Από το Euro2day (το φωτογραφικό από Το Ποντίκι)
Της Αγγελικής Παπαμιλτιάδου
Δεν κατάφερε τελικά ο πρωθυπουργός να αποσπάσει τη συναίνεση της Άγγελα Μέρκελ ώστε να αποσυνδεθεί η επικύρωση της απόφασης για την επιμήκυνση του ελληνικού δανείου, από το συνολικό πακέτο της ευρωλύσης.
Έτσι η ελληνική πλευρά εξακολουθεί να αγωνιά για το τι θα γίνει σε περίπτωση που οι 27 δεν καταλήξουν σε αποφάσεις στην σύνοδο του Μαρτίου. Στην συνάντηση του πρωθυπουργού με τη Γερμανίδα καγκελάριο, η οποία χαρακτηρίστηκε «σκληρή» λόγω των θεμάτων που συζητήθηκαν, η κ. Μέρκελ δεν έχασε χρόνο και έθεσε όρους ώστε να πει το ναι στην επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ. ευρώ για 7+4 χρόνια, πιθανότατα με ευνοϊκότερο επιτόκιο.
Να υπενθυμίσουμε, ωστόσο, ότι, βάσει της συμφωνίας του Eurogroup του Νοεμβρίου, η απόφαση για την επιμήκυνση έπρεπε να θεωρείται διαδικαστικό θέμα και όχι να γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης και παζαριού.
Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, που διέρρευσαν από γερμανικής πλευράς, το Βερολίνο επεδίωξε να προωθήσει τα συμφέροντά του σε μια σειρά θέματα που θεωρούνται ακόμα και «πολύ ευαίσθητα». Εκτός από την στήριξη της Ελλάδας στην πρόταση του γαλλογερμανικού άξονα για το σχέδιο ανταγωνιστικότητας, όπως αυτό θα παρουσιαστεί στην τελική του μορφή τον Μάρτιο, η καγκελαρία θα ήθελε να «δει» ευνοϊκούς όρους για γερμανικές εταιρείες στις επερχόμενες αποκρατικοποιήσεις, όπως της Deutsche Telekom στον ΟΤΕ.
Φαίνεται, όμως, πως υπάρχει γερμανικό ενδιαφέρον και για συμμετοχή σε λιμάνια, αεροδρόμια αλλά και τράπεζες που βρίσκονται στη λίστα των ιδιωτικοποιήσεων. Τα εξοπλιστικά προγράμματα είναι άλλο ένα «πάγιο» θέμα που θέτει στις συζητήσεις της η καγκελαρία, όχι μόνο με την Ελλάδα αλλά και με τις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες στηρίζονται στη γερμανική βοήθεια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ορισμένες πληροφορίες κάνουν λόγο και για συζήτηση του σκανδάλου Siemens, με τη γερμανική κυβέρνηση να εκφράζει την «ευχή» το θέμα να διευθετηθεί.
Από την πλευρά της η Ελλάδα, εκτός από την επιμήκυνση, ζήτησε τη συναίνεση της Γερμανίας και στην προοπτική να χρησιμοποιηθεί το ταμείο EFSF ώστε να μπορέσει η χώρα μας να επαναγοράσει το χρέος της. Το επιχείρημα ήταν ότι το υπέρογκο ελληνικό χρέος θα δημιουργήσει προβλήματα στην ευρωζώνη εάν δεν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Σε αυτό το σημείο όμως υπήρξε διαφωνία και η γερμανική πλευρά προτίμησε να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά της ενόψει της Συνόδου του Μαρτίου. Ήδη η πανίσχυρη Μπούντεσμπανκ, την ημέρα που βρισκόταν στο Βερολίνο η ελληνική αποστολή, δήλωσε την αντίθεση της στην αγορά ομολόγων μέσω του EFSF. Ωστόσο η τελική απόφαση ανήκει στην κυρία Μέρκελ, που περιμένει να δει πώς θα διαμορφωθεί πολιτικά το κλίμα στην Σύνοδο Κορυφής.
Τρία γερά βέτο
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η Ολλανδία και η Αυστρία, που λειτουργούν στην ευρωζώνη ως γερμανικός βραχίονας, εμμένουν στην στάση «να μην ξελασπώσει τόσο εύκολα η Ελλάδα με το χρέος της μέσω του EFSF».
Όπως έγραψε παλαιότερα το euro2day, η λογική των σκληροπυρηνικών χωρών είναι να βοηθηθούν πρώτα οι χώρες που παρουσίασαν αύξηση χρέους και δυσκολίες δανεισμού λόγω κρίσης και όχι αυτές με χρόνια δημοσιονομικά προβλήματα. Και παρά το γεγονός ότι οι δύο αυτές χώρες μπορεί να μαλακώσουν με εντολή του Βερολίνου, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη Φιλανδία.
Οι συνομιλίες του πρωθυπουργού στο Ελσίνκι και η έκκληση για βοήθεια ώστε να μην περιπέσει η χώρα «σε πολιτική αστάθεια», δεν φαίνεται να έκαμψαν τη στάση των Φιλανδών, που παραδοσιακά κρατούν στο Eurogroup την πιο σκληρή στάση απέναντι στις χώρες του Νότου, που σχεδόν μονίμως κινούνται πάνω από τα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας.
Και με δεδομένο ότι η Φιλανδία δεν μπορεί να «χαλαρώσει» με άλλα ανταλλάγματα, όπως τα εξοπλιστικά προγράμματα ή οι ιδιωτικοποιήσεις, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να πείσει ότι βρίσκεται σε ετοιμότητα να λάβει επιπλέον μέτρα προκειμένου να πετύχει τους στόχους του μνημονίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου