Ράιχ και στο Eurogroup

Από Το Ποντίκι 22.3.2012

Δεν φαίνεται να ξάφνιασε και πολλούς στη Γερμανία το δημοσίευμα των Financial Times Deutschland, σύμφωνα με το οποίο η Άνγκελα Μέρκελ σχεδιάζει να προτείνει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για τη θέση του επικεφαλής του Eurogroup.

Κάθε άλλο μάλιστα, υποστηρίζουν αναλυτές, οι οποίοι εδώ και μήνες κάνουν λόγο για μεθοδικό σχεδιασμό της γερμανικής Νέας Ευρώπης, για τον επαναπροσανατολισμό των γεωπολιτικών προτεραιοτήτων τους, τη σύγκλιση του χρηματοοικονομικού κατεστημένου (Φραγκφούρτης) με τον βιομηχανικό - πολιτικό πόλο (Βερολίνου).


Το πιθανότερο δε είναι η πρόταση Μέρκελ να επισημοποιηθεί μετά τις γαλλικές εκλογές και να συνοδεύεται με την υπογραφή ακόμη μίας δανειακής σύμβασης, όπως όλα δείχνουν, αυτή τη φορά με την Πορτογαλία.


Γνώστες της γερμανικής σκέψης υποστηρίζουν πως Βερολίνο και Φραγκφούρτη (όπου η έδρα της ΕΚΤ) έχουν επεξεργασμένα όχι 2 ή 3, αλλά περισσότερα σενάρια, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν ακόμη και τη δημιουργία «κλειστής ζώνης νέου μάρκου». Είναι εύλογο το ενδιαφέρον των Γερμανών να αποκτήσουν και τυπικά τον πλήρη έλεγχο του ευρωπαϊκού παιχνιδιού – της κατανομής κονδυλίων και δημιουργίας άρρηκτων δεσμών χρέους με την αδύναμη ευρω-περιφέρεια.

Προς το παρόν κρατάμε την εκτίμηση - προειδοποίηση της PIMCO πως σύντομα η Πορτογαλία θα ακολουθήσει την... τύχη της Ελλάδας και τη σκλήρυνση της στάσης των συμμάχων του Βερολίνου έναντι του δεύτερου πακέτου δανεισμού της Αθήνας, κάτι που καθιστά απαγορευτική οποιαδήποτε σκέψη για χορήγηση ενός τρίτου.


Τα 4 γερμανικά σενάρια

Στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν τα καταφέρει, τότε η Γερμανία θα πρέπει να κινηθεί προς:

● την κατεύθυνση της εξώθησης της χώρας μας από την ευρωζώνη,

● τη δημιουργία δύο - τριών κύκλων ισχύος με εξωστρεφή προσανατολισμό (σε Μόσχα και Πεκίνο) ή ακόμη

● την απομάκρυνση της ίδιας από τη ευρωζώνη μέσω της δημιουργίας μιας μικρότερης νομισματικής - τελωνειακής ένωσης, ή και

● κάτι που μέχρι πρότινος φάνταζε αδύνατο και για τους ίδιους, δηλαδή μία εντελώς αυτόνομη πορεία.

Γερμανοί αναλυτές παραδέχονται πως το Βερολίνο δεν θέλει να είναι αυτό που θα φανεί πως θέλει να αποχωρήσει – όταν σε βάθος πενταετίας θα έχει ισοσκελίσει το εμπορικό ισοζύγιο με Ε.Ε., Ρωσία, Κίνα και τις λοιπές των BRIC – καθώς θα θεωρηθεί υπαίτιο της αποτυχίας του ευρώ.

Οι πιο ρεαλιστικοί παρατηρητές, πάντως, συνεκτιμώντας τη γερμανική στάση τους τελευταίους μήνες, θεωρούν πως οι Γερμανοί δεν θα έχουν οποιονδήποτε ενδοιασμό ακόμη και για κάτι τέτοιο, όταν σε 4-6 χρόνια θα είναι σε θέση να το πράξουν. Επί του παρόντος, όμως, δείχνουν να κρατούν τα προσχήματα.

Επικρατέστερο είναι το σχέδιο βάσει του οποίου οι Γερμανοί προσφέρουν τα κονδύλια (κατ’ αρχήν στην Ελλάδα) εξασφαλίζοντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη απαίτησή τους ακόμη και επί εθνικού πλούτου (δηλαδή με τη λειτουργία ειδικού λογαριασμού, αγγλικό δίκαιο και τη δικαιοδοσία του Ανώτατου Δικαστηρίου του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου).

Όμως η δανειοδότηση συνοδεύεται με την επιβολή τόσο επαχθών όρων, ώστε πιθανόν η Ελλάδα – ή κάποια άλλη χώρα – να μην μπορεί να τους εκπληρώσει. Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη δήλωση - νουθεσία του Σόιμπλε πως η Ελλάδα θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο της αναβολής των εκλογών!

Ο λόγος για μία τόσο εξωφρενική πρόταση είναι η προφανής ανησυχία των δανειστών - εγγυητών πως η Αθήνα δεν θα τα καταφέρει...

Ο μέχρι πρότινος υπουργός Οικονομικών (αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ.λπ.) γνωρίζει πολύ καλά ότι η πρότασή του εντείνει το αδιέξοδο της κοινωνίας αλλά και το γεγονός πως η σκλήρυνση της στάσης του προσφέρει πολιτικούς πόντους.

Ας μην διαφύγει την προσοχή μας πως τα ποσοστά πολιτικής δημοφιλίας της Μέρκελ ενισχύθηκαν (στα υψηλότερα επίπεδα από την επανεκλογή της το 2009) μετά την επίδειξη άτεγκτης πολιτικής και σκληρής γλώσσας κατά των... απείθαρχων και τεμπέληδων Ελλήνων. Μοντέλο που αν χρειαστεί, μην αμφιβάλλετε, θα εφαρμοστεί και σε άλλους νότιους (Πορτογάλους, Ισπανούς, Ιταλούς).


Κάνουν την ΕΚΤ... bad bank

Μέχρι τότε το Βερολίνο αντιτίθεται σθεναρά σε οποιαδήποτε πρόταση για ποσοτική χαλάρωση της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής (ενδεικτικό τι γίνεται με το... ευρωομόλογο), υποχρεώνοντας παράλληλα την ΕΚΤ να αγοράζει τα ομόλογά τους υποστηρίζοντας το χρέος των αδύναμων χωρών, μεταβάλλοντάς την ουσιαστικά σε μία κακή - τοξική τράπεζα.

Το τελευταίο είναι επίμονη τακτική, που πιεστικά, μεθοδικά διαμορφώνεται από τον ίδιο τον Σόιμπλε. Εξ ου και η πρόταση - επιβράβευση Μέρκελ.

Παρότι διέφυγε την προσοχή των... έμπειρων αναλυτών (κυρίως δε των Ελλήνων), τους τελευταίους μήνες, η Γερμανία πέτυχε:

● Πρώτον, την ψήφιση νόμου που της επιτρέπει να φύγει από την ευρωζώνη, αλλά να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση (κάτι που καλύπτει ένα από τα σενάρια που αναφέραμε πιο πάνω).

● Δεύτερον, επανίδρυσε τα Ειδικά Κεφάλαια Σταθεροποίησης των Χρηματαγορών (Special Financial Markets Stabilization Funds -SoFFin).

● Τρίτον, χορήγησε στο SoFFin 400 δισ. ευρώ για να χρησιμοποιηθούν ως εγγύηση των γερμανικών τραπεζών και άλλα 80 για απευθείας αναχρηματοδότησή τους και νομοθετικό πλαίσιο που θα επιτρέπει στις γερμανικές τράπεζες να μεταφέρουν στα Ειδικά Κεφάλαια τα ευρωπαϊκά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους, εάν χρειαστεί.

Βλέπουμε δηλαδή πόσο μεθοδικά το γερμανικό κεφάλαιο δημιουργεί ένα τείχος προστασίας ύψους περίπου μισού τρισ. ευρώ (480 δισ. ευρώ) για ώρα ανάγκης. Παράλληλα καλλιεργεί μία εχθρική ατμόσφαιρα που ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για άλλοθι, εάν κάτι δεν πάει σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό...

Όπως έμμεσα παραδέχονται και οι ίδιοι, εάν δεν καταστεί δυνατή η δημιουργία μίας Νέας Ευρώπης, όπως τη σχεδιάζουν, τότε προετοιμάζουν διαφυγή είτε με την εξώθηση σε αποχώρηση των απείθαρχων είτε με δική τους απομάκρυνση (με κατάρρευση της Ε.Ε., όπως την ξέραμε μέχρι τελευταία) ακολουθούμενοι από όσους συμμάχους - βολικούς μένουν πιστοί.

Δεν είναι άλλωστε μυστικό το σχέδιο για την εναλλακτική δημιουργία νέου νομίσματος συναλλαγών των χωρών της Λέσχης των «ΑΑΑ» με τις BRIC. Και βέβαια κύριος εκφραστής της πιο απομονωτικής πολιτικής θεωρείται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.