...Θα έλεγε ότι αυτό που συμβαίνει στα μέρη της είναι το μεγαλύτερο group therapy στην ιστορία του πλανήτη Γη. Η διαπίστωση δεν είναι καθόλου ειρωνική. Άλλωστε ειρωνικά χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο μόνον εκείνοι που έχουν μικρό «σκληρό δίσκο». Γιατί η ομαδική ψυχοθεραπεία είναι ό,τι πιο υγιές, δημοκρατικό, άμεσο και θεραπευτικό, μπορεί να βιώσει κανείς εάν αποφασίσει και αν μπορέσει να ξεφύγει από τις ενοχές, τους φόβους και τα στερεότυπά του.
Και να που η Δαμανάκη, με τις «ανήσυχες» δηλώσεις της περί σεναρίων εξόδου από το ευρώ, έβαλε φωτιά στα παλιά της τα λημέρια. Η συζήτηση, ανοικτή ήδη, που φούντωσε την περασμένη εβδομάδα με τις δηλώσεις της, συμβολή στην απέλπιδα προσπάθεια του πρωθυπουργού να εκβιάσει την επίσημη συναίνεση του Σαμαρά, είχε και κάποιες παρενέργειες στο σπίτι της Αριστεράς.
Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 2009 ο νεοεκλεγμένος, τότε, πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου γνωστοποίησε με μάλλον άκομψο και δραματικό τρόπο σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ ότι η Ελλάδα είχε πολύ μεγαλύτερο έλλειμμα από αυτό που δήλωνε μέχρι εκείνη τη στιγμή και πως κινδύνευε με αδυναμία αποπληρωμής των υποχρεώσεων της.
Η άμεση συνέπεια του σοκ που προκάλεσαν αυτές οι ανακοινώσεις ήταν η χώρα να δεχτεί μία σφοδρή χρηματιστηριακή και χρηματοπιστωτική επίθεση από διεθνείς κερδοσκόπους, αλλά και να βιώσει τη μαζική φυγή κεφαλαίων διεθνών επενδυτών από τις ελληνικές μετοχές και τα ελληνικά ομόλογα.
Δεν πρόλαβε να συλληφθεί ο Στρος Καν και άρχισαν τα προβλήματα υπό τη μορφή της διαμάχης του ΔΝΤ και της Ε.Ε., μετά τη διστακτικότητα των Ευρωπαίων να καλύψουν τη χρηματοδότηση της Ελλάδας για το σύνολο του 2012. Το ΔΝΤ λέει στην Ε.Ε.: «Εάν δεν συμφωνήσετε σε νέο δανεισμό για το 2012, δεν θα ρισκάρουμε τα κεφάλαια των μετόχων μας καταβάλλοντας την επόμενη δόση του παλαιού δανείου». Η εκταμίευση της δόσης είναι προγραμματισμένη για τις 29 Ιουνίου. Εάν δεν επιλυθεί το ζήτημα, η Ελλάδα ενδέχεται να χρεοκοπήσει τον Ιούλιο.
Να λοιπόν που, όταν πέρασε σε δεύτερη μοίρα το παιχνιδάκι των πολιτικών εκβιασμών, πολλά ξεκαθαρίζουν και πριν απ' όλα οι πραγματικές απαιτήσεις των δανειστών. Τώρα ανοίγει το παιχνίδι και φαίνονται οι όροι του. Με επίκεντρο τον καυγά στο εσωτερικό της τρόικας διαγράφεται στον σκοτεινό ορίζοντα της Ελλάδας μια πραγματικότητα που αποτελεί κόλαφο για όσους μίλησαν από την αρχή για «σωτηρία της χώρας». Αλλά και για όσους αντιπολιτεύονται για τα μάτια του κόσμου...
Χαιρετίζουμε τις πανελλαδικές κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων Ελλήνων». Πρόκειται για ένα πρώτο βήμα ριζικής ανανέωσης των ελληνικών κινημάτων, από το μεταπολιτευτικό τέλμα στο οποίο είχαν περιπέσει τα τελευταία χρόνια. Τα νέα στοιχεία των κινητοποιήσεων, η σύνθεση της εθνικής χειραφέτησης με την κοινωνική απελευθέρωση, οι αναφορές στην οικολογία και την άμεση δημοκρατία είναι στοιχεία του μέλλοντος. Ο παλιός κόσμος πρέπει σιγά-σιγά να τελειώσει και να αναδυθεί ένας νέος κύκλος αγώνων του ελληνικού λαού.
