Πώς ψηφίζουμε στον β' γύρο

Από τον Ριζοσπάστη

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Το 1992 το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και ο ΣΥΝ ψήφιζαν το Μάαστριχτ βάσει των κριτηρίων του οποίου ο ελληνικός λαός καλείται σήμερα να εξανδραποδιστεί για τα χρέη και τα ελλείμματα των πλουτοκρατών. Αυτό ήταν «μνημόνιο» ή όχι;

Το Μάρτη του 2005, η τότε πρόεδρος της Βουλής, κυρία Μπενάκη, προσφωνούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια με τα παρακάτω λόγια:

«Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν (...)».

Λόγω ευρωσυντάγματος, λοιπόν, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. μαζί στον «περιορισμό εθνικών συνόρων και ενός μέρους της εθνικής κυριαρχίας»! Αυτά ήταν «μνημόνιο» ή όχι;

● Το 1985, αντί για «καλύτερες μέρες», είχαμε «σταθεροποιητικά προγράμματα», «πάγωμα» μισθών και συντάξεων, απαγόρευση αυξήσεων και άρθρα 4. Αυτό ήταν «μνημόνιο» ή όχι;

● Το 1990-1993 είχαμε εισοδηματικές πολιτικές 0+0=14% (!), διπλασιασμό της τιμής της βενζίνης, ξεπουλήματα και «εσείς είστε το κράτος» προς τα ΜΑΤ. Αυτά ήταν «μνημόνιο» ή όχι;

● Από το 1996 είχαμε «θυσίες για να μπούμε στην ΟΝΕ» και από το 2000 «θυσίες για να μείνουμε στην ΟΝΕ». Αυτά ήταν «μνημόνιο» ή όχι;

● Το «λιτότης» του «εθνάρχη», τα «καταναλώνετε περισσότερα απ' όσα παράγετε» του Αντρέα, το ξύλο στους συνταξιούχους το 1995, το σαμποτάζ στα τρακτέρ το 1996, η «απασχολησιμότητα» το 1997, η «εκ περιτροπής εργασία» το 1998, ο «πατριωτισμός» της υπόθεσης Οτσαλάν και του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας το 1999, το Χρηματιστήριο το 2000, τα «ολυμπιακά» C4i της «Ζήμενς» το 2004, οι «απογραφές» και η «ήπια προσαρμογή» του ανιψιού, ο τριακονταετής «παράδεισος» της εισόδου στην ΕΟΚ, αυτά ήταν «μνημόνιο» ή όχι;

Μαυρίστε τους! Για όλα! Για το χτες, για το σήμερα, για το αύριο!