Απομονωμένος κομπάρσος

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το τελευταίο διάστημα η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί μια φοβερής έντασης πλύση εγκεφάλου προκειμένου να πειστεί πως η κυβέρνηση Παπανδρέου διαπραγματεύεται ώστε να επιτύχει, ανάμεσα σε άλλα, τη χρηματοδότηση της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), που με κεφάλαια 440 δισ. ευρώ αποτελεί τη βάση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSM), στον οποίο συμμετέχει και το ΔΝΤ με περισσότερα από 250 δισ. ευρώ.

Ο στόχος υποτίθεται πως είναι να δοθεί ρευστότητα ώστε να επαναγοράσει η Ελλάδα μέρος των ομολόγων της και να μειώσει το δημόσιο χρέος της έως και... 20%! Για τον λόγο αυτόν υποτίθεται ότι διεκδικούμε νέο δανεισμό της τάξεως των 50 δισ. ευρώ από το εν λόγω ταμείο. Ακόμη υποτίθεται πως ο Γ. Παπανδρέου ταξίδεψε στη Γερμανία προ ολίγων ημερών και με αυτή την προσδοκία.

● Ας αφήσουμε στην άκρη το ότι, ακόμη κι αν αυτός ο στόχος επιτυγχανόταν, η επίδραση στο ελληνικό δημόσιο χρέος θα ήταν στιγμιαία και άνευ ουσιαστικής χρησιμότητας σε βάθος χρόνου.

● Ας αφήσουμε στην άκρη το ότι η πανίσχυρη Μπούντεσμπανκ, την ημέρα που βρισκόταν στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός, δήλωσε αντίθετη στην αγορά ομολόγων μέσω του EFSF.

● Ας αφήσουμε ακόμη στην άκρη το ότι η ιδέα του ευρωομολόγου, την οποία προωθούν στην Ευρώπη οι... κερδοσκόποι και ο Γ. Παπανδρέου, ακόμη κι αν υλοποιηθεί, χρειάζεται πολύ χρόνο ακόμη και είναι εντελώς αμφίβολο αν θα περιλαμβάνει την Ελλάδα.

Και ας έλθουμε σε δύο σοβαρές εξελίξεις των τελευταίων ημερών.

1. Κατ' αρχάς η γερμανική κυβέρνηση, ύστερα από συμφωνία του κόμματος της Μέρκελ και των φιλελεύθερων συνεταίρων της, προωθεί στη Βουλή της χώρας της για τις 17 Μαρτίου – μια εβδομάδα πριν από την κρίσιμη σύνοδο κορυφής και τις αποφάσεις της 25ης του ίδιου μήνα – ένα ψήφισμα που ουσιαστικά, ως μέρος της γερμανικής νομοθεσίας, θα απαγορεύει την αγορά ομολόγων χωρών προβληματικών ως προς το χρέος τους. Ακόμη θα λέει ένα καθαρό όχι σε μέτρα διάσωσης κρατών έξω από το EFSF.

Τέλος θα βάζει φρένο στο αίτημα Ελλάδας και Ιρλανδίας για μείωση των επιτοκίων του δανεισμού τους από τον υπάρχοντα μηχανισμό «στήριξης».

2. Αυτά γνωρίζαμε έως την Παρασκευή. Το Σάββατο όμως ήλθε μια αποκάλυψη από την οικονομική ιστοσελίδα XrimaNews, η οποία είναι όντως φοβερή: «(...) η Γερμανία έχει φροντίσει από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του Ταμείου να υπάρχει η πρόβλεψη πως ειδικά και μόνο η Ελλάδα "δεν χρειάζεται να αντλήσει χρήματα από το Ταμείο" και επομένως δεν μπορεί να το πράξει»!

Πού στηρίζεται αυτός ο ισχυρισμός; Σε έγγραφο του EFSF, το οποίο παρέχει ενημέρωση για τα βασικά του γνωρίσματα (δηλαδή τις «συχνότερες ερωτήσεις» και τις αντίστοιχες απαντήσεις), η τελευταία ερώτηση διατυπώνεται ως εξής: «Is Greece eligible to draw money from the EFSF?». Δηλαδή: «Δικαιούται η Ελλάδα να αντλήσει χρήματα από το EFSF;». Ιδού και η απάντηση: «Greece has its own rescue package. Therefore it is not envisaged that Greece needs support by the EFSF». Δηλαδή: «Η Ελλάδα έχει το δικό της πακέτο σωτηρίας. Επομένως δεν έχει γίνει πρόβλεψη ότι η Ελλάδα χρειάζεται υποστήριξη από το EFSF».

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κατ' αρχάς ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας εξ αρχής δεν αφορούσε την Ελλάδα. Τώρα μάλιστα η Γερμανία επιχειρεί να καλύψει κάθε πιθανή χαραμάδα και να αποκλείσει οριστικά τις χώρες με σοβαρά προβλήματα χρέους – όπως είναι ευνόητο, χωρίς τη συναίνεση της Γερμανίας καμιά ευρωπαϊκή ρύθμιση δεν μπορεί να προχωρήσει.

Έπειτα είναι ηλίου φαεινότερον ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία συχνά επαίρεται ότι συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του μηχανισμού σταθερότητας της ευρωζώνης, δεν υπήρξε ποτέ κάτι περισσότερο από έναν απομονωμένο κομπάρσο. Και ότι η Ελλάδα δεν είναι παρά μια χώρα υπό ειδικό καθεστώς, χωρίς καμιά διαπραγματευτική δυνατότητα, η οποία δεν λαμβάνεται υπ' όψιν στους σχεδιασμούς για το μέλλον της ζώνης του ευρώ.

Σε πολλούς – δικαιολογημένα – είναι απεχθής η συνεχής επίκληση της ανικανότητας, της ψευδολογίας ή ακόμη και της δόλιας συμπεριφοράς της κυβέρνησης Παπανδρέου από την πρώτη κιόλας μέρα ανάληψης της εξουσίας. Όμως συνεχώς πυκνώνουν όχι μόνο οι ενδείξεις, αλλά και τα στοιχεία που αποδεικνύουν πως η κυβέρνηση αυτή, έχοντας πρώτα παίξει στα ζάρια, σαν ένας κοινός τζογαδόρος, το μέλλον της χώρας, έχει εν τέλει περιέλθει σε αδιέξοδο.

Καθώς καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες να κερδίσει χρόνο, βλέπει την αξιοπιστία της να καταρρακώνεται καθημερινά βομβαρδιζόμενη από δυσάρεστες αποκαλύψεις. Βλέπει ακόμη το ίδιο το ΔΝΤ, το οποίο αυτή έφερε από την πίσω πόρτα στην Ευρώπη, να τη χαστουκίζει δημοσίως, να τη διαψεύδει και να εκθέτει τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως συστηματικά ψευδόμενο. Βλέπει πως, ενώ ΔΝΤ και ευρωζώνη έχουν βρει μια ισορροπία συνύπαρξης, η Γερμανία απορρίπτει κάθε κυβερνητικό αίτημα εκβιάζοντας συνεχώς για όλο και περισσότερα.

Την ίδια ώρα η Ελλάδα ξεπουλιέται ολόκληρη, το κοινωνικό κράτος διαλύεται και τα εισπρακτικά μέτρα γίνονται όλο και πιο άγρια αγγίζοντας την απανθρωπιά και την ποινικοποίηση της ανημπόριας.

Μια κυβέρνηση στα όρια της αντοχής της και μια χώρα στα πρόθυρα της διάλυσης είναι ό,τι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα η πολιτική και οι επιλογές του πρωθυπουργού και του υπουργού του επί των Οικονομικών...