Taktakala Danger Zone

Από το ιστολόγιο του Σάββα Παύλου

Νήπιοι ἀγροιῶται, ἐφημέρια φρονέοντες
= Χωριάτες που απ’ τη μύτη σας δεν πάει πιο πέρα ο νους σας

Ομήρου, Οδύσσεια φ85 [μετ. Ζ. Σίδερης]

Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία.
Όμως για το πρώτο δεν είμαι εντελώς σίγουρος.

Α. Αϊνστάιν

Με τη γερμανική κατάληψη της Γαλλίας, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γερμανός αξιωματούχος του κατοχικού στρατού προχώρησε και για την επιβολή πλήρους ελέγχου και στην κακόφημη συνοικία του Παρισιού. Οι άνθρωποι του παρισινού υποκόσμου πληροφορήθηκαν με θυμηδία τα σχέδια του γερμανικού στρατού.

Έλα τώρα, έλεγαν, εδώ είναι η Αυλή των θαυμάτων, εδώ βρίσκεται ο ανθός του υποκόσμου αυτής της πόλης. Εδώ είναι οι σκληροί άνδρες, πέρασαν από φυλακές και καταδιώξεις και άντεξαν. Εδώ και αιώνες αυτές οι γειτονιές είναι δικές μας. Η αστυνομία δεν τολμά να μπει στον χώρο αυτό. Με το πείσμα μας και τη μαγκιά μας επιβάλαμε άλλη τάξη εδώ. Και συνέχισαν αδιάφοροι τις συνηθισμένες ασχολίες τους.

Όταν την άλλη μέρα είδαν τις κινήσεις του γερμανικού στρατού για περικύκλωση της πλατείας, παρακολουθούσαν με κοροϊδευτικό χαμόγελο. Εν τω μεταξύ οι στρατιώτες του στρατού κατοχής πήραν θέσεις και άρχισαν να τοποθετούν τα πολυβόλα.

Μα τι λένε τώρα αυτοί, εδώ μας σεβάστηκαν όλα τα καθεστώτα, εδώ κινείται η μαγκιά και οι τολμηροί της πόλης, ήμασταν πάντοτε εδώ και δεν διανοήθηκαν να μας αγγίξουν βασιλικές κυβερνήσεις ή δημοκρατικές, επαναστατικές ή συντηρητικές. Και συνέχισαν να χαμογελούν με θυμηδία ή και με περιφρόνηση.

Οι Γερμανοί στρατιώτες ολοκλήρωσαν τις εργασίες τους.

Μα τι λες τώρα, εδώ είναι άλλο καθεστώς, δεν είμαστε σαν τις άλλες γειτονιές της πόλης, εδώ όλοι παραδέχονται πως επικρατούν άλλες συνήθειες και άλλοι νόμοι. Και συνέχισαν να κοιτούν ειρωνικά.

Ο Γερμανός αξιωματικός έδωσε τις εντολές και από το μεγάφωνο των κατοχικών στρατευμάτων ακούστηκε: Να εκκενωθεί η πλατεία. Τα πολυβόλα θα αρχίσουν να βάλλουν σε ένα λεπτό. Οι στρατιώτες όπλισαν και ο αξιωματικός κοίταξε το ρολόι του. Τότε όλοι κατάλαβαν ότι το εννοούσε και έντρομοι συνειδητοποίησαν ότι η προθεσμία που τους έδωσε πάει να εξαντληθεί.

Και έγινε τότε το σώσε. Πανικόβλητοι οι μάγκες και οι νταήδες έτρεχαν να προλάβουν, πατείς με πατώ σε απομακρύνονταν οι παλληκαράδες, κάθιδροι και με την ψυχή στο στόμα έφευγαν όλοι αυτοί που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους. Σε ένα λεπτό η συνοικία βρισκόταν υπό των πλήρη έλεγχο των γερμανικών δυνάμεων και οι μάγκες δεν υπήρχαν πια εκεί. Τους πάτησε ο οδοστρωτήρας των κατοχικών στρατευμάτων.

Τα σκέφτομαι όλα αυτά ενώ σεργιανώ στην περιοχή του Τακτακαλά και καταγράφω τα συνθήματα στους τοίχους που γράφουν διάφοροι αντιεξουσιαστές, επαναστάτες και επαναστατημένοι, αμφισβητίες και ανατρεπτικοί. Η υποβάθμιση της περιοχής και η ερήμωσή της λόγω της γειτνίασής της με τη γραμμή αντιπαράταξης οδήγησε σε παρακμή, εγκαταλειμμένα σπίτια, χαμηλά ενοίκια. Έτσι έγινε πόλος έλξης για στέκια της νεολαίας.

