Το Μνημόνιο ρίχνει στα βράχια την ελληνική οικονομία

Από την Αυγή

Του Ανδρέα Πετρόπουλου

Η οικονομική πολιτική που υλοποιείται στο πλαίσιο του Μνημονίου οδηγεί την ελληνική οικονομία, μέσω της ύφεσης και του στασιμοπληθωρισμού, με μαθηματική ακρίβεια «στα βράχια», υποστηρίζει μιλώντας στην Αυγή της Κυριακής ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και καθηγητής του Παντείου Σάββας Ρομπόλης.

Επισημαίνει ότι η ακολουθούμενη πολιτική, παρά τις δραματικές θυσίες των εργαζομένων, θα οδηγήσει σε μια νέα κρίση χρέους το 2014. «Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο», προσθέτει, που ανατρέπεται μόνο μέσω μιας νέας παραγωγικής πολιτικής που θα έχει στοιχεία ριζοσπαστικής αναδιανομής του εισοδήματος και πραγματικής πάταξης φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.

Αναλυτικά, όπως σημειώνει, «η μείωση του ΑΕΠ, που έκλεισε στο -4,5% το 2010, θα συνεχιστεί και το 2011, πρόβλεψη που πολύ φοβάμαι ότι θα επαληθευτεί και σημαίνει ότι η οικονομία θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο στην ύφεση με αποτέλεσμα να κλείσουν ακόμα περισσότερες επιχειρήσεις και να εκτοξευτεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα η ανεργία. Παρά τις επίσημες εκτιμήσεις για 14%, η πραγματική ανεργία κινήθηκε κοντά στα επίπεδα του 20% στο τέλος του 2010 και θα φθάσει το 22% στο τέλος του 2011, καταμετρώντας περίπου 1.200.000 ανέργους».

Σύμφωνα με τον Σ. Ρομπόλη αυτό που έχει σημασία όσον αφορά το ΑΕΠ, εκτός από τον μέσο όρο μείωσής του, είναι και το επίπεδο μείωσής του κατά το πρώτο τρίμηνο του 2011, που θα είναι σε αντίστοιχα επίπεδα με το τέλος του 2010, δηλαδή στο 6,5%! Δηλαδή η μείωση του ΑΕΠ θα συνεχιστεί... αμείωτη για ένα συνεχόμενο τουλάχιστον εξάμηνο. Αυτό σημαίνει ότι θα συνεχιστεί και η ύφεση, συμβάλλοντας και στην αύξηση του δημόσιου χρέους και την αύξηση του ελλείμματος, που παρά τις προβλέψεις για το 2010 (9,4%) θα κλείσει σε επίπεδα άνω του 10%.

Δηλαδή όχι μόνο δεν υπηρετούνται οι στόχοι του Μνημονίου, αλλά, παρά τις θυσίες των εργαζομένων, επιδεινώνονται σε τραγικό βαθμό και τα άλλα μεγέθη της οικονομίας, δηλαδή οι επενδύσεις, η απασχόληση, οι μισθοί και βέβαια η ανεργία. Και με όλα αυτά δημιουργούνται συνθήκες στασιμοπληθωρισμού, καθώς, παρά την ύφεση, τη μείωση της ζήτησης που επιφέρει η μείωση των εισοδημάτων, ο πληθωρισμός παραμένει στο 5,2%. Πρόκειται περί φαύλου κύκλου.

Το περιεχόμενο και η στρατηγική του Μνημονίου δεν επιτυγχάνουν τους υποτιθέμενους στόχους, η μείωση του ελλείμματος επιβραδύνεται και η δεδομένη πλέον αύξηση του δημόσιου χρέους θα οδηγήσει σε μια νέα κρίση χρέους το 2014. Με αυτά τα δεδομένα η ελληνική οικονομία οδηγείται μέσω του μνημονίου κυριολεκτικά «στα βράχια»!


Ριζοσπαστική αναδιανομή...

Όπως σημειώνει ο Σ. Ρομπόλης, η έξοδος από αυτόν τον φαύλο κύκλο θα έρθει στο πλαίσιο της αναζήτησης νέων πόρων, από μια ριζοσπαστική αναδιανομή του εισοδήματος, από την κήρυξη του πολέμου κατά της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής και από έναν αναπτυξιακό σχεδιασμό της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα το 2009 (αλλά και τα προηγούμενα χρόνια), τουλάχιστον το 74% των εσόδων του κράτους προέρχονταν από τη μισθωτή εργασία και τους συνταξιούχους, ενώ όλες οι άλλες επαγγελματικές κατηγορίες προσέφεραν το υπόλοιπο 26% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.

«Αυτή η κατάσταση απαιτείται να ανατραπεί προκειμένου να εξευρεθούν πόροι για την ανάπτυξη και για άλλους σκοπούς, αλλά και να εξισορροπηθεί η αναδιανομή του εισοδήματος στη χώρα μας. Απαιτείται ο σχεδιασμός μιας αναπτυξιακής ανασυγκρότησης που θα είναι διαφορετικός από αυτόν που θέλει να αποδώσει στη χώρα μας το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας Γερμανίας και Γαλλίας, που, όπως φαίνεται και από το περιεχόμενό του, στο νέο πλαίσιο του ευρωπαϊκού καταμερισμού εργασίας η Ελλάδα και οι άλλες μεσογειακές χώρες κατατάσσονται στον πεπατημένο προσανατολισμό των κατασκευών, της ναυτιλίας και του τουρισμού».

Όπως τέλος επισημαίνει, «αυτό που δεν κατανοούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι ότι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως έχει αποδείξει η επιστημονική έρευνα, δεν θα επιτευχθεί με απορρύθμιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και υποβάθμιση των μισθών, όπως υπαγορεύει το Μνημόνιο».

«Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας απαιτεί αναβάθμιση της παραγωγικής και τεχνολογικής βάσης της ελληνικής οικονομίας, παραγωγή και τυποποίηση νέων προϊόντων, νέα οργάνωση της παραγωγής, καινοτομία και ποιότητα».