Τα δίνουν όλα, αλλά... υπερήφανα

Από Το Ποντίκι 1.3.2012 (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Μεγαλώνει, εβδομάδα με την εβδομάδα, το γκρουπ των πολιτικών της Ε.Ε. και των επεν­δυτικών κεφαλαίων που επιδιώκει τη συνολική πτώχευση της Ελλάδας και την έξοδό μας από το ευρώ. Η συμφω­νία της περασμένης εβδομάδας, όπως γνωρίζουν όλοι πλέον, απλώς εξαγο­ράζει χρόνο και οι εξελίξεις μετατίθε­νται για τον Ιούνιο.

Αυτήν τη στιγμή το μόνο ανάχωμα στα σχέδια των εν λόγω ομάδων είναι οι πολιτικές εκκρεμότητες στην Ευ­ρώπη και κυρίως οι προεκλογικές εκστρατείες του Νικολά Σαρκοζί και της Άνγκελα Μέρκελ, που για πολιτικούς λόγους θέλουν η ευρωζώνη να παρα­μείνει με 17 μέλη, ώστε να γίνει εφι­κτή η επανεκλογή τους.

Ως ανασταλτικός παράγοντας πα­ραμένει ακόμη η άρνηση της Κομισιόν και του προέδρου του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να προχωρήσουν οι νομικές διαδικασίες ώστε να επι­τρέπεται μια έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, ενώ στο πολιτικό επίπεδο καθη­συχαστικός παράγοντας γι’ αυτούς εί­ναι και η παρουσία του Λουκά Παπαδήμου. Ως μη πολιτικό πρόσωπο δεν χρεώνεται προεκλογικές ή μετεκλογι­κές σκοπιμότητες που να θέτουν σε... κίνδυνο την εκτέλεση του αποφασι­σμένου προγράμματος.

Εξ άλλου, παρ' ότι ο Παπαδήμος δεν είναι αρεστός στους συγκεκριμένους κύκλους, ακριβώς επειδή δεν χρησι­μοποιεί πολιτικό λόγο και δεν έχει πολιτικό παρελθόν, πάνω στο οποίο να μπορούν να πατήσουν για να επικαλεστούν ως συνήθως «πολιτική ανα­κολουθία», εξακολουθούν να προκρίνουν, όπως και στην Ιταλία, τη μη πο­λιτική διακυβέρνηση.

Στα μάτια των Ευρωπαίων το ελλη­νικό πολιτικό σύστημα είναι εντελώς «αναξιόπιστο», επομένως προτιμούν μια αμιγώς «τεχνοκρατική» διαχείρι­ση, με τα κυβερνητικά κόμματα σε ρό­λο εκτελεστή εντολών.

Τα δύο σενάρια

Στην Αθήνα βέβαια το πολιτικό παι­χνίδι, εν όψει των εκλογών, δίνει και παίρνει, την ώρα που διάφορα «λό­μπι» επιχειρούν να κάμψουν τις τελευ­ταίες αντιστάσεις της Γερμανίδας κα­γκελαρίου για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη ως παραδειγματική τι­μωρία μιας χώρας η οποία, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία τους, δεν κατάφερε να φέρει σε ορθή πορεία τα δημοσιονομικά της παρά τα δάνεια - μαμούθ που πήρε. Ήδη το επικοινω­νιακό παιχνίδι έχει αρχίσει.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιμένει στη σκληρή γραμμή και διαμηνύει ότι η συμφωνία που επετεύχθη στο περα­σμένο Eurogroup δεν μπορεί να εφαρμοστεί πέρα από τον Ιούνιο.

Ο ίδιος και οι συνεργάτες του, με τις πλάτες του ΔΝΤ, το οποίο, όπως έχου­με γράψει εδώ και ενάμιση χρόνο, χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως δούρειο ίππο για να διαλύσει την ευρωζώνη, έχουν οριστικοποιήσει δύο σενάρια για το ελληνικό αύριο:

1. Σε περίπτωση επιπλοκών στη διαδικασία του PSI (αν και δύ­σκολο), οι σκληροπυρηνικές χώρες ετοιμάζονται να το ακυρώσουν ως διαδικασία και να προτείνουν την υποχρεωτική αναδιάρθρωση του χρέους, που θα αγγίζει έως και το 80%. Σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα θα λάβει επιπρόσθετα «βοηθητικά» δάνεια, τα οποία θα έχουν «αναπτυξιακό» επίχρισμα, με αντάλλαγμα όμως την εθελοντι­κή έξοδο από το ευρώ και την υπο­τίμηση ενός νέου νομίσματος στο όνομα της αύξησης της ανταγωνιστι­κότητας.

