Στα μανταλάκια...

Από Το Βήμα

Του Ι.Κ. Πρετεντέρη

Υποθέτω ότι όλοι γνωρίζουμε πως οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» είναι μια σοβαρή εφημερίδα επιρροής. Όσοι την άνοιξαν στις 8 Ιουνίου διάβασαν την εξής απίστευτη ιστορία:

● Ότι τον Μάρτιο, έπειτα από μια σειρά «μυστικές συναντήσεις» που είχαν ξεκινήσει από την αρχή του έτους, ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου συζήτησε ένα «ριζοσπαστικό σχέδιο αναδιάρθρωσης, χωρίς "κούρεμα"» του ελληνικού χρέους.

● Ότι το σχέδιο αυτό επεξεργάστηκαν και παρουσίασαν στον Πρωθυπουργό δύο άτομα: ένας Έλληνας, ο κ. Ι. Βαρουφάκης, ο οποίος αναφέρεται στο δημοσίευμα ως «οικονομολόγος και μπλόγκερ στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών». Και ένας Αγγλος, ο κ. Στιούαρτ Χόλαντ, ο οποίος αναφέρεται ως «ειδικός στα ευρωπαϊκά, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του βρετανικού Εργατικού Κόμματος και επί μακρόν σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου».


Κατόπιν έρευνας προέκυψε ότι ο κ. Χόλαντ είναι πρώην βουλευτής του Εργατικού Κόμματος (ώς το1989), ο οποίος διδάσκει σήμερα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα στην Πορτογαλία. Ουδείς θυμάται να υπήρξε ποτέ σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου ούτε αναφέρεται οτιδήποτε σχετικό στο βιογραφικό του.

● Ότι οι δύο εμπνευστές τού σχεδίου έχουν «μακρόχρονες σχέσεις με τον Παπανδρέου» και ότι ο κ. Βαρουφάκης ήταν «λογογράφος και σύμβουλος του Παπανδρέου από το 2004 ώς το 2006». Άρα, καταλαβαίνει ο αναγνώστης, είναι άνθρωποι της εμπιστοσύνης του.

● Ότι ο Πρωθυπουργός αναγνώρισε πως το πρόσφατο σχέδιο λιτότητας «δεν πρόκειται να δουλέψει», επικρότησε το σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρέους και ανέθεσε σε «έναν πολιτικό σύμμαχο» (;) και στους δύο εμπνευστές του να το προωθήσουν στους Ευρωπαίους.

● Αλλά ότι ήταν αντίθετος ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος θεωρούσε ότι η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα το αποδεχτούν ποτέ.

Ωραίο παραμύθι, θα μου πείτε.

● Είναι δυνατόν κοτζάμ Πρωθυπουργός να κάθεται να κουβεντιάζει σχέδιο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους – ερήμην του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, της Τράπεζας της Ελλάδος, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Eurogroup κ.τ.λ. – με έναν «οικονομολόγο - μπλόγκερ» και με έναν «πρώην βουλευτή - οικονομολόγο» τη στιγμή που ολόκληρη η Ευρώπη διχάζεται για το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης;

● Είναι δυνατόν να παραδέχεται στους συνομιλητές του ότι το «σχέδιο λιτότητας» θα αποτύχει, άρα η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη; Με άλλα λόγια, ότι η χρεοκοπία είναι προδιαγεγραμμένη;

● Είναι δυνατόν να αναθέτει στους ανωτέρω να προωθήσουν αυτό το σχέδιο – σε ποιους άραγε να το προωθήσουν και με ποιες διαδικασίες;

● Και είναι δυνατόν να τρέχουν αυτοί να τον καρφώσουν στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης»; Η εφημερίδα μάλιστα ευχαριστεί τον κ. Βαρουφάκη που τους έστειλε και φωτογραφία του, διότι (προφανώς) δεν είχαν κάποια στο αρχείο τους.

Φαίνεται λοιπόν πως όλα τα παραπάνω είναι δυνατά. Διότι οι «Τάιμς» είναι μια σοβαρή εφημερίδα. Και δεν περιορίστηκαν να γράψουν την ιστορία όπως την πληροφορήθηκαν, αλλά ζήτησαν από την κυβέρνηση να τους πει αν ισχύει. Έτσι στο ίδιο δημοσίευμα ένας «εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού» δηλώνει (έπειτα από διάφορες γενικότητες) ότι «ο Πρωθυπουργός θα συνεχίσει να ανταλλάσσει απόψεις (...) με κορυφαίους οικονομολόγους και πανεπιστημιακούς». Με άλλα λόγια, εγώ καταλαβαίνω ότι δεν διαψεύδει ότι έγιναν τέτοιες κουβέντες με τους συγκεκριμένους ανθρώπους.

Πείτε μου τώρα τι θα καταλάβει όποιος διαβάσει αυτό το δημοσίευμα.

● Ότι ο Πρωθυπουργός ανέτρεξε ευλόγως στη συσσωρευμένη οικονομική τεχνογνωσία του Πανεπιστημίου της Κοΐμπρα στην Πορτογαλία;

● Ή ότι ανέθεσε σε δύο έμπιστους ανθρώπους του να προωθήσουν παρασκηνιακά ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρέους, τη στιγμή που η κυβέρνησή του διέψευδε επισήμως και σε όλους τους τόνους ότι συζητεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

● Ότι απλώς ανταλλάσσει απόψεις με ειδικούς επί θεωρητικών ενδεχομένων;

● Ή ότι κουβεντιάζει κατ' ιδίαν αυτό που αρνείται δημοσίως;

Ουδείς μπορεί βεβαίως να προσάψει στον Πρωθυπουργό ότι ακούει τις απόψεις διαφόρων ανθρώπων. Μακάρι όλοι οι κορυφαίοι οικονομολόγοι του πλανήτη να συνεισφέρουν με τη γνώμη τους και τη γνώση τους στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.

Θέλω να ελπίζω όμως ότι αυτού του τύπου οι ακροάσεις γίνονται μέσα στο πλαίσιο της σοβαρότητας και της εγκυρότητας που απαιτούν οι κρίσιμες περιστάσεις. Διότι διαφορετικά έρχονται οι «Τάιμς», μας κρεμούν στα μανταλάκια και άντε μετά να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.

Κυρίως όταν ακόμη και τώρα η κυβέρνηση δεν έχει διαψεύσει ρητώς τίποτα από όσα περιλαμβάνει ένα (τόσο σουρεαλιστικό) δημοσίευμα.


Ζήτω το 2021!

Είμαι ο πιο καλόπιστος Έλληνας. Και θα δεχτώ ότι οι επιτυχίες της οικονομικής πολιτικής που αράδιασε την Παρασκευή ο υπουργός Οικονομικών είναι πραγματικές και αδιαμφισβήτητες. Ακόμη και έτσι, όμως, όσο καλόπιστος και αν αποδειχθώ, δεν μπορώ να αποφύγω μερικές απορίες.

Απορία πρώτη. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011, το έλλειμμα του τρέχοντος έτους έπρεπε να μειωθεί κατά (περίπου) 6,8 δισ. ευρώ. Στις αρχές Ιουνίου η ίδια κυβέρνηση που έκανε τον προϋπολογισμό έρχεται και για να βγει ο προϋπολογισμός ζητεί πρόσθετα μέτρα ύψους 6,5 δισ. ευρώ.

Πώς είναι δυνατόν να πήγαν όλα μια χαρά μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου, αλλά τον Ιούνιο να βρισκόμαστε εκεί που ήμασταν τον Ιανουάριο;

[Και μη μου πει κανείς ότι φταίει η ύφεση, διότι, αν κάνεις πρόγραμμα λιτότητας και δεν έχεις πάρει υπόψη σου την ύφεση είναι σαν να ετοιμάζεσαι να διασχίσεις με τα πόδια τη Σαχάρα και να μην έχεις υπολογίσει την ηλίαση!]

Απορία δεύτερη. Αν οι έκτακτες εισφορές γίνονται πραγματικά στο όνομα της κοινωνικής αλληλεγγύης, τότε γιατί είναι έκτακτες και δεν είναι μόνιμες;

Και αν υπηρετούν τη φορολογική δικαιοσύνη, γιατί τις θυμήθηκαν τον Ιούνιο και όχι τον Δεκέμβριο, όταν έφτιαχναν τον προϋπολογισμό;

Δηλαδή, αν δεν είχαν πέσει έξω στα έσοδα για να καταφύγουν τώρα στις έκτακτες εισφορές, η κοινωνική αλληλεγγύη και η φορολογική δικαιοσύνη θα είχαν μείνει αδέσποτες;

Απορία τρίτη. Αν η αγορά των ακινήτων έχει καταρρεύσει και δεν συνεισφέρει στα δημόσια έσοδα τώρα που, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, υποφορολογείται, με ποια λογική αναμένεται να ανορθωθεί όταν φορολογηθεί περισσότερο;

Δηλαδή, αυτοί που δεν αγοράζουν σπίτια όταν είναι φθηνότερα θα τρέξουν να τα αγοράσουν μόλις ακριβύνουν;

Απορία τέταρτη. Αν το οικονομικό επιτελείο παραδέχεται ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή, τότε τι νόημα έχει να αυξάνει τους φόρους στους συνεπείς φορολογουμένους; Τι νόημα έχει να τους φορολογεί διπλά και τριπλά με τις διάφορες εισφορές;

Μήπως θέλουν να τους τιμωρήσουν για τη συνέπειά τους;

Απορία πέμπτη. Η κυβέρνηση επαίρεται ότι δεν βάζει μόνο φόρους, αλλά κόβει και δαπάνες. Πόσες; Δύο δισ. μέσα σε 20 μήνες διακυβέρνησης από τις πρωτογενείς δημόσιες δαπάνες, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών (περίπου 0,8% του ΑΕΠ).

Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι με τον ρυθμό αυτόν και για να επιστρέψουν οι δημόσιες δαπάνες στα επίπεδα μόνο του 2008 θα χρειαστούν περίπου δέκα χρόνια.

Κανένα πρόβλημα! Θα το γιορτάσουμε το 2021, μαζί με τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση!