Το υπέροχο 2012

Από Τα Νέα

Του Ρούσσου Βρανά

Το 2012 που έφυγε βρίσκει τους πολίτες της χώρας (και του κόσμου) παραδομένους σε ένα όργιο εορταστικής αισιοδοξίας. Η πατατοπαραγωγή έχει τετραπλασιαστεί (όπως μετέδιδε κάποτε ο ραδιοφωνικός σταθμός των Τιράνων). Οι αντιδραστικές φωνές των αντεπαναστατών έχουν πια φιμωθεί. Και ένα νέο πατριωτικό πνεύμα διαπνέει τον λαό.

Πόσο ήταν διαφορετική η ατμόσφαιρα που επικρατούσε πριν από δώδεκα μήνες. Με τη χαραυγή του νέου έτους, ζοφεροί αρθρογράφοι εφημερίδων – στους οποίους σήμερα πια έχουν ανατεθεί «νέα καθήκοντα» για τα οποία δεν είναι απαραίτητη η γραφίδα τους – ηδονίζονταν να υποδαυλίζουν τη μιζέρια και την απόγνωση. Οι χώρες έμοιαζαν παραδομένες σε έναν αιώνα παρακμής.


Ίσως οι Μάγια να είχαν δίκιο. Όλα έδειχναν ότι το νέο έτος 2012 θα ήταν το έτος της Αποκάλυψης. Οι Γερμανοί είχαν μαζέψει όλες τις χρεωμένες χώρες και ξεπουλούσαν τα υπάρχοντά τους και τα κόκαλά τους στους Κινέζους.


Οι υπουργοί Οικονομικών ισοσκέλιζαν τους προϋπολογισμούς τους κάνοντας τα πάντα ακριβότερα και διασφαλίζοντας ταυτόχρονα πως κάθε πολίτης θα έμενε με πολύ λιγότερα χρήματα στις τσέπες του. Η στάθμη των θαλασσών ανέβαινε. Ο δείκτης νοημοσύνης κατέβαινε. Τα χρέη και οι νέες τεχνολογίες εξόντωναν μεγάλες βιομηχανίες, όπως τη βιομηχανία των εφημερίδων.

Όμως, παρ' όλα αυτά και δόξα τω Θεώ, το 2012 είχε αίσιο τέλος.

Ενωμένος όσο ποτέ άλλοτε, ο ελληνικός λαός μεταμορφώθηκε σε ένα παραγωγικό και πειθαρχημένο σύνολο. Σοβαρός όσο ποτέ άλλοτε, ο ιταλικός λαός αναγνώρισε τους τεχνοκράτες ως σωτήρες του. Και το ευρώ όχι μονάχα δεν διαλύθηκε, όπως επέμεναν οι ζοφεροί αρθρογράφοι, αλλά μπόρεσε να προσαρτήσει ακόμη και χώρες στις οποίες οι Ναζί δεν είχαν καταφέρει να πατήσουν πόδι.

Οι φουσκωμένες θάλασσες γαλήνεψαν. Οι παγετώνες ξανάγιναν ψυχρότεροι. Οι βιβλικοί κατακλυσμοί κόπασαν. Ο πλανήτης θα μπορεί να αντικρίζει τον ήλιο για κάμποσο ακόμη. Αυτά για όσους επέμεναν να ερμηνεύουν λανθασμένα την προφητεία των Μάγια.

Όμως, τα καλύτερα σας το έχω για το τέλος. Όλοι επέστρεψαν στην ανάγνωση των εφημερίδων που είναι γραμμένες με μελάνι και ξανάρχισαν να αγοράζουν πραγματικά βιβλία από πραγματικά βιβλιοπωλεία και όχι από σούπερ μάρκετ. Οι εφημερίδες που γράφονται με μελάνι νεκραναστήθηκαν, εμμένοντας στον δρόμο της υπεύθυνης ενημέρωσης των πολιτών. Και διαψεύδοντας τον ιστορικό Τόνι Τζουντ, που έλεγε πως «στην εποχή μας κυβερνούν πυγμαίοι», επέστρεψαν οι μεγάλοι ηγέτες.

Σε δύσκολους καιρούς πάντα οι πολίτες απαιτούν ισχυρές ηγεσίες. Τέτοιες ακριβώς ηγεσίες μάς εξασφαλίζει σήμερα το καλοπροαίρετο πραξικόπημα του Κιμ Γιονγκ Νικολά και της Κιμ Γιονγκ Άνγκελα που αύξησε την πατατοπαραγωγή μας.

(Όμως, ηρεμήστε... Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αληθινό. Δεν συνέβησαν παρά στη φαντασία του συναδέλφου Ντόναλντ Κλαρκ που τα έγραψε στους «Τάιμς της Ιρλανδίας», επηρεασμένος σαν ένας σύγχρονος Κάρολος Ντίκενς από το Πνεύμα του Νέου Έτους. Σίγουρα, τα πράγματα θα μπορούσε να αποδειχθούν πολύ καλύτερα τη νέα χρονιά αλλά και πολύ χειρότερα. Η φαντασία όμως δεν έβλαψε ποτέ κανέναν).