Η Ελλάδα και ο νέος γερμανικός οικονομικός πόλεμος

Από Το Ποντίκι 22.3.2012

Της Σοφίας Ν. Αντωνοπούλου, καθηγήτριας ΕΜΠ

Σήμερα η Γερμανία διεξάγει έναν νέο – οικονομικό αυτήν τη φορά – πόλεμο για να καθυποτάξει την Ευρώπη. Η βασανισμένη Ελλάδα είναι το πρώτο θύμα αυτού του νέου ιδιότυπου γερμανικού πολέμου. Η Ευρώπη σαρώνεται από ακραίο νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος είναι η οικονομική φιλοσοφία και η πολιτική έκφραση του νέου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Η βασανισμένη Ελλάδα είναι το πρώτο θύμα του νέου οικονομικού γερμανικού ιμπεριαλισμού, γίνεται το πειραματόζωο μίας δυνάμει νέας γερμανικής Ευρώπης.


1. Σήμερα αποκαλύπτεται ότι το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας ήταν καλά σχεδιασμένο και προμελετημένο. Εμβρόντητοι παρακολουθούμε τις αποκαλύψεις στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την τεχνητή διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 στο εξωφρενικό 15,4%.

Μαθαίνουμε ότι η τεχνητή διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του ελληνικού δημόσιου χρέους που έγινε από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ), με επικεφαλής τον κ. Γεωργίου, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, έγινε σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat), δηλαδή εν γνώσει των ιθυνόντων της ευρωζώνης, για όποιον δεν είναι αφελής.

Ο κ. Γεωργίου ήταν επίσης σε μυστική συνεννόηση με τον κ. Τόμσεν του ΔΝΤ (βλ. «Ποντίκι», 15.3)

2. Ο κ. Χριστοδούλου, επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΥΧ), πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, κατέθεσε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής ότι πολύ επιτυχημένες εκδόσεις ομολόγων τον Απρίλιο του 2010 τινάχτηκαν στον αέρα από τις δηλώσεις του κ. Γ. Παπανδρέου περί ενδεχόμενης προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ, τις δηλώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου περί «Τιτανικού» και ανακοινώσεις περί επικείμενης νέας αναθεώρησης του ελλείμματος προς τα πάνω.

Τα spreads εκτινάχτηκαν στα ύψη και η χώρα οδηγήθηκε εκούσα - άκουσα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και στο ΔΝΤ.

Τώρα αυτοί, Γεωργίου, Χριστοδούλου κ.λπ., προσπαθούν να μεταθέσουν ο ένας τις ευθύνες στον άλλον, διότι οι πράξεις τους ενέχουν βαρύτατες ποινικές ευθύνες. Μπορεί να θεωρηθούν, με βάση τα όσα επακολούθησαν, ως πράξεις εσχάτης προδοσίας. Φυσικά αυτοί έδρασαν στο παρασκήνιο. Ο κ. Γ. Παπανδρέου, με τις επανειλημμένες δηλώσεις του περί του διαπραγματευτικού όπλου προσφυγής στο ΔΝΤ (ας θυμηθούμε «το πιστόλι πάνω στο τραπέζι») και ο κ. Παπακωνσταντίνου με τις επανειλημμένες δηλώσεις του περί «Τιτανικού» έδρασαν στο προσκήνιο.

Η γερμανική προπαγάνδα σε ολόκληρη την Ευρώπη περί τεμπέληδων και διεφθαρμένων Ελλήνων εξυπηρετήθηκε κάλλιστα από τον κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος περιεφέρετο ανά τας ρύμας και τας οδούς της Ευρώπης δηλώνοντας ότι «κυβερνάει μία διεφθαρμένη χώρα».

Για να συνοψίσουμε έως εδώ: Είναι σαφές ότι αυτοί που μας έκαναν βούκινο διεθνώς για τα greek statistics είναι οι ίδιοι που μεθόδευσαν την πλασματική διόγκωση του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος και του ελληνικού δημόσιου χρέους για να μας αρπάξουν οριστικά στις αγκάλες τους. Όχι ότι ο κ. Παπαθανασίου, υπ. Οικονομικών του κ. Καραμανλή, δεν έκρυψε το πραγματικό έλλειμμα του 2009, το οποίο διαμορφωνόταν ίσως γύρω στο 10%.

Πού να ξέρει κανείς; Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ. Ο αξιότιμος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος δήλωσε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής ότι το έλλειμμα αναμενόταν διψήφιο, «πιθανότερα υψηλότερο και του 10%».

