Η χώρα καταρρέει!

Πολιτικές εξελίξεις τον Σεπτέμβρη!

Θα μπορέσει η Αριστερά ή θα έχουμε ακόμα πιο αντιδραστικές εκτροπές και ολοκληρωτισμούς;

Από την Iskra

Του Παναγιώτη Λαφαζάνη

Το ναυάγιο των επιλογών κυβέρνησης - αστικού πολιτικού κατεστημένου - τρόικας αφήνει πίσω του κυριολεκτικά συντρίμμια και ερείπια. Ένας «κατάμαυρος» Σεπτέμβρης και Φθινόπωρο ετοιμάζονται να διαδεχθούν ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι! Το μεσοπρόθεσμο μνημονιακό πρόγραμμα ρημάζει τα πάντα.


● Η ύφεση έχει πάρει ιστορικά πρωτοφανείς, εφιαλτικές διαστάσεις.


● Η ανεργία καλπάζει σε ουράνια ύψη!

● Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις βάζουν μαζικά λουκέτο!

● Εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες πνίγονται!

● Ο προϋπολογισμός, παρά τα σκληρά μέτρα και εξαιτίας τους, για άλλη μια φορά έχει εκτροχιαστεί και βρίσκεται εκτός των επίσημων στόχων!

● Νέα επαχθή μέτρα, στο πλαίσιο ενός μακάβριου φαύλου κύκλου, προετοιμάζονται ενόψει ΔΕΘ!

Την ίδια ώρα ακόμα και αυτές οι απαράδεκτες αποφάσεις της έκτακτης συνόδου της 21ης Ιούλη βρίσκονται και αυτές στον αέρα, ενώ η μια μετά την άλλη οι «βόρειες» χώρες της Ε.Ε. ζητάνε εγγυήσεις για να συμμετάσχουν στο δεύτερο χρηματοδοτικό πακέτο προεξοφλώντας και επιβεβαιώνοντας, έτσι, την αποτυχία των μνημονιακών προγραμμάτων, τη βέβαιη επικείμενη «κηδεμονευόμενη» χρεοκοπία της χώρας, αλλά και την αποσύνθεση της Ε.Ε.!

Η Ελλάδα έχει πλέον μετατραπεί κανονικά σε μια από τις χειρότερης μορφής «αποικίες» των κυρίαρχων της Ε.Ε., πρώτα απ' όλα του γερμανικού ιμπεριαλισμού και του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Πρώτη, ίσως, φορά μια κυβέρνηση και ένα ολόκληρο πολιτικό κατεστημένο έχουν μετατρέψει μια χώρα σε «μπανανία» και «προτεκτοράτο» τού πλέον, ίσως, βρώμικου ιμπεριαλιστικού μπλοκ παραδίνοντάς την προς γενική λεηλασία, ληστεία και διάλυση.

Όπως έχει δείξει η πρόσφατη Ιστορία, σε ανάλογες ιστορικά δύσκολες και κρίσιμες ώρες που πέρασε ο τόπος, το ελληνικό αστικό κατεστημένο είτε συμμετείχε ενεργά στην παράδοση της χώρας και στον εξανδραποδισμό του λαού είτε λιποτακτούσε και έμενε άφωνος «παρατηρητής» και επομένως συμμέτοχος των εγκλημάτων!

Σε τέτοιες κρίσιμες ιστορικές ώρες σαν τη σημερινή, όπως σε άλλους χαλεπούς καιρούς, μόνο από την Αριστερά μπορεί να προκύψει μια μεγάλη εθνική και κοινωνική πρωτοβουλία διεξόδου, σωτηρίας, επιβίωσης και τελικά λύτρωσης και αναγέννησης της χώρας και του λαού.

● Μπορεί η σημερινή Αριστερά και οι ηγεσίες της (αλλά και ο κόσμος της) να αναλάβουν μια νέα μεγάλη σωτήρια πρωτοβουλία;

● Μπορεί ξανά η Αριστερά, όπως την περίοδο 1941-44, όπως, επίσης, και στη δικτατορία, να μπει μπροστά στις σημερινές διαφορετικές αλλά πολύ κρίσιμες στιγμές και με τις επιλογές της να ξαναναδειχθεί σε ηγεμονική εθνική και λαϊκή δύναμη, η οποία θα ανακόψει τον κατήφορο και θα ανοίξει ελπιδοφόρους δρόμους για τον τόπο;

Η σύγχρονη Αριστερά, κάτω από προϋποθέσεις, μπορεί! Μπορεί, εφόσον όλες οι δυνάμεις της, με τη συμβολή και του κόσμου της Αριστεράς, αλλάξουν σε βάθος, τολμήσουν, επικαιροποιήσουν και ριζοσπαστικοποιήσουν τις ιδεολογικές και πολιτικές επιλογές τους.

Το πρώτο και κύριο που χρειάζεται η σύγχρονη Αριστερά είναι να εγκαταλείψουν εδώ και τώρα όλες οι δυνάμεις της τις λογικές είτε της περιχαράκωσης, της απομόνωσης και του «εμφυλίου πολέμου» είτε των επικοινωνιακών σχέσεων, των εξετάσεων και της ομηρείας στο κατεστημένο και τα δόγματά του.

Αυτήν την ώρα η Αριστερά, μαζί με τη συμπαράταξή της και μέσα από αυτήν, οφείλει να αμφισβητήσει τις τρεις θεμελιώδεις συναινετικές επιλογές του αστικού κόσμου.

● Τη συναίνεση για την κανονική αποπληρωμή του κρατικού χρέους και τη φρούδα ελπίδα ότι μια «λύση» για το χρέος μπορεί να προκύψει μέσα από τα σπλάχνα του σύγχρονου ιμπεριαλιστικού συστήματος της Ε.Ε. και της «παγκοσμιοποίησης». Η λύση για το χρέος μπορεί να προκύψει μόνο με το εργαλείο της διακοπής αποπληρωμής του!

● Τη συναίνεση γύρω από τα «ιερά και απαραβίαστα» του ευρώ και της Ε.Ε., τα οποία συνιστούν τους σύγχρονους οδοστρωτήρες του χρηματιστικού κεφαλαίου.

● Τη συναίνεση ότι η Ελλάδα, ως μικρή χώρα, δεν αντέχει να ανοίξει μέτωπα με τους ισχυρούς, ενώ κάθε προσπάθεια διεξόδου από την κρίση σε εθνικό επίπεδο είναι καταδικασμένη, αν όχι αντιδραστική!

Μπορεί σήμερα η ελληνική Αριστερά, στις βασικές, τουλάχιστον, εκφάνσεις της, να κάνει αυτές, πέραν των πολλών άλλων, τις υπερβάσεις για μια νέα προοδευτική πορεία;

Αν η σημερινή Αριστερά δεν μπορέσει, τότε θα σαρωθεί από τις γρήγορες εξελίξεις, αλλά, το χειρότερο, θα σαρωθεί ο τόπος και ο λαός από ακόμα πιο αντιδραστικές εκτροπές, στις οποίες θα κινδυνεύουν να παίρνουν μέρος πολλά από τα συντρίμμια των σημερινών αριστερών δυνάμεων!