Άρθρο των Peter Ehrlich και Wolfgang Proissl στην έκδοση της Δευτέρας της εφημερίδας Financial Times Deutschland, με τίτλο «Η Ευρώπη είναι εγκλωβισμένη στην παγίδα των Ελλήνων» και υπότιτλο «Πολιτικοί και ΕΚΤ πιέζουν για συναίνεση στο νέο πρόγραμμα λιτότητας – Η αναδιάταξη δεν είναι πλέον στο τραπέζι των συζητήσεων – Αποκλείεται η χρεοκοπία», αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
Υπό την πίεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται να βρει λύση στο ελληνικό πρόβλημα. Όπως όλα δείχνουν, η ευρωζώνη προωθεί άλλη μία μεσοβέζικη λύση, που δεν είναι άλλη από τη διακράτηση των ελληνικών ομολόγων, την κρίσιμη τριετία 2012 - 2014, ώστε να είναι όλες οι πλευρές ικανοποιημένες.
Μετά τη «στύση» πληρωμών του καμαριεροκυνηγού Στρος - Καν το ενδιαφέρον επιστρέφει στην ελληνική οικονομία... Εκείνος πεοκοπημένος κι εμείς χρεοκοπημένοι...
Η συζήτηση για τη Συναίνεση έχει ανάψει, Σαμαράς και Γιωργάκης σκαλίζουν τη φωτιά να δυναμώσει διαφωνώντας μόνο στο πόσα κάρβουνα θα χρειαστούν για να ψηθεί καλά – μέχρι το μεδούλι – ο Έλληνας μισθωτός, ο μικροσυνταξιούχος, ο άνεργος, ο μικρομεσαίος...
Για πρωτοφανή σε χώρα - μέλος της Ε.Ε. παρέμβαση κάνουν λόγο οι «Financial Times» σε δύο δημοσιεύματα
Μιλούν για «δημοπρασία» της Ελλάδας καθώς και για διεθνή κηδεμονία στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και στις πωλήσεις περιουσίας
Εκτός από το ρεπορτάζ, στο editorial τους οι F.T. αναφέρουν πως η Ελλάδα βγαίνει στο σφυρί θέτοντας ερωτήματα για το κατά πόσον οι αποκρατικοποιήσεις θα συνεισφέρουν στο να απαντηθούν τα ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο χρηματοδότησής της για τα επόμενα δύο χρόνια και με το αν θα πρέπει να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους της.
Αφού πέρασε, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα, κι αυτό το κύμα απροκάλυπτων εκβιασμών – εμπνευσμένων από την ίδια την κυβέρνηση – περί «συναίνεσης», ανάμικτων με τρομο-σενάρια «αποπομπής από το ευρώ», «δημοψηφίσματος», εκλογών», μη καταβολής της «πέμπτης δόσης», «αργεντινοποίησης» κ.λπ., η κυβέρνηση φάνηκε να καταλαβαίνει ότι έβαλε τα χέρια της και έβγαλε τα μάτια της.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Nomura Investment έχει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για την οικονομία και τη δημοκρατία, καθώς υποστηρίζει πως η απουσία της δεύτερης από την Κίνα είναι αυτή που της δίνει το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, καθώς δεν υπάρχει αντιπολίτευση για να διαφωνήσει με την κυβέρνηση.
Η Frontex δραστηριοποιείται εδώ και λίγο καιρό και στα τουρκο-βουλγαρικά σύνορα. Παραθέτω απόσπασμα από χθεσινή συνέντευξη του εκπροσώπου της Frontex στο βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων Νοβινίτε.
Το τελευταίο διάστημα ζούμε ένα θρίλερ όσον αφορά την εκταμίευση ή όχι της πέμπτης δόσης από το πακέτο στήριξης. Όπως σωστά είπε ο κ. Πακακωνσταντίνου, αν δεν λάβουμε τη δόση και το πρόγραμμα στήριξης παγώσει, τότε η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε στάση πληρωμών και δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, ενώ, καθώς η χώρα θα οδηγηθεί στην πτώχευση, το τραπεζικό της σύστημα θα υποστεί ένα πολύ μεγάλο σοκ με τεράστιες βλάβες.
«Είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε τη χώρα», φέρεται να είπε ο πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο της Δευτέρας. Αυτό, ύστερα απ’ όλα όσα πέρασαν η χώρα και ο λαός τον τελευταίο χρόνο, μόνο σαν απειλή μπορεί να εκληφθεί.
Ναι, κύριοι, είναι αποφασισμένοι να μας σώζουν, τόσο η κυβέρνηση όσο και τα αφεντικά της εντός και εκτός Ελλάδας, μέχρις ότου δεν αφήσουν πέτρα πάνω σε πέτρα. Εδώ και μήνες, πριν καν μας επιβληθούν το μνημόνιο και ο «μηχανισμός στήριξης», λέμε και ξαναλέμε ότι η Ελλάδα και ο λαός της βρίσκονται μπροστά στη μεγαλύτερη απειλή που έχουν αντιμετωπίσει ποτέ στην ιστορία τους. Κι αυτή η απειλή είναι ικανή να αφανίσει τη χώρα, να την αφήσει σε ερείπια χωρίς καμιά δυνατότητα ανοικοδόμησης.
Πολύς λόγος για τις ελληνικές σημαίες, κι αυτό μου δημιουργεί την ανάγκη να πω κι εγώ μια κουβέντα. Κατεβαίνω στην πλατεία για να ξαναπάρω πίσω τη ζωή μου. Και τη δική σου ζωή, τη δική μας ζωή. Οι ζωές μας εκτυλίσσονται σε έναν τόπο, κι ο τόπος αυτός δεν είναι μόνο τοπία, έχει ανθρώπους, ιστορία, πολιτισμό, έχει όνομα, είναι μια πατρίδα.
Ώστε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός πιστεύει σοβαρά ότι στην παρούσα πολιτική φάση υπάρχουν ακόμη περιθώρια επίσημης παροχής συναίνεσης από τη Ν.Δ. στις επιλογές της κυβέρνησής του. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τη δήλωση που έκανε ο Παπανδρέου χθες, μερικές ώρες (!) μετά το τέλος της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του Κάρολου Παπούλια. Γιατί όχι; Άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει πάντα, αλλά... τελευταία.
Όταν ο Παπανδρέου ξεπροβόδιζε τον Καραμανλή στην έξοδό του από το Μαξίμου, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι, ύστερα από ενάμιση χρόνο, θα βρισκόταν στο ίδιο αδιέξοδο με τον προκάτοχό του. Έρμαιο των καταστροφικών επιλογών του ιδίου και του υπουργού του επί των Οικονομικών, όπως ο Καραμανλής.
Δεν φανταζόταν ότι τόσο σύντομα θα συζητούσαν όλοι για εκλογές, με τον ίδιο να κουβαλάει την κατηγορία περί διάλυσης και χρεοκοπίας της χώρας, όπως ο προκάτοχός του.
Ο πρόεδρος του Eurogroup κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ προκάλεσε άγριες αντιδράσεις χθες, με νέες... βουτιές για το ευρώ, πετώντας χειροβομβίδα στις αγορές. Είπε ότι «αν η πληρωμή της δόσης οικονομικής βοήθειας από το ΔΝΤ προς την Ελλάδα τον Ιούνιο δεν είναι λειτουργικά εφικτή, το ΔΝΤ περιμένει από τους Ευρωπαίους να παρέμβουν».
Το ΔΝΤ θα μπορέσει να απελευθερώσει την επόμενη δόση της χρηματοδότησης προς την Ελλάδα εάν είναι σαφείς οι πηγές των χρηματοδοτικών αναγκών της τους επόμενους 12 μήνες. Οι οποίες δεν είναι.
Άρθρο γνώμης του Peter Ehrlich δημοσιεύεται στους Financial Times Deutschland με τίτλο «Ελλάδα, το 17ο ομοσπονδιακό κρατίδιο» και υπότιτλο «Ο μηχανισμός διάσωσης δεν ήταν αρκετός. Η Άνγκελα Μέρκελ πρέπει να ομολογήσει στους πολίτες ότι θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τη χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό όμως θα μπορούσε όμως να έχει και πλεονεκτήματα».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «στα τέλη Ιουνίου η Καγκελάριος Μέρκελ θα ζήσει μία από τις πιο δυσάρεστες στιγμές της κυβερνητικής της θητείας, καθώς θα πρέπει να εξηγήσει γιατί το πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα δεν αποδείχθηκε αρκετό. Επίσης, θα πρέπει να εξηγήσει γιατί θα χρειαστούν παραπάνω κεφάλαια και γιατί η συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στο κόστος της εξυγίανσης δεν είναι αρκετή».