Αυτή ήταν, τουλάχιστον κατά την κατάθεσή του, η ενημέρωση που έκανε στον κ. Γ. Παπανδρέου στις 6.10.2009, δηλαδή μετά την εκλογή του. Αλλά άλλο 10%, 11% και άλλο... 15,4%. Η διαφορά για τις αγορές είναι τεράστια. Επ’ αυτού ο κ. διοικητής δεν τοποθετήθηκε. Ή μάλλον τοποθετήθηκε.

Ερωτηθείς αν η διόγκωση του ελλείμματος στο 15,4% ήταν τεχνητή, απάντησε ότι κάτι τέτοιο «είναι αστείο». Αστείο για ποιον; Μάλλον όχι αστείο για τη χώρα. Και αν είναι «αστείο», ο ίδιος με ποια στοιχεία ενημέρωνε τον τότε πρωθυπουργό της χώρας ότι το έλλειμμα δια-μορφωνόταν γύρω στο 10%;

Συγκλονιστική είναι και η μαρτυρία του πρώην γενικού γραμματέα της Στατιστικής Υπηρεσίας κ. Μ. Κοντοπυράκη, ο οποίος κατήγγειλε «ωμή παρέμβαση» του κ. Παπακωνσταντίνου για την υπόθεση του ελλείμματος του 2009, σημειώνοντας ότι «ήταν υπουργός μίας ώρας, δεν είχε δει τα στοιχεία και μου ανήγγειλε ότι θα τα αλλάξει».

Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα «Real News », για την πρόβλεψη του ελλείμματος του 2009 είχαν γίνει στα μέσα του Οκτωβρίου απανωτές συσκέψεις στο υπ. Οικονομικών υπό τον κ. Παπακωνσταντίνου, και τα δύο σενάρια (!!) που επικράτησαν ήταν η πρόβλεψη του ελλείμματος στο 14,8% και στο 12,5%.


Οικειοθελής παράδοση

Όπως σημειώνει η εφημερίδα, στις 19 Οκτωβρίου, λίγα λεπτά πριν η Στατιστική Υπηρεσία, με εντολή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, στείλει στη Eurostat πρόβλεψη ελλείμματος στο 14,8%, το υπ. Οικονομικών ακύρωσε την αποστολή και δύο ημέρες αργότερα η πρόβλεψη του ελλείμματος άλλαξε και επελέγη αυτή του 12,5%!

Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Παπακωνσταντίνου έπαιζε την τύχη της χώρας κυριολεκτικά στα ζάρια. Συνειδητοποιώντας προφανώς ότι ανακοίνωση ελλείμματος 14,8% αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης θα ήταν μπουρλότο στα θεμέλια της χώρας, επέλεξε την τελευταία στιγμή το 12,5%.

Τώρα ανήγγειλε ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατά του κ. Κοντοπυράκη. Δεν θα το κάνει. Γιατί, αν το κάνει, θα αποκαλυφθούν και άλλα. Αλλά μήπως θα προσφύγει και κατά της «Real News», η οποία δημοσίευσε το ρεπορτάζ για το τι έγινε στο υπ. Οικονομικών;

Για να εξυγιανθεί η ΕΛΣΤΑΤ... διορίστηκε επικεφαλής ο κ. Γεωργίου, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ. Ο κ. Γεωργίου ήταν βεβαίως επιλογή του κ. Γ. Παπανδρέου και του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Οι προϋποθέσεις είχαν συντελεστεί. Αλλά να το κατονομάσουμε, γιατί λένε ότι η αλήθεια έχει επαναστατική δύναμη.

Είναι γνωστό στους πάντες, τουλάχιστον στους παρεπιδημούντες την Ιερουσαλήμ, ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε προ πολλού ισχυρούς δεσμούς με την Ουάσιγκτον, οι οποίοι πήραν διαστάσεις λατρείας επί Μ. Ολμπράιτ. Οι δεσμοί αυτοί παρέμειναν ακατάλυτοι. Και αν κάποιος διατηρούσε αμφιβολίες, αρκούσε να διαβάσει τις πρόσφατες διαρροές στα WikiLeaks για τις συνομιλίες του κ. Γ. Παπανδρέου στην πρεσβεία τις παραμονές των εκλογών.

Αλλά ήταν εκλεκτός και των Βρυξελλών. Όταν εκλέχθηκε, οι «Financial Times» πανηγύρισαν ονομάζοντάς τον «ο άνθρωπός μας στην Αθήνα». Είχαν δίκιο. Ο άνθρωπος αυτός, πρόθυμος, σαν έτοιμος από καιρό, παρέδωσε τη χώρα ανυπεράσπιστη στην αγκαλιά του Βερολίνου και του ΔΝΤ, δηλαδή στην αγκαλιά και της Ουάσιγκτον.

