Αγοράστε... δραχμές!

Από τους Financial Times (via Euro2day)

Του James Mackintosh (short view)

Από την ενοποίηση του 1989 και μετά, οι Γερμανοί είναι 36% πλουσιότεροι βάση πραγματικού κατά κεφαλήν ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Το ίδιο και οι Έλληνες. Η ελληνική οικονομία άκμασε από το 1996 όταν εμφανίστηκε η προοπτική του ευρώ, και μετά βούλιαξε όταν το όνειρο έγινε εφιάλτης.

Η Γερμανία αναπτύχθηκε πολύ ταχύτερα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στην συνέχεια διολίσθησε υπό το βάρος του προγράμματος λιτότητας που η ίδια εφάρμοσε μέχρι τα μέσα του 2000. Η πρόσφατη ταχεία ανάπτυξη έκλεισε την ψαλίδα, καθώς η Ελλάδα κατέρρεε.


Όταν το θέμα είναι η Ελλάδα, όλοι γίνονται οπαδοί της θεωρίας του Χάγιεκ. Η Αθήνα δανείστηκε υπερβολικά πολλά λεφτά, δημιουργώντας μια οφθαλμαπάτη ανάπτυξης. Τώρα πρέπει να τα επιστρέψει. Η ανόητοι ιδιώτες πιστωτές, θα τιμωρηθούν. Οι ανόητοι επίσημοι πιστωτές της ευρωζώνης, κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τους αποπληρώσει ούτε αυτούς.


Όμως στον υπόλοιπο κόσμο εξακολουθούν να κυριαρχούν οι οπαδοί του Κέυνς. Θεωρούν ότι η βρετανική οικονομία είναι μικρότερη απ’ όσο ήταν το 2007: Λίγοι αποδέχονται ότι η βρετανική ανάπτυξη τονώθηκε κυρίως χάρη στα χρέη και όχι την παραγωγικότητα. Ως εκ τούτου, οι κεντρικές τράπεζες του πλανήτη κάνουν ό,τι μπορούν για να φουσκώνουν άλλη μια φούσκα λόγω χρέους.

Οι προσπάθειές τους έχουν αρχίσει να αποδίδουν με τις τιμές επενδυτικών ενεργητικών να εκτινάσσονται στα ύψη (οι ελληνικές μετοχές έχουν ανακάμψει 32% από τα χαμηλά του Ιανουαρίου, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές).

Λίγες ώρες πριν, οι Έλληνες πολιτικοί δέχτηκαν τα μέτρα λιτότητας για να εξασφαλίσουν άλλο ένα πακέτο διάσωσης. Οι βίαιες συγκρούσεις στους δρόμους, όπως και οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν ότι το κοινό δεν έχει πειστεί. Είναι πιθανό η δραχμή να επιστρέψει μια ημέρα, αν και όχι τόσο σύντομα όσο περίμεναν οι αγορές το περασμένο φθινόπωρο.

Αν η υποτιμημένη δραχμή εμφανιστεί, οι επενδυτές λογικά θα συρρεύσουν, σύμφωνα με μακροχρόνια δεδομένα που έχουν συγκεντρώσει οι Elroy Dimson, Paul Marsh και Mike Staunton του London Business School. Οι επενδύσεις στα πλέον αδύναμα νομίσματα των πέντε περασμένων ετών έχουν δώσει μεγάλη ώθηση στις αποδόσεις μετοχών και ομολόγων από το 1972.

Όπως κάθε χρηματιστηριακή στρατηγική που βασίζεται στο «reversion to the mean» [πρόκειται για την στρατηγική που βασίζεται στην άποψη ότι σε γενικές γραμμές τα σκαμπανεβάσματα μιας τιμής μετοχής είναι πρόσκαιρα και ότι η μετοχή θα τείνει μέσα στον χρόνο να κινείται προς τον μέσο όρο της], κατά καιρούς μπορεί να πάθει μεγάλη ζημιά (αναλογιστείτε την Ζιμπάμπουε ή τον γερμανικό υπερπληθωρισμό).

Όμως η Ελλάδα είναι μια περίπτωση που αξίζει ιδιαίτερη προσοχή: Δεν είναι να στοιχηματίζει κάποιος ότι θα παραμείνει στο ευρώ, αλλά να είναι έτοιμος να αγοράσει όταν εξέλθει.