Η ΕΚΤ προχωρά στη «Χρηματοπιστωτική Ενοποίηση»

Συντριπτική πτώση των επιτοκίων δανεισμού

Από το XrimaNews

Το σενάριο που όλοι φοβούνταν έγινε πραγματικότητα: Ιταλία και Ισπανία χρειάζονται διάσωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παίρνει πίσω όλα όσα έχει πει από την αρχή της κρίσης για άλλη μία φορά και προβαίνει σε μαζικές αγορές ομολόγων των δύο μεγαλύτερων κρατών του ευρωπαϊκού Νότου. Το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής, τη Δευτέρα, είναι η συντριπτική πτώση των επιτοκίων τους, με αυτά των 10ετών ομολόγων των δύο κρατών να έχουν υποχωρήσει κοντά στο 5,2% από πάνω από 6% όπου είχαν σκαρφαλώσει την περασμένη εβδομάδα.


Η ΕΚΤ, λοιπόν, αγοράζει εκ νέου «τοξικά» ομόλογα και έτσι στο χαρτοφυλάκιό της θα έχει ομόλογα από την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία, μερικά από τα οποία δεν θέλει κανείς επενδυτής να έχει στο δικό του χαρτοφυλάκιο και μερικά άλλα για τα οποία οι επενδυτές ζητούν περισσότερο από 6% επιτόκιο προκειμένου να τα αγοράσουν.

Αυτό σημαίνει πως η μεταφορά χρέους από τις χώρες του Νότου προς το κέντρο όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά στην ουσία έλαβε νέες, πολύ μεγαλύτερες από πριν, διαστάσεις. Και το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Αρκούν οι αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ προκειμένου να σωθούν η Ιταλία και η Ισπανία; Η σύντομη απάντηση είναι μάλλον όχι.

Πρόκειται για ένα έκτακτο και βραχυπρόθεσμο μέσο, το οποίο δεν μπορεί να μετατραπεί σε μακροπρόθεσμο ή μόνιμο, εκτός και αν υπάρξει νέα σχετική απόφαση από τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα με την έγκριση της Γερμανίας, με την οποία ουσιαστικά να γίνεται αποδεκτό τα χρέη των κρατών της ευρωζώνης να διαμοιραστούν σε όλη την επικράτειά της και να αναλάβουν τα ευρωπαϊκά κράτη από κοινού να τα αποπληρώσουν στα επόμενα 20-30 χρόνια.

Μα κάτι τέτοιο θα σήμαινε περαιτέρω «χρηματοπιστωτική ενοποίηση» της Ευρώπης και μάλιστα με τρόπο αμεσότερο και ταχύτερο αυτού που θα επιτυγχανόταν μέσω της έκδοσης ευρωομολόγου, κάτι που η Γερμανία και οι υπόλοιπες ΑΑΑ χώρες, αν είναι να το δεχτούν, θα ζητήσουν πολύ μεγάλα ανταλλάγματα.

Έτσι η νέα κίνηση εντυπωσιασμού από την ΕΚΤ είναι καλή στον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, αλλά δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από ένα νέο μπάλωμα, το οποίο, μάλιστα, σε λίγο θα προκαλέσει άλλον ένα γύρο προστριβών στην ευρωζώνη.

Αν δεν έχει γίνει κατανοητό, η μεταφορά του χρέους από τις τράπεζες στα κράτη έχει περάσει σε δεύτερη φάση, όπου τα ασθενή κράτη μεταφέρουν τα χρέη τους στις κεντρικές τράπεζες και από εκεί στα ισχυρά κράτη, τα οποία με τη σειρά τους ζητούν την επιστροφή τμήματος του λογαριασμού στον αρχικό κάτοχο του χρέους, δηλαδή στις τράπεζες, σε ένα παιχνίδι το οποίο δημιουργεί μία παγκόσμια κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ τραπεζών, κρατών και πολιτών, η οποία απειλεί να αλλάξει ριζικά το χρηματοοικονομικό - χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Και το χειρότερο όλων είναι πως ο μεγαλύτερος λογαριασμός θα καταλήξει πάλι στους πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να πληρώνουν τα σπασμένα για δεκαετίες.