Πολιτική: η νόμιμη πορνεία

Από Τα Νέα

Του Ρούσσου Βρανά

Για εκείνους που απορούν ακόμη γιατί οι κυβερνήσεις προτιμούν να σώζουν τους τραπεζίτες εις βάρος των λαών τους, ο οικονομικός αναλυτής Τάιλερ Ντάρντεν έρχεται να τους λύσει την απορία με μερικούς αριθμούς για τη χρηματοδότηση των αμερικανικών πολιτικών κομμάτων την τελευταία εικοσαετία.

● Ποιοι αναδεικνύονται οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες; Πρώτη η τράπεζα Γκόλντμαν Σακς και ακολουθούν κατά σειρά η Μέριλ Λιντς, η Μόργκαν Στάνλεϊ και άλλες.

● Ποιοι πολιτικοί έλαβαν τα περισσότερα; Πρώτος ο Ομπάμα και έπονται κατά σειρά ο Μπους, ο ΜακΚέιν και άλλοι.

● Πώς μοιράστηκε το χρήμα στα κόμματα; 48% στους Ρεπουμπλικανούς και 45% στους Δημοκρατικούς. Δύο πολιτικά κόμματα μαζί στην τιμή των 1.188.644.055 δολαρίων.


Οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας, που συνήθως διαφωνούν σε όλα, γιατί άραγε πάντα συμφωνούν σε αυτό σε κάθε κρίση: πως πρώτοι από όλους πρέπει να σωθούν οι τραπεζίτες; Επειδή και αυτοί πουλιούνται και αγοράζονται όπως όλα, λέει ο οικονομολόγος Τζέραλντ Σελέντε στο «Τρεντς Τζόρναλ»:

«Η πολιτική τους δεν διαφέρει πολύ από τη νομιμοποιημένη πορνεία. Η πόρνη συλλαμβάνεται όταν κάνει πεζοδρόμιο, αλλά οι πολιτικοί ανταμείβονται με προεκλογικές χορηγίες όταν ξεπουλούν την ψυχή τους στα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα. Από όλη αυτή την εκπόρνευση – το χρήμα που αλλάζει χέρια και τις προσφερόμενες υπηρεσίες – ο μοναδικός που πηδιέται πραγματικά είναι ο κοσμάκης».

Ένας άλλος οικονομολόγος, πάντως, ο Ντόναλντ Μπούντρο, καθηγητής των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον, έρχεται να διαφωνήσει με τον Σελέντε. Δεν βρίσκει τον παραλληλισμό με τις πόρνες ακριβή. Πιστεύει πως ο χαρακτηρισμός «προαγωγοί» θα ήταν ακριβέστερος, αφού αυτοί οι πολιτικοί πλασάρουν τους τραπεζίτες στον λαό.

Οι τραπεζίτες, πάντως, μολονότι τους χρυσοπληρώνουν, δεν φαίνεται να εμπιστεύονται απόλυτα τους πολιτικούς. Για καλό και για κακό, αγοράζουν και ολόκληρα τμήματα του κρατικού μηχανισμού, ιδιαίτερα του μηχανισμού καταστολής, επειδή οι καιροί που ζουν είναι δύσκολοι και πονηροί, με καταλήψεις από οργισμένα πλήθη στη Γουόλ Στριτ και αλλού.

Πριν από δύο εβδομάδες, η τράπεζα Τζ. Π. Μόργκαν έκανε μια γενναία δωρεά 4,6 εκατομμυρίων δολαρίων στο Ίδρυμα της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης. Έτσι οι τραπεζίτες της ελπίζουν ότι οι αστυνομικοί θα τους προσέξουν περισσότερο, ιδιαίτερα μετά τα ανησυχητικά κρούσματα αστυνομικών οι οποίοι «αυτομόλησαν» στις τάξεις των διαδηλωτών που είχαν καταλάβει το κυβερνείο του Μάντισον. Με δυο λόγια, οι μεγάλες τράπεζες αγοράζουν προστασία.

Όπως γράφει η Παμ Μάρτενς στο περιοδικό «Κάουντερπαντς», υπάρχει πρόγραμμα που επιτρέπει σε ιδιωτικές επιχειρήσεις να πληρώνουν για την τοποθέτηση αστυνομικών μπροστά στα γραφεία τους. Τα στελέχη τους τούς καλούν με ένα τηλεφώνημα, όπως ακριβώς θα παράγγελναν μια πίστα ή ένα σάντουιτς.

Για εκείνους που απορούν ακόμη για την αναξιοπιστία της εξουσίας: Γιατί άραγε θα έπρεπε να περιμένουν κάτι διαφορετικό, όταν είναι φως φανάρι πια πως, ακόμη και στη μεγαλύτερη «δημοκρατία» του κόσμου, αυτοί που εκλέγονται για να αντιπροσωπεύουν τη βούληση του λαού εφαρμόζουν τη βούληση των ειδικών συμφερόντων;