Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Οικονομική διακυβέρνηση στα μέτρα της Γερμανίας



Τον Μάρτιο η νέα δομή που θα μεταφέρει πλήθος εθνικών και κοινοτικών αρμοδιοτήτων στο Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωζώνης

Από την Αυγή

Γ. Δαράτος. Βρυξέλλες

Μια βραδυφλεγή πολιτική βόμβα στα θεσμικά θεμέλια της Ένωσης έβαλε στο χθεσινό, έκτακτο, ευρωπαϊκό συμβούλιο κορυφής η Γερμανία με την πρότασή της, που προσυπογράφει και η Γαλλία, για την υιοθέτηση ενός «συμφώνου ανταγωνιστικότητας». Πρόκειται για μια δέσμη μέτρων για τη βελτίωση της οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης και ιδιαίτερα των 17 χωρών - μελών της Ευρωζώνης.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ και στη συνέχεια ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί εξέθεσαν προφορικά στους ομολόγους τους το περιεχόμενο που, κατά τη γνώμη τους, θα πρέπει να έχει αυτό το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που θα αφορά σε πρώτη φάση τις χώρες της Ευρωζώνης.

Η κ. Μέρκελ εξαρτά από την αποδοχή του σχεδίου της για το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας την απόφασή της να δεχθεί την αύξηση των δανειακών δυνατοτήτων του Μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Στήριξης (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα αποκαλείται από το 2013, όπως διευκρινίζει το κείμενο των συμπερασμάτων του χθεσινού συμβουλίου κορυφής) από τα 250 δισ. ευρώ που είναι σήμερα στα 440 δισ. ευρώ, κάτι που θα ευνοούσε και την Ελλάδα, η οποία περιμένει εναγωνίως να χρηματοδοτηθεί από αυτό τον Μηχανισμό, προκειμένου να επαναγοράσει ένα τμήμα των ομολόγων της από την αγορά και να μειώσει έτσι ουσιαστικά τα ελλείμματά της.

Αυτός ο Μηχανισμός θα πρέπει κάποια στιγμή είτε να δανείζει τις χώρες για να αγοράζουν οι ίδιες από την αγορά το χρέος τους είτε να το αγοράζει ο ίδιος, κάτι που μέχρι σήμερα έκανε προσωρινά η ΕΚΤ.

Το χθεσινό όμως συμβούλιο δεν ήταν συμβούλιο αποφάσεων, αλλά προετοιμασίας βάσει ενός χρονοδιαγράμματος που παρουσίασε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπόι για την έγκαιρη προετοιμασία των θεμάτων που σχετίζονται με την οικονομική διακυβέρνηση και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς της, με μια απόφαση που θα καλύπτει συνολικά (σ.σ.: υπό μορφή πακέτου) όλα τα υπό διαπραγμάτευση ζητήματα, η οποία θα ληφθεί στο επόμενο τακτικό εαρινό συμβούλιο κορυφής στις 25 Μαρτίου.

«Το ευρωπαϊκό συμβούλιο του Μαρτίου θα λάβει την τελική απόφαση για την περιορισμένη αναθεώρηση της Συνθήκης (της Λισσαβώνας) προκειμένου να δημιουργηθεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας» γράφουν τα συμπεράσματα του χθεσινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Εμφανίζει ενδιαφέρον και προοιωνίζεται τη δεύτερη, μεγαλύτερη της χθεσινής, έκρηξη της θεσμικής βόμβας της Γερμανίας η τελευταία φράση των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που συνέταξε ο κ. βαν Ρομπόι, πιστός υπάλληλος της κ. Μέρκελ, σε προηγούμενη συνεννόηση μαζί της:

«Στο πλαίσιο του συνολικού πακέτου (σ.σ.: των μέτρων και πρωτοβουλιών που βρίσκονται σε ενδοκοινοτική διαπραγμάτευση σήμερα για την οικονομική διακυβέρνηση και που θα υιοθετηθούν στο συμβούλιο του Μαρτίου) και οικοδομώντας επάνω στο νέο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης (σ.σ.: το οποίο θα αποφασιστεί τον Μάρτιο και που εντάσσεται πλήρως στις κοινοτικές διαδικασίες διαβούλευσης) οι αρχηγοί κρατών συζήτησαν χθες και περαιτέρω βήματα (σ.σ.: τις προτάσεις της Γερμανίας για το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας) προκειμένου να επιτύχουμε ένα συντονισμό της οικονομικής πολιτικής που θα είναι καλύτερης ποιότητας, στην Ευρωζώνη, η οποία θα ευνοεί υψηλότερου βαθμού σύγκλιση σε τομείς που έχουν άμεση επίδραση στην ανταγωνιστικότητά μας...».

