Ένα γιγάντιο πετρελαϊκό καζίνο

Από Τα Νέα

Του Ρούσου Βρανά

Πρώτα οι Άραβες μέσω του Αραβικού Συνδέσμου. Κατόπιν η Ρωσία, η χώρα με τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα. Δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους γι' αυτό που ολοένα και περισσότερος κόσμος αρχίζει να βλέπει σαν μια ανίερη σταυροφορία για το πετρέλαιο.

Τι είναι όμως εκείνο που σπρώχνει κάθε τόσο τις κυβερνήσεις να σηκώνουν τέτοιο «σταυρό»; «Ο συνολικός όγκος συναλλαγών πετρελαίου με συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων NYMEX της Νέας Υόρκης ξεπερνάει το ένα δισ. βαρέλια την ημέρα» λέει ο οικονομολόγος Μάικ Νόρμαν της εταιρείας οικονομικών αναλύσεων Τζον Τόμας.

«Όμως η παγκόσμια ζήτηση είναι μόλις 83 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα γιγάντιο καζίνο, όπου οι τιμές του πετρελαίου καθοδηγούνται από κερδοσκόπους που αναγκάζουν τους καταναλωτές να το πληρώνουν όλο και πιο ακριβά».

Το 2008, όταν για ένα διάστημα το πετρέλαιο είχε ανέβει στα 147 δολάρια και η Γκόλντμαν Σακς συμβούλευε τους πελάτες της πως γρήγορα θα έφτανε στα 200, ενώ η Τζ. Π. Μόργκαν προέτρεπε την κινεζική κυβέρνηση να αγοράσει όσο πετρέλαιο μπορούσε να βρει, το 60%-70% εκείνης της τιμής ήταν καθαρά προϊόν κερδοσκοπίας.

Είναι το τέλειο σχέδιο που έχει επινοήσει η Γουόλ Στριτ για να ελέγχει την τιμή του πετρελαίου ανεξάρτητα από την προσφορά και τη ζήτηση, λέει ο Φ. Ένγκνταλ, αναλυτής της αγοράς πετρελαίου. Ακόμη πιο σημαντικό από το NYMEX είναι σήμερα το ICE του Λονδίνου (ίσως αυτό εξηγεί την εξαιρετικά επιθετική στάση του Κάμερον στη Λιβύη).

Η βρετανική κυβέρνηση δεν τολμάει να το αγγίξει και λειτουργεί χωρίς καμία ουσιαστική επίβλεψη από το κράτος. Το μόνο που χρειάζονται αυτά τα χρηματιστήρια στο παιχνίδι που έχουν στήσει είναι να βρίσκεται κάθε τόσο ένας σαν τον Καντάφι για να βάζουν φωτιά στις αγορές πετρελαίου.

Τα κεφάλαια και οι τράπεζες που ελέγχουν και κατέχουν τα χρηματιστήρια πετρελαίου (Γκόλντμαν Σακς, Μόργκαν Στάνλεϊ, Τζ. Π. Μόργκαν Τσέις και άλλες) εκμεταλλεύονται σήμερα τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική και ασκούν ισχυρές πιέσεις.

Πολλές χώρες της περιοχής επεδίωκαν τα τελευταία χρόνια να απαγκιστρωθούν από αυτήν την εξάρτηση προσβλέποντας στη Γερμανία, τη Ρωσία, την Κίνα. Και είναι αυτός ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους η γεωπολιτική σκακιέρα στη Μέση ανατολή και τη Βόρεια Αφρική έχει πάρει φωτιά.

Οι αποστάσεις που παίρνει ο Πούτιν από τη «συμμαχία των προθύμων» που επιτέθηκαν στη Λιβύη δεν είναι κάτι τυχαίο.

Αν πράγματι η Ρωσία πιστεύει πως ήρθε ο καιρός να αλλάξει κάτι στην κορυφή της παγκόσμιας ηγεμονίας, τίποτα δεν τον εμποδίζει να ανακοινώσει αυτό που, όπως πιστεύουν ο οικονομικός αναλυτής Τάιλερ Ντάρντεν και άλλοι οικονομολόγοι, έχει ήδη στα σκαριά, σε συνεργασία με την Κίνα και τη Γερμανία: ένα νέο διεθνές νόμισμα που θα έχει αντίκρισμα σε εμπορεύματα και πολύτιμα μέταλλα. Και τότε οι σταυροφόροι θα μαζέψουν τις σημαίες τους και θα επιστρέψουν στα κάστρα τους.