Ανήθικα παιχνίδια από ανίκανους πολιτικάντες στην πλάτη του λαού

Από την Αιχμή (το σκίτσο του Τολιάδη δημοσιεύεται στο Διαδίχτυ)

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ανακουφίστηκαν ακούγοντας την είδηση ότι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση – συμφώνησε να εγκρίνει τα νέα δάνεια για τη χώρα μας, που αυξάνουν το χρέος σε ασύλληπτα ύψη. Με μία απλή αριθμητική και ανάλυση είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποπληρωθούν. Ανακουφίστηκαν επειδή είχαν πειστεί ότι η χρεωκοπία ήταν προ των πυλών και επειδή οι πάντες την έχουν ταυτίσει με εικόνες από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.


Υπάρχουν, βεβαίως, και αρκετοί που δεν πείστηκαν από το παιγνίδι των εκβιασμών και των απειλών, που εκπορεύθηκαν από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον και αναπαρήχθησαν στην Αθήνα. Οι κινδυνολόγοι ανέφεραν πως, αν δεν υποκύψουμε στις ορέξεις της τρόικας, η Ελλάδα θα χαθεί. Και πριν αρχίσετε την κριτική να μου επιτρέψετε να σας υπενθυμίσω πως όλοι αυτοί δεν πείθονται, διότι θυμούνται ότι οι εκβιασμοί και οι απειλές ήταν οι ίδιοι ακριβώς και τους μήνες πριν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου οδηγήσει την Ελλάδα στα γρανάζια του μηχανισμού της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.

Και επειδή σιγά - σιγά ανοίγουν στόματα και ο λαός πληροφορείται ότι στην πλάτη του παίχθηκαν ανήθικα παιγνίδια από ανόητους πολιτικάντηδες, δικαιολογημένα πολλοί άνθρωποι είναι πολύ δύσκολο να πειστούν.

Το βράδυ της Πέμπτης συνάντησα στο Barcode (στην L Street) – στέκι διεθνών διπλωματών και υπαλλήλων του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας – Ελληνοαμερικανό τραπεζίτη, τον οποίο έχω κατατάξει στην κατηγορία αυτών που ανακουφίστηκαν από την απόφαση του Δ.Σ. του Ταμείου.

Αυτός είχε και ένα λόγο παραπάνω, διότι γνώριζε πως όλη την εβδομάδα παίχθηκε πολλές φορές η τύχη του νέου προγράμματος, διότι το ΔΝΤ αποφασίζει με βάση το Καταστατικό, ενώ οι Ευρωπαίοι μπορούν να λάβουν μία πολιτική απόφαση και να μην δώσουν λογαριασμό σε κανέναν.

Κατέθεσα τις αμφιβολίες μου και ο τραπεζίτης – αδίστακτος και σκληρός – μου πέταξε με τρόπο «απαξιωτικό» ότι «παρασύρομαι από τον Μπατίστα». «Τι εστί Μπατίστα;» θα αναρωτηθείτε, αν και μερικοί πιστεύω ότι ακούσατε να αναφέρω το όνομα του επανειλημμένα στο δελτίο του Mega.

Ο Paulo Nogueira Batista είναι ο επικεφαλής της έδρας της Βραζιλίας στο Δ.Σ. του ΔΝΤ, ο οποίος φωνάζει από τον Μάιο του 2010 ότι το φάρμακο που επιλέχθηκε για την Ελλάδα προκαλεί θάνατο, δεν προσφέρει ζωή.

Αντέτεινα ότι οι αμφιβολίες προέρχονται από ένα άνθρωπο ο οποίος τυγχάνει να είναι μέσα στο ΔΝΤ και να γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τα τεκταινόμενα, αφού κρατά στα χέρια του όλα τα έγγραφα – όλα ανεξαιρέτως – που αφορούν την Ελλάδα.

Δεν είναι ο μόνος. Πολλοί οικονομολόγοι και αναλυτές σε όλο τον κόσμο αμφισβητούν τους «μάγους» των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον με τρόπο πολύ πειστικό. Και θα προσέφερε μεγάλη υπηρεσία στη χώρα και τον λαό αυτός που θα μπορούσε να έφερνε αντιμέτωπους τους επικεφαλής της τρόικας με τους δύσπιστους οικονομολόγους και αναλυτές.

Ο Μπατίστα, ο οποίος αποτελεί το «μαύρο πρόβατο» του ΔΝΤ, αλλά είναι επιλογή του πρώην και της νυν προέδρου της Βραζιλίας, υποστηρίζει το αυτονόητο και δεν πείθεται από τους οικονομολόγους του Ταμείου. Όπως παρουσιάζει την κατάσταση, φαίνεται πως δεν βγαίνουν οι αριθμοί. Στο τέλος της ημέρας πρόκειται για απλά μαθηματικά.

Πιστεύει ότι το νέο πρόγραμμα «μας δίνει μία ανάσα», αλλά δεν έχει μεταβάλει τις προοπτικές της Ελλάδας. Και προειδοποιεί ότι η χώρα μας εισήλθε σε άνευ προηγουμένου ύφεση που είναι αδύνατον να ανατραπεί.

Το 2004, όταν τηλεθεατές του Mega ή αναγνώστες του «Έθνους» ζητούσαν τη γνώμη μου για το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, τους απαντούσα: «Διαβάστε το και ελάτε να συζητήσουμε». Όσοι το έπραξαν – και ήταν αρκετοί – είχαν φρίξει.

Την ίδια απάντηση δίνω και τώρα σε όσους προσπαθούν να εκμαιεύσουν τη γνώμη μου για τη νέα δανειακή σύμβαση: «Διαβάστε την»... Μην ασχοληθείτε με το είδος των μέτρων που θα επιβληθούν, διότι και αυτή η κυβέρνηση και η επόμενη θα τα αποδεχθούν, αν και γνωρίζουν πως δεν μπορούν να τα εφαρμόσουν.

Σταθείτε στα σημεία της έκθεσης για το νέο «κούρεμα» και την πιθανότητα εξόδου από την Ευρωζώνη εάν η Ελλάδα δεν υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που με πρόχειρους υπολογισμούς δεν μπορούν να εφαρμόσουν τα πλείστα κράτη της Ευρώπης, τα οποία έχουν πολύ λιγότερα προβλήματα από την Ελλάδα.

Όταν ξεκίνησα να αναφέρομαι στο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους τον Ιούνιο του 2011 – που προκάλεσε την αήθη επίθεση του κ. Παπακωνσταντίνου – δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από χρηματιστή μεγάλης αμερικανικής τράπεζας. Δεν έκρυψε τα λόγια του: «Όταν οι Γερμανοί διασφαλίσουν τις τράπεζές τους, θα γίνει το "κούρεμα" και θα είναι γενναίο». Είχε δίκιο...

Πολύ φοβάμαι πως, όταν οι μεγάλοι της Ευρωζώνης διασφαλιστούν από αυτό που η έκθεση του ΔΝΤ χαρακτηρίζει «μεγάλο κόστος» για τις χώρες που συμμετέχουν στο ευρώ, θα αφήσουν τη χώρα μας να πέσει στο κενό. Αν αυτό συνέβαινε τον Μάιο του 2010 ή και μέχρι τα μέσα του 2011, το κόστος για την Ελλάδα και τους υπόλοιπους θα ήταν πολύ μικρότερο, επειδή η χρεωκοπία θα γινόταν μέσα στην Ευρωζώνη...