Θα το θυμηθούμε;

Από Το Ποντίκι 23.2.2012

Το Σύνταγμα δεν το γράφει ο Θεός. Το γράφει ο συσχετισμός των οικονομικών - πολιτικών - κοινωνικών δυνάμεων που δρουν σε μια κοινωνία. Υπ’ αυτήν την έννοια τα όσα πρωτοφανή ακούμε περί της απαίτησης των Γερμανών (που είναι φίλοι μας) και των λοιπών τοκογλύφων «εταίρων» μας για την αλλαγή του Συντάγματος της χώρας, προκειμένου οι πιστωτές να αποκτήσουν πλεονέκτημα προτίμησης έναντι του ελληνικού λαού, είναι τουλάχιστον αστεία.


♦ Εκτός αν η Μέρκελ είναι... θεά.

♦ Εκτός αν ο Παπαδήμος είναι ο εκλεκτός του έθνους Μωυσής που παρέλαβε τις δέκα δημοσιονομικές εντολές από τον παντοδύναμο Σόιμπλε και ανέλαβε την αποστολή να οδηγήσει τον λαό στη Γη της Γερμανικής Δημοσιονομικής Επαγγελίας...

♦ Εκτός αν όλοι εμείς, η ελληνική κοινωνία, έχουμε καταντήσει ένα κοπάδι κότες σαν αυτές που εκτρέφονται ακίνητες στα ορνιθοτροφεία, μεγαλώνουν με φαστ φουντ και φωτισμό ημέρας 24 ώρες το 24ωρο με μόνο προορισμό το σφάξιμο...

Προφανώς οι ξένοι τοκογλύφοι που απαιτούν και οι εγχώριοι υπάλληλοί τους που κάνουν τη βρόμικη δουλειά μάς έχουν μετρήσει: διεφθαρμένα υπέρβαρα γερασμένα κοτόπουλα, αγκυλωμένα στον καναπέ, αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μέσα από τις εικόνες των δελτίων ειδήσεων...

Αν πράγματι αυτή είναι η ελληνική κοινωνία, ένα κοτόπουλο σε γερμανική ειδική οικονομική ζώνη εκμετάλλευσης, τότε μπορούν να μας σερβίρουν ακόμη και τον κανονισμό λειτουργίας του Νταχάου ως Σύνταγμα...

Με απλά λόγια: Όλα όσα υπογράφουν, ετοιμάζονται να υπογράψουν και να ψηφίσουν οι εγχώριοι συνεργάτες των πιστωτών δεσμεύουν την ελληνική κοινωνία στον ίδιο βαθμό που τη δέσμευσε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς την άνοιξη του 1941.

Με ακόμη πιο απλά λόγια, οι νόμοι και πολύ περισσότερο το Σύνταγμα ενός κράτους αποτυπώνουν τον συσχετισμό των κοινωνικών δυνάμεων, όπως αυτές εκφράζονται σε πολιτικό επίπεδο.