Αυτή η φράση «δώρο» του κ. βαν Ρομπόι προς την κ. Μέρκελ αναφέρεται σαφώς, αν και με συγκαλυμμένα λόγια, στο περιεχόμενο του περίφημου συμφώνου ανταγωνιστικότητας, για το οποίο δεν χρειάστηκε να ληφθούν, ούτε και γι' αυτό, όπως και για τα υπόλοιπα οικονομικά θέματα, συγκεκριμένες αποφάσεις στο χθεσινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Οι συγκεκριμένες προτάσεις για το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας θα παρουσιαστούν από τους Γαλλογερμανούς σε ένα έκτακτο, όπως είχαμε προαναγγείλει, ευρωπαϊκό συμβούλιο κορυφής των 17 χωρών της Ευρωζώνης, το οποίο θα γίνει μεταξύ της 4ης και της 15ης Μαρτίου. Και τούτο διότι η νέα ιρλανδική κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές θα έχει αναλάβει καθήκοντα λίγο πριν από τις 4 Μαρτίου, ενώ η φινλανδική κυβέρνηση παραιτείται μετά τις 15 Μαρτίου και αντικαθίσταται από υπηρεσιακή λόγω διεξαγωγής εκλογών.

Σε αυτό το έκτακτο συμβούλιο θα «σκάσει» για τα καλά η γερμανική βόμβα για το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, που στοχεύει στη δημιουργία μιας δομής παράλληλης προς την κοινοτική, η οποία, όμως, θα λειτουργεί αυτόνομα και θα αποφασίζει εκτός των καθιερωμένων κοινοτικών κανόνων που προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβώνας.

Αυτό το σύμφωνο, που στοχεύει, κατά την κ. Μέρκελ, στον οριστικό πλέον αποκλεισμό κάθε δυνατότητας να ξεσπάσει σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα μια νέα κρίση χρέους που θα είχε επιπτώσεις και στις υπόλοιπες, θα κληθούν, με το γερμανικό «οικονομικό» περίστροφο στον κρόταφο, να αποδεχθούν οι χώρες της Ευρωζώνης.

«Στο σύμφωνο θα συμμετέχουν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης αλλά και όσες βρίσκονται εκτός αυτής, αν το επιθυμούν» εξήγησε η κ. Μέρκελ διευκρινίζοντας ότι στο νέο έκτακτο ευρωπαϊκό συμβούλιο στις αρχές του επόμενου μήνα «θα πρέπει να συμφωνηθούν οι βασικές αρχές του συμφώνου ανταγωνιστικότητας πριν από το τακτικό συμβούλιο κορυφής στις 25 Μαρτίου. Δεν πρόκειται για λόγια, αλλά για δράσεις» κατέληξε η κ. Μέρκελ.

Σε αυτή τη νέα δομή που θα συσταθεί τον Μάρτιο από τις χώρες της Ευρωζώνης θα μεταφερθεί ένα πλήθος αρμοδιοτήτων που ανήκουν σήμερα είτε στην Ένωση είτε σε κάθε ένα χωριστά κράτος - μέλος της Ευρωζώνης και θα μετατραπούν σε αρμοδιότητες του ευρωπαϊκού συμβουλίου κορυφής της Ευρωζώνης, που θα συνεδριάζει μία φορά τον χρόνο κάθε φθινόπωρο και θα υποδεικνύει σε κάθε χώρα τις παντός τύπου και μορφής αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που υποχρεούται να κάνει μέσα στους 12 επόμενους μήνες.

Με άλλα λόγια, το τίμημα που θα κληθούν να πληρώσουν οι χώρες με τα τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, θα είναι βαρύτατο. Και οι σημερινές αποφάσεις του ΔΝΤ για τη χώρα μας θα είναι «χάδια» μπροστά σ' αυτά που θα κληθούμε να εφαρμόσουμε εάν θέλουμε τη συνέχιση της προστασίας μας από τον γερμανικό γίγαντα και τη συνέχιση της παραμονής μας στην Ευρωζώνη.