Κατά το σχέδιο Σόιμπλε, οι επόπτες που θα καταφθάσουν στην Ελλάδα θα επιβλέψουν το όλο εγχείρημα και θα κρατούν τις γέφυρες μεταξύ της «νέ­ας Ελλάδας» και της Ε.Ε. Δηλαδή, ακό­μη και να βγούμε από την ευρωζώνη, η εποπτεία θα υπάρχει αφού αυτή δι­ασφαλίζεται ήδη από το πρώ­το μνημόνιο.

Τα δάνεια που θα λαμβά­νει η Ελλάδα θα είναι υπό την αιγίδα του νέου υπερεπόπτη, ο οποίος θα αναλά­βει με την ομάδα του να τα δι­οχετεύσει στην αγορά. Πρόκειται για συγκεκριμένα κονδύλια που δεν έχουν απορροφηθεί από το ΕΣΠΑ και από δάνεια μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Οι «αναπτυ­ξιακοί» πόροι δεν ξεπερνούν τα 15 δισ. ευρώ και ήδη οι μεγαλοκαρχαρί­ες ακονίζουν τα δόντια για να τα αρ­πάξουν αφού, απ’ ό,τι φαίνεται, θα διοχετευθούν σε έργα υποδομής.

Να μην ξεχνάμε όμως ότι, για να έλθουν τα ψίχουλα, πρέπει πρώτα η Ελλάδα να παραχωρήσει κάθε εκ­δοχή εθνικής κυριαρχία, δηλαδή

♦ να αποδεχθεί τους επόπτες,

♦ να δημιουργήσει το ταμείο εξυπη­ρέτησης του χρέους

♦ και να παραχωρήσει όλη την κρατι­κή περιουσία σε ευρωπαϊκό ταμείο. Υπ’ αυτές τις απαράβατες προϋποθέ­σεις τα εν λόγω ψίχουλα θα δοθούν στους λίγους και εκλεκτούς, δημι­ουργώντας έτσι από την αρχή τον ίδιο φαύλο κύκλο που μας έφερε μέχρι εδώ.

2. Σε περίπτωση που το PSI ολοκληρωθεί κανονικά και πάμε στις εκλο­γές χωρίς άλλες περιπλοκές, ο Σόιμπλε θα αναμένει τον Ιούνιο για να σπρώξει τα σχέδιά του. Τότε θα γίνει η πρώτη αξιολόγηση της εφαρμογής του νέου προγράμματος. Τα λόμπι ελπίζουν ότι δεν θα υπάρξει κυβέρνηση αυτοδυναμίας και έτσι κάποια κόμματα με «αντι-μνημονιακή» ρητορική θα μπουν ανα­γκαστικά στη συγκυβέρνηση.

Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργη­θούν τριγμοί και η νέα Βουλή δεν θα περάσει το επόμενο επώδυνο πακέτο μέτρων. Εκεί οι σκληροπυρηνικοί θα πουν ότι δεν μπορούν να επενδύσουν σε μια χώρα που δεν θέλει να σωθεί και θα τραβήξουν την πρίζα. Με λίγα λόγια, ανεξάρτητα από την κατάληξη του PSI, οι σχεδιασμοί Σόιμπλε και «φί­λων» παραμένουν ίδιοι...

Αναλαμβάνουν τον πλήρη έλεγχο

Σήμερα στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικο­νομικών της ευρωζώνης θα κληθούν να αποφασίσουν εάν η κυβέρνηση πέρασε από τη Βουλή όλες τις απαραίτητες διαδι­κασίες των prior actions, αλλά και να μελε­τήσουν την αναλυτική έκθεση της τρόικας για το κυβερνητικό έργο. 

Επίσης ο Βενιζέλος θα κληθεί να βάλει την υπογραφή του για την αυξημένη εποπτεία της νέας τρόικας σε όλα τα υπουργεία και τους τομείς της οικονομίας που έχουν άμε­ση ή έμμεση σχέση με την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Σκοπός είναι να δοθεί το πράσινο φως για την εκταμίευση της πρώ­της δόσης του δεύτερου δανείου. 

Όμως δεν είναι σίγουρο ότι οι 17 υπουργοί Οικονομικών και αργότερα οι ηγέτες της Ε.Ε. θα δώσουν λευκή επιταγή ή εάν θα το τραβήξουν μέχρι το επόμενο Eurogroup στις 12 Μαρτίου. Η δικαιολογία; Ότι μέ­χρι τότε θα θέλουν να δουν αποτελέσματα στον τομέα των δαπανών για την υγεία και να εκδοθούν οι απαραίτητες εγκύκλιοι για μια σειρά από θέματα, όπως:

1. Οι ακριβείς εργασιακές μεταρρυθμί­σεις – δηλαδή η κατάργηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων.

2. Οι αλλαγές στον τρόπο συνταγογράφησης των φαρμάκων αλλά και στην ποιό­τητά τους. Είναι κοινό μυστικό πλέον στους ιατρικούς κύκλους ότι χορηγούνται τα πιο φθηνά σκευάσματα, ενώ η αγορά έχει γε­μίσει και από φάρμακα - μαϊμού, εξέλιξη η οποία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.

3. Το άνοιγμα όλων των κλειστών επαγ­γελμάτων.

4. Οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και συγκεκριμένα στις επενδύσεις, την Παι­δεία, τον πολιτισμό, τα λειτουργικά έξοδα των υπουργείων και τα κονδύλια της προε­κλογικής εκστρατείας.

5. Το πρόγραμμα «εξυγίανσης» των κρατι­κών τραπεζών μέσα από συγχωνεύσεις και στρατηγικές συμμαχίες. Βέβαια, ο απώ­τερος σκοπός είναι ο πλήρης έλεγχος του μετοχικού κεφαλαίου τους από την τρόικα.

Όπως έχει γράψει το «Π» από τον Δεκέμβριο, οι ελληνικές τράπεζες, βάσει σχεδί­ου του ΔΝΤ και συγκεκριμένα του Μπομπ Τράα, σπρώχνονται μεθοδικά προς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο πλέον – έπειτα από νομοθετική πα­ρέμβαση του Βενιζέλου – θα έχει αυτονο­μία και αυξημένες εξουσίες.

Με βάση τη νέα τροπολογία, οι μέτοχοι των τραπεζών καλούνται να καλύ­ψουν τουλάχιστον το 10% των κεφαλαιακών αναγκών τους προκειμένου να αποφύγουν την κρατικοποίηση. Προηγου­μένως θα πρέπει οι τράπεζες να έχουν κριθεί βιώσιμες από την Τράπεζα της Ελλάδος και να έχουν προσδιοριστεί οι κεφαλαιακές τους ανάγκες.

Στην περίπτωση που οι μέτοχοι δεν καλύψουν το ποσοστό της ελάχιστης συμ­μετοχής τους, το ταμείο αποκτά απευθείας κοινές μετοχές με δικαίωμα ψή­φου, διάρκειας δύο ετών, με δυνατότητα παράτασης για άλ­λα δύο έτη.

Με αυτές τις μεθοδεύσεις καταργείται και περνά υπό πλήρη έλεγχο το τρίπτυχο κοινωνία - εργασία - ανάπτυξη, αφού πλέ­ον και οι αποφάσεις για το ποιος θα λαμ­βάνει δάνεια θα περνά από τον έλεγχο του ΔΝΤ.

Μετά τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, της εξωτερικής πολιτικής, της Παιδείας και της οικονομίας, σειρά θα πάρει (έχει ήδη αρχίσει) η διάλυση του πολιτικού συστήματος. Όλα αυτά υπό τον φόβο να μη... χρεοκοπήσουμε.