Γιατί, για όσους δεν το ξέρουν, το ΔΝΤ θεωρείται παράρτημα του υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ. Μα πόσοι επιτέλους πανηγύρισαν με την εκλογή αυτού του ανθρώπου;

Πανηγύρισαν και οι Τούρκοι. «Ήρθε ο Giorgos» έγραφε έμπλεη ενθουσιασμού η «Hurriyet». Οι μυστικές ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις για τις λεγόμενες «διασυνοριακές διαφορές» στο Αιγαίο καλά κρατούν. «Αν χαθεί το Αιγαίο, χάνεται η Ελλάς» είχε πει ο Ελ. Βενιζέλος. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Ή μήπως είναι το ίδιο; (Βλ. μεθοδευόμενη συνεκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου υπό την υψηλή επιστασία της Ουάσιγκτον και φυσικά της Ε.Ε.).


Όλο και μεγαλύτερο χρέος

Οι «νουν έχοντες» ίσως δεν χρειάζονται τα παραπάνω για να συνειδητοποιήσουν ότι το έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας ήταν καλά σχεδιασμένο και προμελετημένο. Κάθε έντιμος άνθρωπος, ο οποίος διαβάζει την έκθεση της τρόικας για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, δεν είναι δυνατόν παρά να εξεγερθεί.

Είναι εντελώς σαφές ότι είχαν και έχουν πλήρη συνείδηση ότι εξώθησαν και εξωθούν την Ελλάδα σε έναν φαύλο κύκλο υπερχρέωσης χωρίς καμία ορατή έξοδο από το τούνελ (βλ. και άρθρο μας στο «Ποντίκι», 23.2).

Με το PSI το ελληνικό δημόσιο χρέος «ελαφρύνθηκε» κατά περίπου 100 δισ. ευρώ, το οποίο είναι στην πραγματικότητα δυσμενής εξέλιξη, αν λάβει κανείς υπόψη τα συμπαρομαρτούντα: Υπαγωγή των νέων ομολόγων στο αγγλικό δίκαιο, υποθήκευση του ελληνικού δημόσιου πλούτου προς όφελος των δανειστών μέσω της προηγούμενης και της νέας δανειακής σύμβασης κ.λπ.

Με το PSI το ελληνικό δημόσιο χρέος «ελαφρύνθηκε» κατά περίπου 100 δισ. ευρώ, αλλά η Ελλάδα επιβαρύνθηκε με 130 δισ. ευρώ νέο χρέος, γερμανικής κυρίως «βοήθειας». Και πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών τους, εμφανίστηκαν πρόθυμοι να παράσχουν νέα «βοήθεια» στην Ελλάδα, να τη φορτώσουν δηλαδή με νέο χρέος.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Spiegel» (αναδημοσίευση στο «Βήμα», 5.3), ρεπορτάζ το οποίο επικαλείται υπολογισμούς της τρόικας, θα χρειασθεί νέο πακέτο «βοήθειας» προς την Ελλάδα ύψους 50 δισ. ευρώ! Το γερμανικό περιοδικό ανέφερε ότι «προσχέδιο της πρόσφατης αξιολόγησης της τρόικας για την εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος δεν θεωρούσε εγγυημένο πως η χώρα θα μπορέσει να αρχίσει να εξασφαλίζει αυτόνομη χρηματοδότηση από τις αγορές».

Ως εκ τούτου, υποστηρίζει το περιοδικό, η τρόικα έβλεπε «ανάγκη εξωτερικής χρηματοδότησης» μέχρι το 2020 «έως 50 δισ. ευρώ». Το συγκεκριμένο σημείο, αναφέρει το περιοδικό, διαγράφτηκε τελικά από το κείμενο έπειτα από πίεση της γερμανικής κυβέρνησης.

Ποιες άλλες μαρτυρίες χρειαζόμαστε για τις μεθοδεύσεις των «εταίρων» μας, της ευρωζώνης και του ΔΝΤ; Για το ότι το έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας ήταν και είναι καλά σχεδιασμένο και προμελετημένο;

Ας σημειώσουμε ακόμη ότι κάθε κρίσιμη στιγμή, είτε μας φορτώνουν με νέα «βοήθεια», δηλαδή με νέα δάνεια, είτε παίρνονται νέα μέτρα κ.λπ., η μόνιμη επωδός είναι το φόβητρο εξόδου μας από την ευρωζώνη. Έτσι, το καλό γερμανικό περιοδικό σημειώνει ότι φωνές υπέρ ενός «σχεδίου Β», με την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, ακούγονται ξανά στις τάξεις του βαυαρικού CSU, αδελφού κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών της κ. Μέρκελ.

Μα αυτό θα ήταν ευλογία για μας και καταστροφή για την ευρωζώνη της κ. Μέρκελ. Γιατί το ευρώ είναι η κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά για τη Γερμανία και ο θανάσιμος βρόχος όχι μόνο γύρω από τον δικό μας λαιμό, αλλά και γύρω από τον λαιμό ολόκληρης της Νότιας Ευρώπης (βλ. άρθρο μας στο «Ποντίκι», 23.2).

Σαν να μην έφθανε που τα πλεονάσματα της Γερμανίας μετά τη δημιουργία της ευρωζώνης ισοδυναμούν ακριβώς με τα ελλείμματα του Νότου, μας ονόμασαν και «γουρούνια», PIIGS (Portugal, Ireland, Italy, Greece, Spain). Έτσι είναι. Αυτά απαιτεί η προπαγάνδα.


Πρωθυπουργός Ράιχενμπαχ

Στο «Ποντίκι» της 23.2, σε άρθρο μας με τίτλο «Η Ελληνική Τραγωδία», γράφαμε: «Όταν κανείς διερωτάται γιατί εξωθούν την Ελλάδα σε έναν τέτοιο αδιέξοδο δρόμο διαρκούς υπερχρέωσης, δεν μπορεί παρά να σκεφθεί ότι στόχος εν τέλει είναι όχι μόνο η εξαθλίωση μισθών και ημερομισθίων που θα καταστήσουν ολόκληρη τη χώρα Ειδική Οικονομική Ζώνη για τις γερμανικές επενδύσεις, αλλά και η καταλήστευση του συνολικού πλούτου της χώρας και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης».

Στις 15.3 παρακολουθήσαμε από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες το «διάγγελμα» του νέου άτυπου πρωθυπουργού της Ελλάδας, κ. Χορστ Ράιχενμπαχ, ο οποίος μας εξήγησε με ποιον τρόπο θα οδηγήσει την Ελλάδα... στην ανάπτυξη.

Ο κ. Ράιχενμπαχ ετοιμάζει και την απόβαση στην Ελλάδα ολόκληρου γερμανικού... στόλου, ο οποίος θα εγκατασταθεί στα υπουργεία, θα επιβλέπει και θα ελέγχει τους υπουργούς, θα στελεχώσει τα ανώτατα κλιμάκια της Δημόσιας Διοίκησης και ο οποίος θα εγκατασταθεί στο ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου, πριν καν αποχωρήσει ο άλλος, ο κ. Παπαδήμος.

Οι δυστυχείς δημόσιοι υπάλληλοι θα... αξιολογηθούν, λέει, από τους συνεργάτες του κ. Ράιχενμπαχ και αναμένεται να επικρατήσει κανονική γερμανική τρομοκρατία.

Αλλά η γερμανική απόβαση θα είναι πολυεθνική, όπως οι εξορμήσεις του ΝΑΤΟ. Μαζί με τους Γερμανούς, που θα έχουν το γενικό πρόσταγμα υπό τον κ. Ράιχενμπαχ, θα έλθουν Ολλανδοί, Αυστριακοί, Γάλλοι, ακόμη και Σουηδοί (ο μαϊντανός). Πάνω στο βασανισμένο σώμα της Ελλάδας θα «επιχειρήσουν» όλοι αυτοί.

Ο κ. Ράιχενμπαχ δεν ήλθε βεβαίως για να φύγει. Θα εξακολουθήσει να είναι ο άτυπος πρωθυπουργός της χώρας, όποιος και αν είναι ο νέος τυπικά εκλεγμένος πρωθυπουργός που θα προκύψει από τις εκλογές. Αυτά συμφωνήθηκαν και υπογράφηκαν.

Αν αυτό δεν είναι κατοχή, τι είναι; Αλήθεια, πώς θα διεκδικήσει ο κ. Σαμαράς την ψήφο του ελληνικού λαού; Και τι θεωρούν, ότι ο ελληνικός λαός είναι ηλίθιος; Αλλά τον κ. Σαμαρά δεν θα τον σώσουν οι χειραγωγούμενες δημοσκοπήσεις. Προς το παρόν τα καθεστωτικά ΜΜΕ νομίζουν ότι εξακολουθούν να ελέγχουν και να χειραγωγούν τον ελληνικό λαό. Αλλά η οργή του λαού ξεχύνεται ήδη σαν ορμητικό ποτάμι.

Σε λίγες ημέρες ξημερώνει 25η Μαρτίου. Στις κρίσιμες καμπές της Ιστορίας τους οι λαοί συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους, εμπνέονται από την Ιστορία και τον πολιτισμό τους και αγωνίζονται.