Μια πρώτη γεύση από τα μέτρα που σκέπτεται να επιβάλει η Γερμανία είναι 


ο εντός ευλόγου αλλά σύντομου χρόνου μηδενισμός των δημόσιων ελλειμμάτων και ο δραστικός περιορισμός του δημόσιου χρέους είτε με καταγραφή της υποχρέωσης αυτής στα Συντάγματα των χωρών είτε, όπου αυτό δεν είναι δυνατόν, με ειδικό νόμο, 


η οριστική κατάργηση της ΑΤΑ στους μισθούς στις χώρες όπου αυτή ισχύει (Ισπανία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Ελλάδα, Κύπρος κ.λπ.) και η σύνδεσή τους με την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα κάθε χώρας, 


η συνταξιοδότηση κατ' αρχήν στα 65-67 χρόνια, αλλά, σε συνδυασμό με το προσδόκιμο ζωής σε κάθε χώρα, 


η επιβολή ενός ελάχιστου φόρου στις επιχειρήσεις για να εξουδετερωθεί το φορολογικό ντάμπινγκ που ασκεί σήμερα η Ιρλανδία με τον φόρο στις επιχειρήσεις στο 12%.

Με άλλα λόγια, μια διαρκής πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας, η οποία μέχρι χθες έδειχνε να αγνοεί την ανάγκη η λιτότητα αυτή να συνοδεύεται και από μέτρα και πρωτοβουλίες που θα τονώνουν τις επενδύσεις, τη ζήτηση και, μέσω αυτών, την ανάπτυξη που έχουν τόση ανάγκη η Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Με τον τρόπο αυτόν η Γερμανία επιχειρεί να δημιουργήσει μια νέα κοινοτική Ευρώπη παράλληλα με την υφιστάμενη, η οποία θα ασχολείται και θα ρυθμίζει προβλήματα σε τομείς που είναι σήμερα εκτός κοινοτικών αρμοδιοτήτων, όπως λ.χ. ο ασφαλιστικός - συνταξιοδοτικός, ο μισθολογικός - εργασιακός, ο κοινωνικός στην ευρύτερη δυνατή έννοιά του και έμμεσα ο πολιτικός, αφού οι υποχρεώσεις των κρατών - μελών περιορίζουν έντονα τη λαϊκή βούληση που εκφράζουν οι πολίτες στις εκλογές και μειώνει κάθετα το εύρος της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας.

Η Γερμανία, ύστερα από δύο ανεπιτυχείς πολεμικές συρράξεις, συνεχίζει να θέλει μια δική της Ευρώπη και είναι αποφασισμένη να τη διαμορφώσει στα μέτρα της με όπλο, αυτή τη φορά, την οικονομική δύναμή της και οι άξονες για να το πετύχει είναι δύο: η πειθαρχία και ο συντονισμός των χωρών της Ευρωζώνης στους περισσότερους δυνατόν τομείς. Κριτήριο δημοσιονομικής κ.λπ. προσαρμογής κάθε χώρας της Ευρωζώνης θα είναι εκείνο το κράτος - μέλος που εφαρμόζει πιστότερα τους στόχους που του έχουν τεθεί και πετυχαίνει τα καλύτερα αποτελέσματα, με άλλα λόγια η ίδια η Γερμανία.

Ήδη χθες φάνηκαν κάποιες «σκόρπιες» αντιρρήσεις μερικών κοινοτικών ηγετών, όπως ο Βέλγος πρωθυπουργός Υβ Λετέρμ, που τάχθηκε εναντίον της κατάργησης της ΑΤΑ στη χώρα του, ο Αυστριακός, που έχει αντιρρήσεις για τον χρόνο συνταξιοδότησης, και ο κ. Θαπατέρο, που δεν θέλει την ευθυγράμμιση του ύψους των μισθών με τις τιμές.

Από την πλευρά της η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία των Εργατικών Συνδικάτων δήλωσε ότι αυτό το γερμανικό σύμφωνο ανταγωνιστικότητας «θα επηρεάσει αρνητικά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και θα οδηγήσει στη δημιουργία ακόμη μεγαλύτερων κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων».

Βεβαίως «μετρημένα» αντίθετη σε αυτό είναι και η Κομισιόν, διότι το σύμφωνο θα λειτουργήσει μέσα σε ένα νέο, άσχετο προς τη μέχρι σήμερα κοινοτική πρακτική, διακυβερνητικό πλαίσιο, ενώ, την ίδια ώρα, γίνονται ήδη, με βάση και δικές της προτάσεις, διαπραγματεύσεις μέσα στην Ένωση για τη βελτίωση της οικονομικής διακυβέρνησης που θα εγκρίνει το ευρωπαϊκό συμβούλιο κορυφής του Μαρτίου.

Τίποτε όμως χθες δεν έδειχνε πως κάποια ή κάποιες χώρες θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στις φιλοδοξίες της Γερμανίας.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου