Σφαλιάρες από μέσα, χαστούκια από έξω

Από Το Ποντίκι 23.2.2011

Πριν από κάποιες εβδομάδες λίγοι θα προέβλεπαν πως η κυβέρνηση, παρά την αντοχή που έδειχνε ξεπερνώντας χωρίς μεγάλες απώλειες την επιδείνωση όλων των κοινωνικών και οικονομικών δεικτών, μέσα σε ελάχιστο χρόνο θα δεχόταν τη μια σφαλιά­ρα μετά την άλλη, τόσο στο εσωτερικό όσο και στις σχέσεις της με το εξωτερικό – και κυρίως τους επιτηρητές της ελληνικής οικονομίας.

Σήμερα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως, παρ' ότι διατηρεί το προβάδισμα, μια μικρή μειονότητα πια εμπιστεύεται την ικανότητά της να διαχειριστεί την κρίση και τη χώρα, ενώ η ίδια η κυβέρνηση, παρά τη μικρής εμβέλειας αντιπολίτευση που της ασκείται, εμφανίζεται διαλυμένη και ανίκανη να διαχειριστεί στοιχειώδεις υποθέσεις, προκαλώντας η ίδια τε­ράστια ζημιά στην αξιοπιστία της.

Καθώς όμως εξελίσσεται η κυβερνητική φαρσοκωμωδία, η οικονομική πραγματικότη­τα επιδεινώνεται ραγδαία και η επικαιρότητα πλημμυρίζει από δυσάρεστες διαπιστώσεις και καταλυτικά στοιχεία για τη βαθιά ύφεση, την οικονομική κατάρρευση και το βαρύτατο κοι­νωνικό κόστος της κυβερνητικής πολιτικής.


Προσχήματα

Κανείς δεν ξέρει αν η σημερινή γενική απεργία θα μπορέσει να αποτελέσει μια ηχη­ρή απάντηση, αλλά ένα είναι σίγουρο: ότι η κυβέρνηση καταφέρνει, εν μέσω της χειρό­τερης αντιλαϊκής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών και του σχεδιασμού περί γενικού ξεπουλήματος, να έχει διαταράξει τις σχέσεις της ακόμη και με τους εκπροσώπους του Διε­θνούς Οικονομικού Ελέγχου. Δείγματα αυτού αποτελούν:

♦ Ο δημόσιος «καβγάς» με την τρόικα για την προέλευση και τον σχεδιασμό του προ­γράμματος πώλησης δημόσιας περιουσίας αντί 50 δισ. ευρώ την επόμενη τετραετία, ο οποίος, αν και προσχηματικός ως προς την ου­σία, έχει επιφέρει αλλεπάλληλες δηλητηριώ­δεις δηλώσεις εις βάρος της κυβέρνησης όχι μόνο από τους εδώ εκπροσώπους της τρόικας, αλλά και από το ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον.

♦ Η εσκεμμένη διαρροή δηλώσεων του Ντο­μινίκ Στρος - Καν σε γαλλικό κανάλι, σύμφω­να με τις οποίες ο Γ. Παπανδρέου ήταν αυτός που του έθεσε θέμα παρέμβασης του Ταμεί­ου στην Ελλάδα από τον Δεκέμβριο του 2009, δύο μόλις μήνες μετά την ανάρρησή του στην πρωθυπουργία – ενώ στην Ελλάδα ο ίδιος έδι­νε μια εντελώς διαφορετική εικόνα...

♦ Η εκ των προτέρων υπονόμευση της χθε­σινής επίσκεψης Παπανδρέου στη Μέρκελ από την Bundesbank, η οποία τάχθηκε κατά της επαναγοράς ομολόγων με δάνεια από τον μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερό­τητας. Μαζί με την πάγια θέση της Γερμα­νίας κατά του ευρωομολόγου και τη συνε­χή αναβολή της συζήτησης περί επιμήκυν­σης του ελληνικού δανείου των 110 δισ. ευρώ από τον μηχανισμό «στήριξης», είναι προφανές ότι το κλίμα στη Γερμανία παρα­μένει παγωμένο έναντι της κυβέρνησης.

♦ Το αμέσως επόμενο ταξίδι του Γ. Πα­πανδρέου είναι στη Φινλανδία, η οποία όμως (μαζί με την Ολλανδία – ρεπορτάζ στις σελ. 4-5) περιλαμβάνεται στις χώρες που βάζουν βέτο και στην επιμήκυνση και σε νέα δάνεια στην Ελλάδα χωρίς νέα επι­πλέον μέτρα.


Μπάχαλο

Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό, τα πράγ­ματα πηγαίνουν γι' αυτήν από το κακό στο χειρότερο. Το ένα μεγάλο πρόβλημά της είναι η έλλειψη συντονισμού, η οποία απο­τυπώνεται, εντελώς δειγματοληπτικά, λό­γω πλήθους, στα εξής λίγα παραδείγματα:

1. Στην εγκύκλιο του υφυπουργού Εσω­τερικών Γ. Ντόλιου περί αναδρομικής επιβολής δημοτικών τελών για όσους «τα­κτοποιούν» τους ημιυπαίθριους. Χρειά­στηκαν μια πρωθυπουργική παρέμβαση, μια συγγνώμη του υφυπουργού και μια αναδιατύπωση της εγκυκλίου για να λάβει τέλος μια απίστευτη περιπέτεια που δημι­ουργήθηκε εκ του μη όντος.

2. Στο θέμα των διοδίων, όπου με την ποινικοποίηση της μη πληρωμής των τελών (πλημμέλημα) χαρακτηρίστηκε δι­καιολογημένα εισπράκτορας και εισαγγε­λέας των εργολάβων. Τελικά το αδίκημα έγινε πταίσμα, αλλά το κόστος παρέμεινε, μαζί με την ποινικοποίηση.

3. Στην Κερατέα, που παραμένει υπό πο­λιορκία αστυνομικών δυνάμεων και οι συγκρούσεις κατοίκων και ΜΑΤ είναι κα­θημερινές. Η σαθρότητα των κυβερνητι­κών επιχειρημάτων και η συνέχιση της βί­ας την εκθέτουν ακόμη μια φορά ως εταί­ρο και στήριγμα των εργολάβων και όχι ως εκφράζουσα το κοινωνικό συμφέρον.

4. Στο θέμα της πρότασης της Εθνικής Τράπεζας προς την Alpha για συγχώ­νευση, όπου αλγεινή εντύπωση προκάλε­σε η βιασύνη του υπουργού Οικονομικών να τοποθετηθεί και στη συνέχεια, υπό το φως της απόρριψης, να αναδιπλωθεί.

Παράλληλα τρέχει μια πλειάδα περι­στατικών που δείχνουν εσωτερική ασυνεννοησία και φαινόμενα διάλυσης και για τα οποία θα αποκτήσετε μια λεπτομερέστε­ρη εικόνα στις σελίδες 10-11.


ΔΝΤ και εκδότες

Καιρό τώρα οι σχέσεις του πρωθυπουργού με τους εταίρους της Ελλάδας στην Ε.Ε. είναι παγωμένες. Τώρα το κλίμα ψυχραίνει και με το ΔΝΤ, το οποίο αποτελού­σε, μέχρι πρότινος, το εργαλείο εκβιασμού των ευ­ρωπαϊκών χωρών εκ μέρους της κυβέρνησης. Με την κοινωνία να δείχνει όλο και λιγότερη αντοχή και ανοχή έναντι της πολιτικής της κυβέρνησης, ο πρωθυπουρ­γός βλέπει και τα διεθνή ερείσματά του να χάνονται και την κυβέρνησή του να δίνει πολλά δικαιώματα στην αντιπολίτευση.

Βλέπει όμως ακόμη ΜΜΕ, τα οποία, αν και κατά κανό­να τον στηρίζουν αναφανδόν, την περασμένη Κυριακή τον έθεσαν προ διλημμάτων ή του άσκησαν ισχυρή πί­εση ώστε να ανακτήσει τον κυβερνητικό έλεγχο και να επιταχύνει σε ό,τι ο Διεθνής Έλεγχος αποκαλεί «ανα­γκαίες μεταρρυθμίσεις».

♦ Το άρθρο του Στ. Ψυχάρη στο «Βήμα της Κυριακής» τον καλούσε να «πετάξει από το τρένο» συνεργάτες του «γκαφατζήδες» και επιδιδόμενους σε προσωπική πολιτική. Χρησιμοποίησε δε ως επιχείρημα μια πολι­τικά «ευαίσθητη» για τον πρωθυπουργό σύγκριση της τακτικής του πατέρα του με τη δική του, εκφράζοντας έμμεση αμφιβολία για το αν ο Γ. Παπανδρέου σήμερα... κυβερνά!

♦ Στην ίδια εφημερίδα ο διευθυντής της Π. Καψής κά­νει λόγο για την «απίστευτη ελαφρότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετώπισε το ζήτημα των ιδιωτικο­ποιήσεων», για έλλειψη «ωριμότητας», αλλά και για φόβο του πρωθυπουργού να πει «τα πράγματα με το όνομά τους».

♦ Ακόμη πιο σκληρό, το κύριο άρθρο της «Καθημερι­νής» την ίδια μέρα σχεδόν τον κατηγορεί ότι «έδωσε το σύνθημα, με τον χειρισμό στην υπόθεση της αξιοποίη­σης της δημόσιας περιουσίας, στο βαθύ ΠΑΣΟΚ και τις συντεχνίες να σηκώσουν παντιέρα και να καταστήσουν αδύνατη την υλοποίηση του μνημονίου».

Πάει όμως ένα βήμα παραπέρα προειδοποιώντας τον ότι: «Αν ο κ. Παπανδρέου το καταλάβει αυτό σήμερα, όχι αύριο, και δράσει αναλόγως, έχει ακόμη λίγες ελπίδες να είναι ο πολιτικός που θα μας βγάλει από την κρίση. Αν όχι...».

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση, χάνοντας συνεχώς την εσωτερική της συνοχή και την ανοχή της κοινωνίας και επισύροντας την μήνιν των κατ’ εξοχήν συμμάχων και προστατών της, βρίσκεται σε οριακό σημείο. Αν η κρίση που διανύει σήμερα επιδεινωθεί, τότε ίσως θα πρέπει να περιμένουμε πολύ σοβαρές εξελίξεις...