Συνεχής εξάπλωση της δυστυχίας

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Την ώρα που ο Βενιζέλος... μυξοκλαίει για τη χαμένη πολιτική του προοπτική, πολύ περισσότεροι Έλληνες, λιγότερο προνομιούχοι από τον υπουργό Οικονομικών, κλαίνε για πολύ σοβαρότερους λόγους. Κυρίως επειδή, αν και ποτέ δεν είχαν τις απολαύσεις του υπουργού, τώρα βλέπουν να χάνουν ακόμη και τα ψίχουλα που υποτίθεται πως... «απολάμβαναν». Ιδιαίτερα στην Αθήνα, όπου η εξάπλωση της δυστυχίας είναι τρομακτική.


Για του λόγου το αληθές, την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος προχώρησε σε μια ακόμη από τις πρωτοφανείς παγκοσμίως οικονομικές συμφωνίες της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου – με τη Φινλανδία αυτή τη φορά – κλαίγεται για τη χαμένη πολιτική προοπτική του, η κοινωνία στενάζει και μάλιστα με τεκμήριο κρατικά στοιχεία.

Σύμφωνα με τη χθεσινή καταθλιπτική ανακοίνωση του ΟΑΕΔ, ένας στους τρεις εγγεγραμμένους ανέργους βρίσκεται στην Αθήνα – την πρωτεύουσα της χώρας, που συγκεντρώνει δυστυχώς τον μισό πληθυσμό της! Χωρίς να υπολογίζουμε τους μη εγγεγραμμένους... Στο σύνολο μάλιστα των εγγεγραμμένων ανέργων η κυρίως παραγωγική ηλικία, αυτή μεταξύ 30-54 ετών, έχει την...τιμητική της, καθώς σε αυτήν αναλογεί το 62,70% χαμένων αυτής της κρίσης.

Τα στοιχεία είναι στο σύνολό τους δραματικά και, δυστυχώς, δεν αφορούν μόνον τους επίσημους και ανεπίσημους ανέργους, αλλά και τους – ακόμη... – εργαζόμενους.

Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το πρώτο εξάμηνο του έτους είναι αρκούντως τρομακτικά, ακόμη και για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν τον Βενιζέλο όταν λέει ότι υπάρχει φως στο τούνελ της καταστροφικής και εκτός ελέγχου ύφεσης και τον Παπανδρέου όταν ισχυρίζεται πως θα πάει στη Θεσσαλονίκη για να μιλήσει για ανάπτυξη και αντιμετώπιση της ανεργίας. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, το αποτέλεσμα του νόμου της Λούκας Κατσέλη για την αλλαγή του καθεστώτος των συμβάσεων εργασίας είναι τρομερό στο πεδίο της αλλαγής των όρων εργασίας:

● Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν σε μερικής απασχόλησης το πρώτο εξαμήνου του 2011 αυξήθηκαν κατά 121,94% σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2010!

● Η μετατροπή συμβάσεων σε εκ περιτροπής απασχόληση κατόπιν συμφωνίας με τους εργαζομένους έφτασε το 476,73%!!

● Η μετατροπή συμβάσεων σε εκ περιτροπής απασχόληση με μονομερή απόφαση του εργοδότη έφτασε το 5.521,67% για την εκ περιτροπής απασχόληση!!!

Κατόπιν αυτών κανείς δεν μπορεί να απορεί ούτε να αμφιβάλλει για την πραγματική κατάσταση του ελληνικού λαού. Ο οποίος έχει υποστεί – και θα συνεχίσει να υφίσταται αν συνεχιστεί αυτή η πορεία – απίστευτες θυσίες, στο όνομα της... αποφυγής της πτώχευσης, για να αποκομίσει το εξής απλό αποτέλεσμα:

● Το χρηματιστήριο να φτάνει στο σύνολό του σε «χαμηλά» δεκαπανταετίας, με τις περισσότερες μετοχές να πηγαίνουν είκοσι χρόνια πίσω. Με όλες τις συνέπειες στην απασχόληση, στα επενδεδυμένα στο Χρηματιστήριο λεφτά, αλλά και στην πολυθρύλητη «ανάπτυξη», με την οποία εσχάτως μας πρήζουν οι δουλοπρεπείς και ξεδιάντροποι παπαγάλοι – απ’ όποια θέση κι αν βρίσκονται.

● Την ύφεση να εκτιμάται αρχικά στο 3,5%, να αναμένεται στο... 5,3% και τελικά ήδη να τρέχει επισήμως με σχεδόν 7% (σύμφωνα με τα επίσημα μεν, αλλά... πρόχειρα και ανεκκαθάριστα στοιχεία).

● Το χρέος και τα ελλείμματα – για χάρη των οποίων υποτίθεται ότι σκλαβωθήκαμε στον μηχανισμό «στήριξης», την παρεπόμενη δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιό της και το μεταγενέστερο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο – να βρίσκονται σε εκρηκτική άνοδο.

Ο κατάλογος των θλιβερών αποτελεσμάτων από τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι, δυστυχώς, πολύ μακρύς. Κι όμως, καμιά προοπτική ανάκαμψης δεν υπάρχει. Αντί των επιδιωκόμενων:

● Όλος ο πλανήτης προεξοφλεί τη χρεοκοπία μας – είτε το πουν οι οίκοι αξιολόγησης είτε όχι.

● Ο δρόμος που έχουν χαράξει από κοινού κυβέρνηση και τρόικα οδηγεί αναπόδραστα σε μια κανονικότατη πτώχευση.

● Δεν υπάρχει ούτε ένας δείκτης – δημοσιονομικός, χρηματοπιστωτικός κ.λπ. – που να λέει ότι μπορούμε να αποφύγουμε τη σκληρή πραγματικότητα.

Δυστυχώς – και το λέμε παρότι εξ αρχής έχουμε προειδοποιήσει για την κατάληξη και έχουμε εξ αρχής εντοπίσει την αδιαμφισβήτητη κυβερνητική ευθύνη – τα ερωτήματα για τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου και του ίδιου του πρωθυπουργού συνεχώς συσσωρεύονται και ζητούν όλο και πιο επιτακτικά απαντήσεις. Αυτές οι απαντήσεις προφανώς δεν θα δοθούν τώρα. Ας ελπίσουμε όμως ότι δεν θα καταλήξουμε ακόμη μια φορά, ελλείψει λογοδοσίας, σε ατιμωρησία...