Ξεπούλημα, προμήθειες και προσυμφωνημένα κόλπα

Πρόσω ολοταχώς για... αξιοποίηση

Από Το Ποντίκι 23.2.2011

Απρόσκοπτα και συντονισμένα προχωρά η εκποίηση της ελληνικής κρατικής περιουσίας, παρά τον επικοινωνιακό σάλο που έχει ξεσπάσει. Τα λεφτά είναι πολλά και τα συμφέροντα μεγάλα. Μπορεί το νούμερο των 50 δισ. ευρώ να φαντάζει τεράστιο, όμως τις ενδιαφερόμενες πλευρές απασχολούν συγκεκριμένα φιλέτα, επιχειρήσεις και ακίνητη περιουσία, για την οποία έχουν ήδη γίνει κρούσεις.

Ενδεικτικό δεν είναι μόνο το ταξίδι του Παμπούκη στο Κατάρ, αλλά και μια δήλωση του εκπροσώπου της τρόικας Σερβάς Ντερούζ, που πέρασε στα ψιλά. Στην περιβόητη συνέντευξη Τύπου, ερωτώμενος πώς αποφασίστηκε το νούμερο των 50 δισ., ο Ντερούζ απάντησε ότι η κυβέρνηση έχει ήδη κάνει τις απαραίτητες κρούσεις σε ενδιαφερομένους, έχει μαζέψει προσφορές και κατέληξε ότι ο στόχος είναι επιτεύξιμος.

Στο προηγούμενο φύλλο το «Π» κατέγραψε ποια είναι αυτή η δημόσια περιουσία. Μια πτυχή όμως που αξίζει να αναδειχθεί είναι ποιοι θα επωφεληθούν από τις αποκρατικοποιήσεις, οι οποίες, για να προχωρήσουν, χρειάζονται τους απαραίτητους μεσάζοντες. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ήδη οι γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ του υπουργείου Οικονομικών και συγκεκριμένων χρηματοοικονομικών ομίλων έχουν σχηματιστεί. Ποιους εννοούμε;

Τη Μorgan Stanley, τη Citi, την Goldman Sachs (τζάμπα το πρόσφατο ταξίδι στην Αθήνα;), την Credit Suisse, τις εταιρείες που προσέλαβε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ως συμβούλους για την εξέλιξη της οικονομίας KPMG, Lazard, Deloitte, PriceWaterHouseCoopers, Thornton, Rothchild αλλά και τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες, όπως Εθνική, Alpha, Eurobank και Πειραιώς.

Όλοι αυτοί, μαζί με μεγάλα δικηγορικά γραφεία, αναλυτές και διαφημιστές, θα μοιραστούν προμήθειες από τις αποκρατικοποιήσεις. Οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οίκοι μάλιστα χρεώνουν έως και 4% επί της αξίας της εκποίησης, ενοικίασης ή άλλης αξιοποίησης της περιουσίας.

Το «Π» μαθαίνει επίσης ότι όλα τα προσυμφωνημένα φιλέτα που θα αξιοποιηθούν θα ενταχθούν στον νόμο περί fast track, ώστε να εκχωρηθούν με συνοπτικές διαδικασίες και βεβαίως υπό τη νομοθετική ρύθμιση που πέρασε τον Ιούλιο ο Παπακωνσταντίνου, βάσει της οποίας του δίνεται το δικαίωμα να αποφασίζει και να υπογράφει για τις αποκρατικοποιήσεις άνευ ενημέρωσης της Βουλής ή έγκρισης του Συμβουλίου της Επικρατείας.


Στόχος η καλή μοιρασιά

Οι γνωρίζοντες τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην τρόικα θεωρούν ότι τα 50 δισ. ευρώ που ανακοινώθηκαν είναι ανέφικτος στόχος. Όπως λένε, μπορούν να «περπατήσουν» περίπου τα μισά. Η λογική πίσω από το σχέδιο που κατάρτισε ο Παπακωνσταντίνου μαζί με την τρόικα και τους συμβουλευτικούς οίκους που αναφέραμε πιο πάνω είναι να επωφεληθούν όσο περισσότερα συμφέροντα γίνεται, «κάτι που θα εδραιώσει τη θέση όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και του ιδίου του υπουργού Οικονομικών».

Μάλιστα, όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, το επιχείρημα της εδραίωσης και της στήριξης που θα παρείχαν στην κυβέρνηση όλα τα πιο πάνω συμφέροντα ήταν ο λόγος που ο Γ. Παπανδρέου έδωσε το πράσινο φως στο σχέδιο Παπακωνσταντίνου.


Το μοντέλο παραχωρήσεων

Παρά τα μέτρα και τις αισιόδοξες δηλώσεις, τα οικονομικά μεγέθη δείχνουν ότι η χώρα βουλιάζει από το χρέος: έφτασε τα 340,27 δισ. ευρώ στο τέλος του 2010! Ο αριθμός δεν συμπεριλαμβάνει τις οφειλές του κράτους προς ΟΤΑ, ασφαλιστικά ταμεία και ΔΕΚΟ.

Συνεργάτες του Παπακωνσταντίνου επιμένουν, ακόμη και μετά τη θύελλα αντιδράσεων, ότι οι αποκρατικοποιήσεις είναι μονόδρομος λόγω της αύξησης του χρέους. Διαρρέουν μάλιστα ότι οι ξένες επενδυτικές τράπεζες «πιέζουν για απευθείας αποκρατικοποιήσεις και όχι για μακροχρόνιες μισθώσεις, ώστε να μπουν άμεσα λεφτά στα κρατικά ταμεία». Βέβαια, σε δεύτερη ανάγνωση, οι απευθείας αποκρατικοποιήσεις σημαίνουν και άμεσα κέρδη για τους μεσάζοντες.

Μάλιστα φαίνεται πως ο υπουργός Οικονομικών εμμένει στη γραμμή του άμεσου ξεπουλήματος, καθώς οι συνεργάτες του, την περασμένη Παρασκευή, διέρρευσαν σε φίλα προσκείμενους δημοσιογράφους τα εξής:

«Μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν επιχειρήσεις του Δημόσιου είτε παραχωρώντας το 51% είτε παραχωρώντας το 49% και το μάνατζμεντ. Να δημιουργηθεί εταιρεία στην οποία τοποθετείται ένας αριθμός ακινήτων. Τη βάζεις στο χρηματιστήριο και πουλάς τις μετοχές. Έχεις έσοδα και από την πώληση των μετοχών και από τα μερίσματα που θα εισπράττεις από τις μετοχές που θα έχεις στην κατοχή σου.

Για παράδειγμα θα μπορούσε να γίνει αυτό με το Ελληνικό. Εκχωρείς για τριάντα ή και περισσότερα χρόνια εκτάσεις προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες. Πουλάς γη. Δεν είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Ο ιδιώτης που δίνει τη γη του σε ξένους – ολόκληρα χωριά ανήκουν σε αλλοδαπούς – δεν στιγματίζεται για έλλειμμα πατριωτισμού. Γιατί το κράτος απαγορεύεται να κάνει το ίδιο για να αποφύγει τη χρεοκοπία;».

Πώς είπατε;