Όλοι θυμόμαστε την προεκλογική διαπίστωση του κ. Γ. Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Το έλεγε για να πείσει ότι δεν χρειάζονται μέτρα λιτότητας και περικοπών σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Μετά τις εκλογές και τα απανωτά μνημόνια, υπήρξαν πολλοί που τον κατηγόρησαν ότι έλεγε ψέματα. Όμως η αλήθεια είναι άλλη. Τα λεφτά πράγματι υπάρχουν και βρίσκονται συσσωρευμένα σε τεράστιες κινητές και ακίνητες ιδιωτικές περιουσίες.
Αντιμέτωπος με τα δραματικά αδιέξοδα της πολιτικής του βρίσκεται πλέον ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Και το δίλημμά του είναι πια σαφές: ή προκηρύσσει εκλογές, χωρίς κάποια σημαντική εγγύηση ότι θα τις κερδίσει, ή αναλαμβάνει ολόκληρη την ευθύνη του αδιεξόδου και συνεχίζει χωρίς να είναι σαφές μέχρι πού μπορεί να κουβαλήσει το τεράστιο βάρος των μέχρι σήμερα επιλογών του. Λίγο μετά τη σύσκεψη των αρχηγών υπό τον Κάρολο Παπούλια, θα ξέρουμε.
Το να λες ότι οι ΗΠΑ κινδυνεύουν άμεσα με χρεοστάσιο ακούγεται τρελό. Μια χώρα που έχει τη δυνατότητα να δανείζεται τόσο φθηνά, που εκδίδει χρεόγραφα στο νόμισμά της και αποδεικνύει πως μπορεί να τυπώνει όσο χρήμα θέλει δεν θα μπορούσε να κηρύξει στάση πληρωμών.
Κι όμως, το τελευταίο 15νθήμερο οι traders έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Αμερική μπορεί να παραβιάσει την ίδια της τη συνταγματική ρήτρα πως το αμερικανικό χρέος «δεν μπορεί να αμφισβητηθεί». Σύμφωνα με τη Markit, το κόστος των ετήσιων credit default swaps των ΗΠΑ, που εξασφαλίζουν έναντι κινδύνου χρεοστασίου, σχεδόν τριπλασιάστηκε σε έξι συνεδριάσεις.
Η δεδομένη αδυναμία της Ελλάδας να εξυπηρετήσει το χρέος της, είτε με αναδιάρθρωση είτε χωρίς αυτήν, αλλά και οι πνιγηρές δεσμεύσεις που εκπηγάζουν από τις δανειακές συμβάσεις με την τρόικα (εξόχως διαφωτιστικό το άρθρο του Γεωργίου Κασιμάτη στην «Ελευθεροτυπία» τη Δευτέρα 2 Μαΐου 2011) σε κάθε περίπτωση την καθιστούν έρμαιο των δανειστών της, αλλά και κάθε τυχάρπαστου κερδοσκόπου.
Έκλεισε ο κύκλος της μεταπολίτευσης. Το σύμβολό της αναφώνησε «Εδώ Βρυξέλλες, Εδώ Βρυξέλλες» και την ίδια ώρα οι διαδηλωτές το έμαθαν από τα twitter τους. Δύσκολο να υπήρχε πιο συμβολική ταφόπλακα γι' αυτό που μάλλον αφήνουμε πίσω μας χωρίς να ξέρουμε πού θα πάμε. Η Μαρία Δαμανάκη εδώ και χρόνια δεν αντιπροσωπεύει το «Εδώ Πολυτεχνείο» και ίσως να είναι δική μας εμμονή, των υπόλοιπων, να επιμένουμε σε συμβολισμούς που είναι πάντα πιο εύκολοι από τον ορθολογισμό
Ο τίτλος είναι το hashdag που δημιουργήθηκε στο twitter και ένωσε χιλιάδες πολίτες από όλο τον κόσμο. Έγραφαν, σχολίαζαν και αναμετέδιδαν τη μεγάλη συγκέντρωση των αγανακτισμένων – χωρίς εισαγωγικά- στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Και επειδή η πολλή ανάλυση φέρνει τη διάλυση και επειδή το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να προσπαθεί ο κάθε πικραμένος να εξηγήσει τι συνέβη, αρκεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να δώσουμε απλώς το στίγμα.
Αυτή η κυβέρνηση διαπράττει εν γνώσει της ένα έγκλημα διαρκείας εναντίον των Ελλήνων: τους λέει συστηματικά ψέματα σχετικά με τις μακροοικονομικές επιδόσεις της χώρας, τους κρύβει στοιχεία και τους βαυκαλίζει ότι το χρέος της είναι βιώσιμο και πως μπορούμε να βγούμε από το τούνελ της κρίσης.
Μανιπουλάροντας τα στατιστικά μακροοικονομικά στοιχεία εμφανίζει την ελληνική οικονομία στον δρόμο της ανάκαμψης, ενώ στην πραγματικότητα αυτή συνεχίζει να βιώνει τη βαθύτερη κρίση - ύφεση που έχει γνωρίσει στην πρόσφατη Ιστορία της.
Το παρακάτω κείμενο υπογράφεται από άτομα και συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου και αφορά την επίθεση στη λαϊκή αγορά της Καλλιδρομίου, που είχε αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών ανύποπτων ανθρώπων:
«Η μεγαλύτερη κατάκτηση της μεταπολεμικής Ελλάδας είναι το ευρώ...».
Τάδε έφη Μαρία Δαμανάκη σε ένα ξέσπασμα αγωνίας για την τύχη της χώρας, όπως η ίδια τη βιώνει στις Βρυξέλλες από την καλοπληρωμένη θέση – προστατευμένη από κάθε είδους λόμπι, πολιτικό και οικονομικό – του επιτρόπου της Ε.Ε.
Η αθλιότητα των Μνημονίων συν την καρπαζοεισπρακτορική ιδεολογία του εγχώριου ηγετικού κυκλώματος, όχι μόνο καταστρέφει άμεσα τη χώρα αλλά και την αποστερεί από εκείνες τις δημιουργικές δυνάμεις, που θα μπορούσαν να της προσδώσουν νέα ταυτότητα. Διαβάζω στην «Καθημερινή» το ρεπορτάζ της Ιωάννας Φωτιάδη («Patriotaki, ερχόμαστε Αυστραλία») και φρίττω μπροστά στη πληροφορία ότι μερικές χιλιάδες προσφεύγουν στο www.patriotaki.com για να οργανώσουν τα της μετάβασης ή επιστροφής τους μόνο στην Αυστραλία...
Στηθείτε στην ουρά για το μεγάλο ξεπούλημα. Η Αθήνα έδωσε κάποιες πληροφορίες για τις προθέσεις της να αντλήσει 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015 με αποκρατικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας. Εάν η κατάσταση δεν ήταν τόσο κρίσιμη, αυτό το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα μπορούσε να προκαλέσει θαυμασμό.
Συχνά παραπονιέμαι – δικαίως – για την κατάσταση του διαλόγου περί της οικονομίας στις ΗΠΑ. Τουλάχιστον όμως στην Αμερική εκείνοι που πιστεύουν στις επώδυνες οικονομικές λύσεις και ισχυρίζονται ότι η αύξηση των επιτοκίων και οι περικοπές των κυβερνητικών δαπανών εν όψει μαζικών φαινομένων ανεργίας θα κάνουν με κάποιον τρόπο τα πράγματα καλύτερα αντί για χειρότερα βρίσκουν κάποια αντίσταση από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα και την κυβέρνηση Ομπάμα.
Στην Ευρώπη, αντιθέτως, αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην εξουσία για περισσότερο από έναν χρόνο και επιμένουν ότι τα υγιώς κερδισμένα χρήματα και οι ισορροπημένοι προϋπολογισμοί είναι η απάντηση σε κάθε πρόβλημα. Αυτή η επιμονή τονιζόταν και από οικονομικές φαντασιώσεις, κυρίως την πίστη ότι οι περικοπές των δαπανών στην πραγματικότητα θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, επειδή η δημοσιονομική αυστηρότητα θα βελτιώσει την εμπιστοσύνη στον ιδιωτικό τομέα.
Η δημοσιοποίηση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του καταλόγου των προς εκποίηση δημόσιων επιχειρήσεων άφησε πίσω της μια σειρά πολύ σοβαρές εκκρεμότητες. Σχεδόν κανένας από τους πολιτικούς στόχους της κυβέρνησης δεν έχει επιτευχθεί στο εσωτερικό ή το εξωτερικό. Αν και το «πακέτο» θα έπρεπε να ικανοποιεί, επί της αρχής τουλάχιστον, τις σημαντικότερες από τις απαιτήσεις των δανειστών και των αγορών, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορεί να αισθάνεται πολύ άνετα.
«Η Βαρκελώνη!... Έπεσε και η Βαρκελώνη!». Με αυτήν τη φράση που αντηχούσε χθες στην Ισπανία επισφραγίστηκε μια ιστορική ήττα για τους Σοσιαλιστές, οι οποίοι κυβερνούσαν την πόλη σχεδόν από τότε που έπεσε το καθεστώς του Φράνκο. Παντού, η εκλογική ήττα τους είναι τόσο μεγάλη, που μοιάζει με τιμωρία.
Οι τοπικές εκλογές συνέπεσαν με μια πρωτοφανή κοινωνική κινητοποίηση. Εδώ και μία εβδομάδα, χιλιάδες διαδηλωτές από κάθε γωνιά της χώρας, κυρίως νέοι, έχουν εγκατασταθεί στην Πύλη του Ήλιου στη Μαδρίτη και αρνούνται να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους παρά τις απειλές. Το κίνημα αυτό έχει εξαπλωθεί και σε άλλες ισπανικές πόλεις (κι έχει ξεπεράσει τα σύνορα, φτάνοντας μέχρι την Πορτογαλία, το Παρίσι και την Τουλούζη).
Η Ιταλία μπήκε επισήμως από τη Δευτέρα στο κλαμπ των χωρών που έχουν μολυνθεί από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους και το ζητούμενο είναι πλέον πόσο μεγάλη και σημαντική θα είναι η μόλυνση.
Με το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου της να πλησιάζει το 5,00% έχοντας καταγράψει θεαματική άνοδο τους τελευταίους μήνες και με την S&P να υποβαθμίζει την προοπτική της χώρας, είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς πόσο μεγάλη θα ήταν μία ιταλική κρίση χρέους.
ΟΚ, βαρέσαμε και πολιτική διάλυση, αλλά τη χειρότερη δυνατή στιγμή. Οι αγορές άρχισαν να ρίχνουν τα βέλη σε Ιταλία, Ισπανία και Βέλγιο και αναπόφευκτα η προσοχή των εταίρων θα γυρίσει προς τα εκεί. Και θα αρχίσει να φαίνεται η έλλειψη ανοχής προς την Ελλάδα. Εάν μπουν οι χώρες αυτές στο παιχνίδι των αγορών, ο μόνιμος πονοκέφαλος που προκαλεί η Αθήνα θα αντιμετωπίζεται πλέον όχι με ντεπόν, αλλά με «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».
Μετά το χθεσινό υπουργικό συμβούλιο ακόμα και ο ΓΑΠ κατάλαβε ότι δεν μπορεί να ελέγξει το κοπάδι. Παρά την τρομο-καταιγίδα και τον βομβαρδισμό πιέσεων με το γνωστό σλόγκαν «ή συμφωνείτε ή πτωχεύουμε», στο υπουργικό λέχθηκαν βαριές κουβέντες και άνοιξαν πολλά στόματα.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ίσως θέλει να μάθει κάτι από την εμπειρία των αποίκων στην Αμερική. Ανακάλυψαν ότι μία μικρή φωτιά θα μπορούσε να δημιουργήσει αρκετό κενό χώρο, ώστε να σταματήσει την εξάπλωση κάποιας μεγαλύτερης πυρκαγιάς. Αντί λοιπόν να προσπαθεί μάταια να σώσει την Ελλάδα από τη δική της φωτιά, η ΕΚΤ ίσως πρέπει να την αφήσει να καεί.
Ο κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ δεν σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ αρνείται να συζητήσει ακόμα και την πιο ήπια μορφή αναδιάρθρωσης. Αντί αυτού, η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να πληρώσει τα χρέη της. Η συζήτηση για άλλες εναλλακτικές είναι επικίνδυνος αποπροσανατολισμός.
Στη μακρά πορεία της ελληνικής παλιγγενεσίας, ο Βελεστινλής σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου, κατά την οποία οι Έλληνες αναζητούσαν την ανεξαρτησία τους στηριζόμενοι πρωτίστως στη συνδρομή των ξένων, και την απαρχή μιας νέας, κατά την οποία τολμούν να διανοούνται και να προετοιμάζουν μια νέα ανεξάρτητη πολιτειακή τάξη.
Στον αστερισμό του αιφνίδιου θανάτου (ακριβότερο χρήμα, κόκκινα δάνεια, απόσυρση καταθέσεων) βρίσκονται νοικοκυριά, επιχειρήσεις και τραπεζίτες με τον τρόμο της χρεοκοπίας να εξαπλώνεται καθημερινά απ' άκρη σ' άκρη στην επικράτεια της χώρας και να απειλεί με κατάρρευση μια οικονομία που στηρίχτηκε κατά βάση στα πήλινα πόδια του γιγαντιαίου πιστωτικού συστήματος.
Οι καθυστερήσεις σε πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά, στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδας δηλώνει ευθαρσώς ότι μέχρι το τέλος του χρόνου τα «κόκκινα» δάνεια θα χτυπήσουν ταβάνι.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι εδώ και μερικές εβδομάδες συστηματοποιείται η προσπάθεια που είχε αρχίσει πριν από αρκετούς μήνες, προκειμένου να προετοιμαστεί η ελληνική κοινωνία και κοινή γνώμη για μια πιο συναινετική πολιτική σκηνή. Ένα νέο προσκήνιο, που θα αποτελείται από πολιτικές δυνάμεις οι οποίες θα ξεφεύγουν από το σημερινό κομματικό πλαίσιο – στη λογική των κυβερνήσεων συνεργασίας, αλλά με διαφορετικό σύστημα – και μια ομάδα προσώπων που θα αναλάβουν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, όταν έρθει η ώρα. Δηλαδή όταν το ζητήσουν η τρόικα και οι δανειστές μας.
Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί εκπέμπουν σε άλλο σύμπαν, παράλληλο. Ποδόσφαιρα, ματς, αποδόσεις στοιχήματος, ατέλειωτες μπαλοφλυαρίες με τηλεφωνήματα, μπιτάκια. Πίσω από τα μικρόφωνα φαντάζομαι τύπους με μαλλί καρφάκι τζελαρισμένο, κατρ ζουρ αξούριστους, με τούμπανο smartphone, τεχνοφρίκ. Ζούμε σε παράλληλους κόσμους, μαν.
Στα κομμωτήρια και στα μανικιούρ - πεντικιούρ παίζουν σταθμούς με διαρκή μπιτάκια και εκφωνητές χαρούμενους διαρκώς, ασταμάτητα χάι. Δεν διακρίνεις τι λένε, το σπικάζ είναι συντονισμένο με τα μπιτάκια, ακούγονται το ίδιο, σαν χαλί. Μουζάκ όλα: φωνές, λόγια, λογισμοί, μπιτάκια. Μια ηλικιωμένη κυρία παραπονιέται για το κέντρο, "μας το πήρανε οι ξένοι", από τη σύνταξή της, τέσσερις χιλιάδες μαζί με του συζύγου, πληρώνει κάτι γραμμάτια του παιδιού, γκρινιάζει για λάφκα και εκάς, κι ύστερα ξανά για τους ξένους.
Τον Μάιο του 2011 τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων έχουν ξεπεράσει το 25%, ενώ τα επιτόκια των 10ετών ομολόγων ξεπέρασαν το 17%. Είναι ρεαλιστικά αυτά τα επιτόκια και απεικονίζουν την πραγματική οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας ή είναι πολύ υψηλότερα από τη «δίκαιη» τιμή τους;
Η ελληνική κυβέρνηση καθυστερεί σημαντικά τις πληρωμές προς φαρμακευτικές εταιρείες λίγους μήνες αφού προχώρησε σε αναδιάρθρωση των χρεών – ύψους 4,5 δισ. ευρώ – προς τους προμηθευτές της, γεγονός που προκαλεί αμφιβολίες και για την ασφάλεια των νοσηλευομένων, ενώ παράλληλα αποκαλύπτεται η κρίση ρευστότητας που αντιμετωπίζει η χώρα.
