Από το Euro2day
Του Dr Money
Η εβδομάδα που ξεκινά σήμερα θα είναι καθοριστική για το PSI και εικάζουμε για λόγους στους οποίους αναφερθήκαμε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η Ελλάδα θα κατορθώσει να επιτύχει υψηλό ποσοστό συμμετοχής των ομολογιούχων με την ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης (CAC). Όμως, οι περισσότεροι κατανοούν πλέον ότι το PSI δεν πρόκειται να καταστήσει το ελληνικό χρέος εξυπηρετήσιμο στο μέλλον αν η «χιονόμπαλα» δεν σταματήσει να το διογκώνει. Όμως, δεν θα είναι εύκολο.
Την ίδια στιγμή που η τρόικα και η ελληνική πλευρά προσπαθούν να περιορίσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα, περνώντας σε πρωτογενές πλεόνασμα εφαρμόζοντας περιοριστικές πολιτικές, οι επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα είναι προβλεπόμενες και ορατές.
Το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) συμπιέζεται υπό το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής και της πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα που ευνοεί η τρόικα.
Επιπλέον, οι καθυστερήσεις στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δεν βοηθούν επίσης αφού στερούν κεφάλαια που θα μπορούσαν να διοχετευθούν στη μείωση του δημοσίου χρέους.
Σε γενικές γραμμές, οι οιωνοί δεν είναι καλοί.
Παρά τη μεγάλη προσπάθεια, το πρωτογενές αποτέλεσμα της γενικής κυβέρνησης αναμένεται να είναι εκ νέου ελλειμματικό φέτος, περιοριζόμενο στα 2 δισ. ευρώ ή 1% του ΑΕΠ περίπου από 5,3 δισ. ευρώ ή 2,5% του ΑΕΠ το 2011.
Αυτό σημαίνει ότι ένας από τους τρεις παράγοντες διαμόρφωσης της τάσης του δημοσίου χρέους συνεχίζει να συμβάλλει στη διόγκωσή του.
Υπενθυμίζεται ότι το πρωτογενές πλεόνασμα χρειάζεται για να αντισταθμιστεί ή τουλάχιστον να φρεναριστεί η αυξητική δυναμική του δημοσίου χρέους που προκαλεί η χιονόμπαλα.
Κοινώς, η αναχρηματοδότησή του με μέσο ονομαστικό επιτόκιο που υπερβαίνει τον ρυθμό μεταβολής του ονομαστικού ΑΕΠ και δεσμεύει περισσότερα έσοδα για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.
Αν θεωρηθεί ότι το μέσο επιτόκιο δανεισμού είναι 4% περίπου και η ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί με ρυθμό 5% σε ονομαστικούς όρους, τότε η συνεισφορά της χιονόμπαλας στην αύξηση του δημοσίου χρέους θα είναι της τάξης του 9% του ΑΕΠ.
Μαζί με το προβλεπόμενο πρωτογενές έλλειμμα, το οποίο δεν περιλαμβάνει τις δαπάνες για τόκους, η συνολική επίπτωση ανέρχεται στο 10% του ΑΕΠ.
Είναι λοιπόν σαφές ότι η ταχεία αντιστροφή της δυναμικής του ελληνικού δημοσίου χρέους απαιτεί ρυθμούς αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ, που υπερβαίνουν το μέσο επιτόκιο δανεισμού, σε συνδυασμό με τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων.
Μέχρι στιγμής, η οικονομική πολιτική βασίζεται στη δημοσιονομική προσαρμογή, στην εσωτερική υποτίμηση και στις διαρθρωτικές αλλαγές μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις για να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Προφανώς, δεν αρκούν γιατί εκτός των άλλων εμπεριέχουν ορισμένες αντιφάσεις.
Είναι γνωστό ότι το ονομαστικό ΑΕΠ είναι συνισταμένη του πραγματικού ΑΕΠ και του πληθωρισμού.
Όμως, η εσωτερική υποτίμηση υπό τη μορφή των χαμηλότερων μισθών αποβλέπει από τη μια πλευρά στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, και επομένως στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών ανάπτυξης στο μέλλον, και από την άλλη πλευρά στη συμπίεση των πληθωριστικών πιέσεων. Κάτι ανάλογο ισχύει με τις δομικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία.
Όσο λοιπόν η ανάπτυξη παραμένει θεωρητική έννοια και απλώς οι έχοντες τα ηνία προσδοκούν ότι θα έρθει ως συνέπεια της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος, της υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών και της μείωσης του εργατικού κόστους, είναι πιθανόν να καθυστερήσει.
Τόσο μάλιστα που ίσως βάλει σε κίνδυνο τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου