Από το Euro2day
Από τον Dr Money
Η εσωτερική έκθεση που κυκλοφόρησε στο ΔΝΤ το 2003 είχε τον τίτλο «Το ΔΝΤ και η Αργεντινή, 1991 - 2001» εμπεριείχε μία σημαντική παραδοχή για την απόφαση του ταμείου να προχωρήσει επανειλημμένα στη χρηματοδότηση της Αργεντινής από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι τη χρεοκοπία της στα τέλη του 2001. Στη σελίδα 7 εκείνης της έκθεσης, οι αναλυτές του ΔΝΤ κατέληγαν στο εξής συμπέρασμα:
Το ταμείο δεν θα έπρεπε να χρηματοδοτεί μια χώρα στο πλαίσιο ενός προγράμματος οικονομικής πολιτικής από τη στιγμή όπου υπήρχαν σοβαρά πολιτικά εμπόδια στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής προσαρμογής. Κοινώς το ΔΝΤ θα έπρεπε είτε να σταματήσει τη χρηματοδότηση της χώρας είτε να μην την ξεκινήσει καν, αν διαπίστωνε ότι τα συμφωνηθέντα δεν εφαρμόζονταν.
Πριν από λίγο καιρό πληροφορηθήκαμε ότι το ταμείο απειλούσε να μην εκταμιεύσει το μέρος της επόμενης δόσης ύψους 12 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα που του αναλογούσε, αν η ευρωζώνη δεν συμφωνούσε σε επιπρόσθετη χρηματοδότηση της χώρας το 2012 και τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 2013, αφού είναι πολύ πιθανό η Ελλάδα να μην μπορεί να βγει στις αγορές μέχρι τότε.
Όλα δείχνουν ότι το ΔΝΤ δεν θα χρειαστεί να κάνει πραγματικότητα την απειλή του.
Ευτυχώς για εμάς, οι ηγέτες της ευρωζώνης μάλλον δεν έχουν διαβάσει τα συμπεράσματα εκείνης της έκθεσης του ΔΝΤ για την Αργεντινή, επικεντρωνόμενοι στο κόστος του ντόμινο που πιθανόν θα προκαλούσε ένα ελληνικό ατύχημα. Κι όμως, όσο περνά ο καιρός, η σύγκριση της Αργεντινής του 2001 με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα αποβαίνει μάλλον εις βάρος μας.
Στα τέλη του 2001, το δημόσιο χρέος της Αργεντινής ανερχόταν στο 62% του ΑΕΠ έναντι πρόβλεψης για πάνω από 150% στην Ελλάδα το 2012, ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν στο 6,4% του ΑΕΠ έναντι 7,4% που είναι η αισιόδοξη πρόβλεψη για την Ελλάδα.
Επιπλέον τόσο η χώρα της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία που προηγήθηκε του μοιραίου 2001 όσο και η Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία έχουν να επιδείξουν σημαντική απώλεια ανταγωνιστικότητας.
Στη δική μας περίπτωση, το μνημόνιο δεν κατάφερε να καθησυχάσει τις αγορές και να μειώσει τα spreads των ελληνικών ομολόγων, που αντιθέτως πήραν την ανηφόρα.
Επίσης, η αγορά των CDSs στα ελληνικά ομόλογα δίνει πλέον μεγάλες πιθανότητες στο ενδεχόμενο να αναδιαρθρώσει η χώρα το δημόσιο χρέος της, το οποίο με καθυστέρηση έχουν σπεύσει να αναγνωρίσουν οι μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας όπως χθες η Moody's.
Είναι σαφές ότι η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική είναι απαραίτητη για λόγους αξιοπιστίας. Από την άλλη πλευρά, όμως, περιορίζει την κατανάλωση και πληγώνει την ανάπτυξη δυσκολεύοντας τη μείωση του δημοσίου χρέους.
Η έκρηξη των ελληνικών spreads, η μείωση των καταθέσεων και η ύφεση δείχνουν ότι το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής πάσχει στον τομέα της αξιοπιστίας, παρότι η Ελλάδα έχει τη χρηματοδοτική στήριξη των εταίρων της και είναι σαφώς πιο πλούσια χώρα σε καταθέσεις κ.λπ.
Όμως, το συμπέρασμα δεν αλλάζει. Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ μεγάλη πρόκληση εν μέσω κρίσης και είναι μάλλον καλύτερα να αποφύγει τη δημοσιότητα για κάποιον καιρό.
Από τη στιγμή που κανείς άλλος Ευρωπαίος ηγέτης δεν δείχνει να έχει ξεφυλλίσει την έκθεση του 2003 του ΔΝΤ για την Αργεντινή, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να τους το υπενθυμίσει. Το κάνουν άλλοι, όπως η Moody's.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου