Νυν υπέρ πάντων πλατειών

Από την Oikoniki Pragmatikotita

Σ' αυτόν τον αγώνα δεν περισσεύει κανένας. Απ' αυτό τον αγώνα και από αυτές τις πλατείες δεν μπορούμε να διώξουμε κανέναν, εφόσον τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες δημοκρατικής συνεργασίας με κάθε άλλο.

Αυτός ο αγώνας δεν πρέπει να χαθεί, γιατί, αντίθετα με τις όποιες μεταφυσικές διαβεβαιώσεις για μια χώρα που «ποτέ δεν πεθαίνει», η Ελλάδα μπορεί και παραμπορεί να πεθάνει, όπως τόσες και τόσες ιστορικές συλλογικότητες που χάθηκαν: όπως οι Φοίνικες, οι Σαρακηνοί, οι Χαλδαίοι, οι Χετταίοι…


Εάν η έκβαση της Ιστορίας είναι αμφίβολη και εάν επομένως η καταστροφή της ελληνικότητας είναι πιθανή, κανείς από μας δεν πρέπει να χρεωθεί την ευθύνη και να βιώσει την ενοχή μιας έστω μικρής αποδυνάμωσης του μετώπου σωτηρίας της χώρας.

Εάν η διατήρηση αυτής της συλλογικότητας, με όλα τα συγκρουσιακά και αμφιθυμικά στοιχεία που εμπεριέχει – όπως είναι οι οικονομικοί ανταγωνισμοί και η πάλη των τάξεων –, προσφέρει μια οικειότητα, μια αίσθηση του ανήκειν, ένα πλαίσιο αλληλεγγύης και κοινής μοίρας, τότε αυτή η συλλογικότητα δεν είναι μια απλή «σήμανση» ή μια απλή «ταυτότητα», αλλά μια χορηγία ποιότητας ζωής.

Η υπερχρέωση της χώρας με τις τοκογλυφικές μνημονιακές πολιτικές, η εκποίηση των περιουσιακών της στοιχείων, η μετανάστευση των πιο δημιουργικών της ανθρώπων, η αποδυνάμωσή της στον άμεσο βαλκανικό περίγυρο, η διείσδυση ευκαιριακών πληθυσμών και η απώλεια αλληλεγγύης, όλοι αυτοί οι παράγοντες που σήμερα μεμονωμένα ή συνεργιστικά αποδομούν την ελληνική κοινωνία, πλήττουν ευθέως την ποιότητα ζωής και καθηλώνουν τους πολίτες στην επιβίωση.

Αυτές τις ημέρες είναι το μεγάλο προσκλητήριο του Ελληνικού Λαού.

Τον Μάρτιο του 1943 η κινητοποίηση των Ελλήνων για την αντιμετώπιση του φασιστικού μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης ματαίωσε τα γερμανοϊταλικά σχέδια που απέβλεπαν στην μετατροπή των κατακτημένων σε δουλοπάροικους.

Σήμερα η χρεωστική δουλοπαροικία που επιχειρούν να επιβάλουν οι μνημονιακές δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαρκείς αγώνες.

Τη 15η Ιουνίου η Ελληνική Βαστίλλη πρέπει να περικυκλωθεί και οι λακέδες του ΔΝΤ να συνειδητοποιήσουν το θλιβερό ποιόν τους. Η 15η Ιουνίου πρέπει να γίνει αφετηρία κινητοποιήσεων και εξελίξεων, μήνυμα προς την παρούσα αλλά και κάθε υποψήφια ως διάδοχη εξουσία...