PSIτ - PSIτ

Από topontiki.gr

Του Δημήτρη Μυ

Όλα καλά λοιπόν: Κούρεμα και... γραμμή στον «συμβολαιογράφο» για την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης (μέσα Μαρτίου), την επισφράγιση της γερμανικής ηγεμονίας επί των υπολοίπων εταίρων (Σύμφωνο Σταθερότητας, τέλη Μαρτίου) και, πριν τελειώσει όλη αυτή η θεσπέσια επιχείρηση «διάσωσης», πριν καταλαγιάσουν τα πανηγύρια και αντιληφθούμε τι ακριβώς συνέβη, κατευθείαν στην κάλπη για να μιλήσει ο ζαλισμένος αλλά κυρίαρχος λαός...

Πηγαίνοντας, λοιπόν, κουρεμένοι στην κάλπη και μέσα στη ζαλάδα που μπορεί να συνεπάγεται η αδυναμία μας να αντιληφθούμε ότι τελικά διασωθήκαμε, καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι:

● Ζούμε ήδη σε μια οικονομική έρημο.

● Ένα στα τρία μαγαζιά της Αθήνας έχει ήδη βάλει λουκέτο – και δεκάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα είναι έτοιμα.

● Η ανεργία σκαρφάλωσε ήδη πάνω από 21% (στο 24% με τη μακροχρόνια και μη καταγραφόμενη).

● Ένας στους δύο νέους είναι ήδη στην ανεργία.

● Στους αστέγους δεν βρίσκονται μόνο μεμονωμένα περιθωριοποιημένα άτομα, αλλά ολόκληρες οικογένειες.

Πριν πάμε στις εκλογές. η συγκυβέρνηση υπό τον μη εκλεγμένο τραπεζίτη πρωθυπουργό έχει να ολοκληρώσει μερικές ακόμη δουλίτσες:

● Μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης με θέμα τη «λήψη πολιτικών αποφάσεων για την πορεία των αναγκαίων δομικών αλλαγών» (διάβαζε αποφάσεις για κατάργηση οργανισμών του Δημοσίου, δηλαδή απολύσεις).

● Την υπογραφή – όπως είπαμε – του συμβολαίου με τα νέα δανεικά που θα ξεπληρώσουν τα παλιότερα και θα διατηρήσουν το χρέος στα ίδια (και πιθανότατα μεγαλύτερα) επίπεδα.

Στόχος των συγκυβερνώντων είναι, αφού τελειώσουν αυτοί με τις «λεπτομέρειες», να βρεθούμε μπροστά στην κάλπη αγνοώντας τι ακριβώς θα (μας) συμβεί από τον Ιούνιο κι έπειτα.

Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο «Ποντίκι» που κυκλοφόρησε χθες, από το καλοκαίρι κι έπειτα ξημερώνει ο πραγματικός «Τρίτος» Κόσμος μέσα στον οποίο καλούμαστε να ζήσουμε. Τον έχουν προετοιμάσει με κάθε λεπτομέρεια αυτοί που θα ζητήσουν την ψήφο μας είτε ως επιβράβευση της προσπάθειάς τους για τη διάσωσή μας, είτε ως μόνη διέξοδο για να αποφευχθεί η... ακυβερνησία.

ΥΓ.: Λέγεται ότι ο δικτάτορας Κονδύλης, με μια δόση... «αυτοκριτικής» και ίσως απογοήτευσης, είχε «αναφωνήσει»: «Αν ήξερα πόσο μ@λ@κες είσαστε, θα σας κυβερνούσα από δεκανέας». Κάπως έτσι το έχουν στο μυαλό τους οι σημερινοί πολιτικοί... υποδεκανείς.