Και κούρεμα και ξεβράκωμα

Από Το Ποντίκι 23.2.2012 (απ' όπου και το σκίτσο του Soloup)

Η (κυρίως πολιτική) απόφαση που ελήφθη στο Eurogroup της Δευτέρας την Τρίτη τα ξημερώματα είναι άγνωστο αν θα φτάσει έως το τέλος εφαρμοζόμενη, διότι οι προϋποθέσεις που τίθενται είναι αρκετές. Θεωρητικά η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε το «κούρεμα» των ομολόγων εις χείρας ιδιωτών ώστε αυτό να φτάσει το 2020, υποτίθεται, στο 120,5% του τότε ΑΕΠ. Το ύψος των απωλειών θα φτάσει σε σύνολο το 75% της πραγματικής αξίας των ομολόγων.

Στους ιθαγενείς είπαν ότι διαπραγματεύτηκαν σκληρά με τους ξένους και ισχυρούς κατόχους ομολόγων. Αυτό που εννοούν να μην τους λένε είναι ότι το μεγαλύτερο κόστος θα υπάρξει στο... εσωτερικό. Ποιοι θα επωμιστούν το κόστος;


♦ Οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες όμως θα αποζημιωθούν.

♦ Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία δεν θα αποζημιωθούν.

♦ Οι Έλληνες αποταμιευτές και επιχειρήσεις, οι οποίοι ίσως αποζημιωθούν εν μέρει.

Αντιθέτως η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης θα χάσουν ελάχιστα.

Το άλλο που υποτίθεται ότι πήρε η Ελλάδα είναι το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ. Μόνο που για να το πάρει θα πρέπει να ολοκληρωθεί το «κούρεμα», κάτι για το οποίο οι αμφιβολίες διεθνώς δεν είναι λίγες.

Έστω όμως ότι πράγματι ολοκληρώνεται. Το αποτέλεσμα, με το νέο δάνειο, θα είναι όχι μόνο ένα υψηλότερο χρέος, αλλά και η αντικατάσταση του εσωτερικού και στο ελληνικό δίκαιο χρέους με νέο, ακόμη μεγαλύτερο και υπηγμένο στο δίκαιο των δανειστών: το αγγλικό. Χωρίς δυνατότητα περαιτέρω μείωσής του.

Αν αυτά είναι τα... κέρδη, φανταστείτε τι θα σημαίνουν οι απώλειες.

1. Η πρώτη απώλεια, σε επίπεδο κυριαρχίας, είναι η δημιουργία του «ειδικού ταμείου» για την κατά προτεραιότητα - έναντι όλων των άλλων υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους - αποπληρωμή του ελληνικού δημόσιου χρέους, υπό τη διαχείριση της τρόικας.

Στο «ταμείο» αυτό (λογαριασμός στην Τράπεζα της Ελλάδος) θα κατατίθενται όχι μόνο τα χρήματα του νέου δανείου, αλλά και τα έσοδα από τη φορολογία, από το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, από το πρόγραμμα «Ήλιος» – αν ποτέ υλοποιηθεί – κ.λπ.

2. Η δεύτερη απώλεια, σε επίπεδο κυριαρχίας, είναι η ακόμη πιο ασφυκτική εποπτεία της τρόικας – με αυστηρότερους ελέγχους, με τοποθέτηση επιτρόπων σε κάθε υπουργείο – ώστε να διασφαλίζεται πως κυβέρνηση και υπουργεία δεν θα δαπανούν ούτε σεντ που μπορεί να λείψει από τους δανειστές.

3. Αυτή δε η προτεραιότητα θα κατοχυρωθεί πρώτα με νόμο και ύστερα συνταγματικά μετά τον Μάιο του 2013.

Προφανώς δεν είναι υπερβολικός ο χαρακτηρισμός από τους «Financial Times», προ ημερών, της χώρας μας ως της «πρώτης αποικίας της ευρωζώνης».

♦ Στο πεδίο της οικονομίας οι διεθνείς τοκογλύφοι «κατάσχουν» περιουσία και φορολογία και καταλαμβάνουν το κράτος διαλύοντάς το.

♦ Στο πεδίο της πολιτικής καθιστούν τη νυν και τις επόμενες κυβερνήσεις και τους υπουργούς τους φερέφωνα των επιτρόπων.

♦ Στο πεδίο της κοινωνίας καταδικάζουν σε πολυετή φτώχεια, με δικαιώματα δουλοπαροίκων, το σύνολο του ελληνικού λαού – πλην ίσως εκείνων που προθύμως θα υπηρετήσουν το νέο καθεστώς ή θα καταφύγουν στο οργανωμένο έγκλημα.

♦ Στο πεδίο των θεσμών είναι κορυφαία παραχώρηση, την οποία έχει ήδη κάνει η Ισπανία, η συνταγματοποίηση της κυριαρχίας των δανειστών επί της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.


