη κατάλυσή της εν είδει κατοχής.

Η εκδήλωση της βίας στις διεθνείς σχέσεις μπορεί να πάρει πολλά πρόσωπα. Μπορεί να εκδηλωθεί με βομβαρδισμούς, αλλά και με πλόες επίδειξης ερευνητικών ή πολεμικών σκαφών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Μπορεί ακόμη να εκδηλωθεί με εισβολές είτε σιδηρόφρακτων Πάντσερ και Λέοπαρντ είτε κοστουμάτων τραπεζιτών και δικηγόρων.

● Είτε με την εισβολή και κατοχή μισού νησιού είτε με τη Συμφωνία Ειρήνης για την παράδοσή του.

● Είτε με το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο είτε με την ευρεία πλειοψηφία των εθνοπατέρων που κυρώνουν τους νόμους των οικονομικών κατακτητών...

Η ελληνική Ιστορία προσφέρει πολλά παραδείγματα απαντήσεων του λαού στη βία των κάθε λογής σφετεριστών της κυριαρχίας του. Ένα τέτοιο μέγιστο παράδειγμα είναι η ελληνική επανάσταση του 1821. Την ευκαιρία μιας πρώτης απάντησης, πάντως, σήμερα προσφέρει και η κάλπη. Μετά την απομάκρυνση εκ της οποίας ουδέν... «λάθος» αναγνωρίζεται.