Το «μυστικό» της Αιγύπτου

Από το Xrimanews

Έναν χρόνο πριν από τη διεθνή οικονομική κρίση η αιγυπτιακή οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμούς της τάξης του 7,14% του ΑΕΠ, ενώ η τρέχουσα πολιτική κρίση τη χτύπησε ενώ αναπτυσσόταν με 5,5%. Οι ρυθμοί αυτοί ανάπτυξης είναι εντυπωσιακοί, ισχυροί και συνεπάγονται οικονομική άνθηση. Αν είναι, όμως, έτσι, τότε γιατί οι Αιγύπτιοι βγήκαν στους δρόμους;

Μία απάντηση θα μπορούσε να είναι ο υψηλός πληθωρισμός, ο οποίος ξεπερνά το 9,5%. Ωστόσο το 2010 ο πληθωρισμός βρισκόταν στο 11,9% και έτσι πριν από το ξέσπασμα της πολιτικής κρίσης κατέγραφε πτώση, ενώ η πρόβλεψη του ΔΝΤ για το 2010 ήταν περαιτέρω μείωση στο 8,5%. Θα μπορούσαμε ως απάντηση να δώσουμε τα υψηλά ποσοστά ανεργίας ή αυτήν που αναφέρεται ως η βασικότερη στην περίπτωση της Αιγύπτου, δηλαδή η αύξηση των τιμών τροφίμων που οδήγησε στην αύξηση των τιμών του δείκτη καταναλωτή.

Όμως και σε αυτήν την περίπτωση η πολυετής περίοδος ανάπτυξης με μεγάλους ρυθμούς θα έπρεπε να έχει εξασφαλίσει την οικονομική σταθερότητα που χρειαζόταν για να απορροφηθούν αυτές οι πιέσεις σε μία χώρα που βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των ομαλά αναπτυσσόμενων οικονομιών του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Για να βρούμε την απάντηση πρέπει να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο και να μεταφερθούμε στο 1982, όταν η χώρα αντιμετώπισε κρίση χρέους, η οποία την ταλαιπώρησε για 8 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων οδηγήθηκε σε συμφωνία αναδιάρθρωσης με το Κλαμπ του Παρισιού, η οποία συνέβαλε στη μείωση του χρέους.

Η αναδιάρθρωση, όμως, συνοδεύτηκε από μία σειρά δεσμεύσεων, μέτρων κ.λπ., τα οποία έβαλαν τη χώρα σε μία νέα περίοδο που διήρκεσε από το 1991 μέχρι το 2007, με τις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών να γίνονται σταθερά θετικότερες και με τη χώρα να θεωρείται μία από τις πιο σταθερές οικονομίες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Τόσο σταθερή, που η διεθνής οικονομική κρίση και η κρίση τροφίμων του 2008 δεν ήταν αρκετές για την οδηγήσουν τη χώρα σε ύφεση με τους ρυθμούς ανάπτυξης της να διατηρούνται θετικοί.

Η αιγυπτιακή οικονομία πριν από το ξέσπασμα της πολιτικής κρίσης φαινόταν σταθερή, αλλά στο παρασκήνιό της ευημερούσαν οι αριθμοί και μία οικονομική και βιομηχανική ελίτ, οι συνεργάτες των τραπεζιτών που είχαν επιτρέψει στη χώρα να αναδιαρθρώσει το χρέος της περίπου 20 χρόνια νωρίτερα.

Το μεγάλο μυστικό της Αιγύπτου είναι πως μετά την κρίση χρέους οι διεθνείς επενδυτές βρήκαν τις κατάλληλες συνθήκες να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τον λαό και συνεργαζόμενες με την οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας να δημιουργήσουν ένα κράτος ανισοτήτων όπου οι πλατιές μάζες αναγκάστηκαν να υποστούν θυσίες δεκαετιών χωρίς να αντλήσουν κανένα όφελος από την ανάπτυξη.