Όλοι οι μελετητές τόνισαν πολλές φορές ότι πρέπει οι νέοι μας να έρχονται σε επαφή με την περιοχή της Πράσινης Γραμμής, για τη συνειδητοποίηση της σκληρής πραγματικότητας που επέφερε η κατοχή. Ιδού λοιπόν που όλα μπορούν να αλλοιωθούν, να φτάσουν στη φαρσική εκδοχή τους, να που η αλλοτρίωση και η ιδεοληψία μπορούν να δημιουργήσουν άλλες συμπεριφορές εντελώς διαφορετικές από αυτές που η ίδια η πραγματικότητα περιμένεις να δημιουργήσει.

Γιατί η λογική που επικρατεί εδώ, 100 μέτρα από τις λόγχες του τουρκικού στρατού κατοχής, είναι σαν να ζεις σε ένα προάστιο του Μιλάνου, της Μασσαλίας ή της Χάγης.

Γιατί ο επαρχιωτισμός των Κυπρίων νέων και η με ευλάβεια αντιγραφή στάσεων και νοοτροπιών από άλλες χώρες είναι τέτοια που η πραγματικότητα της κατοχής δεν αναφέρεται καθόλου, ή χάνεται μέσα στην άμμο του ευσεβοποθισμού και του στρουθοκαμηλισμού. Αφού στο Λονδίνο και στη Λυών γράφουν τέτοια συνθήματα αυτά επιβάλλεται να γράφουμε και μείς. Ένας επαρχιωτισμός της σκέψης αβάστακτος. Αντιγράφω από τους τοίχους:

Κράτος ο μεγαλύτερος τρομοκράτης

Πατρίδα μας είναι η Γη

Κάτω ο στρατός

Ούτε θεός ούτε αφέντης

Ακόμη ένα άλλο αγγλιστί:

No borders

Για τον εκβρεφισμό της σκέψης στην Κύπρο πολλοί εργάστηκαν και τα κατάφεραν. Όμως όλοι οι μεγάλοι αντιεξουσιαστές στοχαστές τόνιζαν την αναγκαιότητα να αντιμετωπίζεται πάντα η μεγάλη εξουσία, εκεί να ρίχνονται όλες οι δυνάμεις, πρώτα και κύρια. Και αν η μεγάλη εξουσία είναι η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, η εθνική κατοχή, εκεί πρέπει να δίνεται η κύρια μάχη.

Στην Κύπρο η Μεγάλη Εξουσία, ο μεγαλύτερος τρομοκράτης, είναι ο τουρκικός στρατός κατοχής, με 43 χιλιάδες στρατιώτες σε επιθετική διάταξη, με φοβερή υπεροπλία, με δυνατότητα εντός λεπτών να ενισχύεται από την Τουρκία. Αυτός δομεί και δημιουργεί τις καταστάσεις στην Κύπρο, επιβάλλει λογικές και πολιτικές.

Κάθε αμφισβήτηση και αντιεξουσιαστική στάση έχει πρώτο καθήκον να τοποθετηθεί εναντίον της πρώτης μεγάλης εξουσίας και τις αντιθέσεις με τις υπόλοιπες εξουσίες πρέπει να τις στοιχίσει και να τις δει σε εξάρτηση και σε σχέση με την πρώτη.

Όμως τα πράγματα στην Κύπρο έφτασαν σε κατάσταση οπερέτας, οι φοβεροί αντιεξουσιαστές μας καμώνονται πως δεν το βλέπουν αυτό ή, το χειρότερο, θεωρούν ότι, αν εκδηλώσεις την αντίθεσή σου στον κατοχικό στρατό, εκφράζεις απαράδεκτες εθνικιστικές θεωρίες. Μιλάμε για κιτσαριό της σκέψης. Όμως υπάρχει και ένα άλλο σύνθημα χαρακτηριστικό, γραμμένο στον τοίχο: Taktakala Danger Zone.

Είναι έκδηλο ότι θέλουν να επιβάλουν εδώ τη σφραγίδα τους, ότι εδώ είναι πια μια περιοχή δική τους, που δεν ανέχονται και δεν δέχονται τις λογικές των άλλων περιοχών της πόλης, γιατί εδώ άρχισαν να συρρέουν άνθρωποι μάγκες και αμφισβητίες, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, γι' αυτό και το κυπριακό κατεστημένο, εννοείται των ελεύθερων περιοχών, πρέπει να τους τρέμει. Εδώ είναι η αυτόνομη περιοχή της αμφισβήτησης, είναι Taktakala Danger Zone, δεν είναι παίξε γέλασε.

Σκέφτομαι αυτά τα παιδιά σε ώρες κρίσης, όταν μουγκρίσουν τα τουρκικά τανκς, και με πιάνει θλίψη. Σκέφτομαι τις μάνες αυτών των παιδιών, πόσα πρέπει να κάνουν όταν αυτά από το Taktakala Danger Zone τρέξουν έντρομα σπίτι τους. Θα πρέπει να τα φροντίσουν, να τα πλύνουν, να τα αλλάξουν.