Ο φαρμακευτικός κλάδος αναφέρει ότι έχει καταβληθεί μόνο το 30% του 1,2 δισ. ευρώ των πληρωμών από οφειλές των δημόσιων νοσοκομείων από τις αρχές του προηγούμενου έτους. Από το χρέος του 2011 έχει καταβληθεί μόλις το 1%.
Στη γραμμή της ΕΚΤ ετοιμάζεται να βαδίσει η κυβέρνηση. Έχοντας δεχτεί ισχυρές πιέσεις από τους δανειστές, αναγκάζεται να υιοθετήσει νέα στάση με την πιστή εφαρμογή του νέου μνημονίου που έρχεται προσβλέποντας σε κάλυψη των δανειακών αναγκών της μέσω του προσωρινού μηχανισμού EFSF.
Η ελληνική πλευρά φέρεται αποφασισμένη όχι μόνο για την επίσπευση αλλά και για τη διεύρυνση των αποκρατικοποιήσεων, σε πάνω από 50 δισ. ευρώ, με ένα εμπροσθοβαρές σχέδιο 15 δισ. ευρώ μέσα στη διετία, fast track διαδικασίες και συνδιαχείριση της εταιρeίας που θα συσταθεί με στελέχη της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Για εφιάλτη αιματηρών επεισοδίων και σκηνικό τύπου Αργεντινής στην Ελλάδα, προϊδεάζουν οι πληροφορίες της CIA. Ταραχές και βιαιοπραγίες στη χώρα, όσο τα μέτρα λιτότητας γίνονται σκληρότερα
Μπορεί το ΔΝΤ να προβαίνει σε ενθαρρυντικές προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, προκειμένου ίσως να μη θέσει σε κίνδυνο τα κεφάλαια που έδωσε δανεικά στην Ελλάδα, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ όμως προειδοποιούν ευθέως όσους ενδιαφέρονται ή έχουν βάλει και κεφάλαια στην χώρα μας, πως «τα δύσκολα είναι μπροστά».
Οι σκληρές μεταρρυθμίσεις θα συναντήσουν τεράστιες αντιστάσεις, που απειλούν να «μπλοκάρουν» το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και να οδηγήσουν ακόμα και σε αιματηρά επεισόδια ή και λεηλασίες.
«Αν δεν μας αφήσετε να ονειρευτούμε, δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε». Το σύνθημα των ξάγρυπνων νέων κάθε βράδυ στην Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης, και σε άλλες πλατείες της Ισπανίας, λυρικό, ρομαντικό, ακούγεται σαν να βγαίνει από τα βάθη του εξεγερμένου '68. Όμως όχι, μόνο η ρομαντική γλώσσα είναι κοινή· η ιστορική σύμφραση είναι ριζικά διάφορη. Το '68 οι νέοι ζητούσαν να έρθει η φαντασία στην εξουσία, τώρα ζητούν επιπλέον τα θεμελιώδη: υπεράσπιση της ζωής και της αξιοπρέπειας.
Υπάρχει μια δημοσιογραφία που δεν είναι ούτε μάχιμη ούτε κατευθυνόμενη. Δεν μπορείς να την κατηγορήσεις πως τα παίρνει, αλλά ούτε πως ματώνει για όσα πρέπει να ματώνει η δημοσιογραφία. Είναι κάτι σαν τις ομιλίες του κυρίου Βενιζέλου. Σαγηνευτικές, με ροή, σε στρέφουν στον θαυμασμό, αλλά σχεδόν ποτέ δεν καταλαβαίνεις γιατί έγιναν και τι ήθελαν να πουν. Είναι ένα είδος εξωτικής δημοσιογραφίας
Σε μπούμερανγκ με δυσάρεστες συνέπειες για την Ελλάδα καταλήγει η στρατηγική της κυβέρνησης να ρίχνει το φταίξιμο της κακής εφαρμογής του μνημονίου σε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Εδώ και δύο μήνες το οικονομικό επιτελείο ισχυρίζεται στους Ευρωπαίους και την τρόικα ότι ο λόγος που δεν μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι και να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις είναι η μεγάλη αντίσταση που προβάλλουν τα πολιτικά κόμματα στο κυβερνητικό έργο, καθώς ελέγχουν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού και προκαλούν οργανωμένες αντιδράσεις.