Καταιγίδα νόμων

Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα με στόχο να βαφτεί άσπρη η κατάμαυρη πραγματικότητα και τους πανηγυρισμούς για τη... μεγάλη επιτυχία της «διάσωσης» άρχισε στη Βουλή με κατεπείγουσες διαδικασίες η... βρόμικη δουλειά: Η «νομιμοποίηση» του νέου «μνημονίου» με τους εφαρμοστικούς νόμους (καμιά... ογδονταριά σε πρώτη φάση), οι οποίοι θα θεσμοθετήσουν τη μετατροπή της χώρας στο πρώτο προτεκτοράτο της ευρωζώνης.

Τα νομοσχέδια (θα) εμφανίζονται στη Βουλή με καταιγιστικούς ρυθμούς και αναρωτιόμαστε τι απ’ όλα αυτά θα προλάβουν να διαβάσουν αυτοί που θα τα υπερψηφίσουν, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:

1. Από χθες άρχισε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων η συζήτηση του νόμου αρμοδιότητας των υπουργείων Υγείας και Εργασίας.

2. Σήμερα, με κατεπείγουσα διαδικασία, ψηφίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο για το PSI, το οποίο έχει ήδη εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο.

3. Το Υπουργικό έχει ήδη εγκρίνει το νομοσχέδιο για όλες τις «προαπαιτούμενες ενέργειες» σχετικά με τα δημοσιονομικά μέτρα, τη δημοσιονομική και φορολογική διοίκηση, συνταξιοδοτικές και ασφαλιστικές διατάξεις και τον πρόσθετο προϋπολογισμό, καθώς επίσης και τροπολογίες για τα ερευνητικά ιδρύματα.

4. Το νομοσχέδιο για τις μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις κατατέθηκε ήδη και θα ψηφιστεί την ερχόμενη Τρίτη με τον χαρακτήρα του επείγοντος.

5. Άλλο ένα νομοσχέδιο, του υπουργείου Υγείας, που περιλαμβάνει και τη ρύθμιση του υπουργείου Εργασίας για την ενοποίηση των επικουρικών ταμείων, θα ψηφιστεί έως την ερχόμενη Τετάρτη. 

Συνοψίζοντας: Μέσα στη σκόνη που σηκώνουν οι πανηγυρίζοντες και τα φερέφωνά τους περί «σωτηρίας» της χώρας οι «σωτήρες» ολοκληρώνουν στα γρήγορα τη δουλειά κόβοντας μισθούς, συντάξεις, δαπάνες για την υγεία, την παιδεία, με απολύσεις στο Δημόσιο, ξεπούλημα και παράδοση των κλειδιών της χώρας στους επιτρόπους που συντόμως θα εγκατασταθούν στα υπουργεία, δίπλα (για να μην πούμε μέσα) στα υπουργικά γραφεία.

Μέσα σε αυτό το χάος οι συγκυβερνώντες δεξιοσοσιαλίζοντες προσπαθούν να σώσουν το (πολιτικό) τομάρι τους, να λύσουν εσωκομματικούς λογαριασμούς, να αποφύγουν το ενδεχόμενο του καπελώματος από τυχόν «αρίστους» τύπου Παπαδήμου και πάει λέγοντας.


Όλοι μαζί...

Στο πλαίσιο αυτό και μέσα στον Μάρτιο το ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να ξεμπερδεύει με τον ΓΑΠ (καλά ξεμπερδέματα!). Ο Σαμαράς επιχειρεί να ανοίξει την αγκαλιά του για να χωρέσει μέσα όχι μόνο τον Βορίδη και τον Άδωνι, αλλά και την Ντορούλα (και, γιατί όχι, ακόμη και τον Καρατζαφέρη), προκειμένου να δημιουργηθεί η «μεγάλη παράταξη» που θα διεκδικήσει την επόμενη (δια)κυβέρνηση του τόπου.

Όμως, όσο κι αν είναι μεγάλη η αγκαλιά του προέδρου, δύσκολα θα μαντρώσει τους δεξιούς ψηφοφόρους, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν να σώζονται καταστρεφόμενοι...

Κάπως έτσι, λοιπόν, στα γρήγορα και πριν ο κόσμος πάρει χαμπάρι ότι αυτήν ακριβώς την περίοδο θεσμοθετείται η καταστροφή και δένεται η χώρα χειροπόδαρα για τις επόμενες δεκαετίες, το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο, λειτουργώντας ως δεσμοφύλακας, προετοιμάζεται για εκλογές ελπίζοντας ότι θα εξέλθει αναβαπτισμένο και τροπαιούχο από την εκλογική διαδικασία.

Βέβαια, αν οι μετρήσεις δείξουν ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, τότε υπάρχει και η δοκιμασμένη τακτική της παράτασης του πρωθυπουργικού βίου του... Παπαδήμου. Μέχρι να σαπίσουν όλοι μαζί. Μετά... βλέπουνε. Έτσι κι αλλιώς τα σώβρακα ήδη τους τα έχουν πάρει...