Πολύ αργά το κατάλαβες, Άγγελα

Από topontiki.gr (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Γράφει η Κουκίδα

Έχουμε φθάσει στο παρά πέντε της διάλυσης της Ευρωζώνης για να καταλάβει η Άγγελα Μέρκελ ότι οι συμμαχίες με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ουσιαστικά της γύρισαν μπούμερανγκ. Έχοντας το γερμανικό γονίδιο της αλαζονείας και της πάγιας επιδίωξης να ηγηθούν μιας Ευρώπης στα μέτρα τους, οι Βερολινάτοι άνοιξαν διάπλατα την πόρτα της Ευρωζώνης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χωρίς δεύτερη σκέψη.

Η δικαιολογία ότι έτσι δεν θα επωμίζονταν μόνοι τους το μεγάλο βάρος χρηματοδότησης όλων των προβληματικών χωρών φάνταζε λογική. Έδωσαν χώρο στο ΔΝΤ και αντάλλαξαν την α(ε)νοχή τους με την διαβεβαίωση ότι, μόλις χωριστεί η Ε.Ε. σε δύο ταχύτητες (πλούσιους και φτωχούς), θα ήταν επικεφαλής μιας μικρής ελίτ που ουσιαστικά θα κυβερνούσε την Ένωση.

Αμ δε. Όταν ο λύκος μπει στο μαντρί, δεν σταματάει στο ένα μικρό προβατάκι που λέγεται Ελλάδα. Θέλει και το μεσαίο που λέγεται Ιρλανδία, το μοσχαναθρεμμένο που λέγεται Πορτογαλία και βεβαίως το μεγάλο που έχει το πολύ ψαχνό, που λέγεται Ισπανία.

Χθες η Άγγελα Μέρκελ κατάλαβε ότι η κατάσταση της ξέφυγε από τα χέρια και το παιχνίδι πλέον το ορίζουν οι Αμερικανοί μέσω του ΔΝΤ. Οι υποψίες υπήρχαν, όταν μέσα σε ένα μόλις βράδυ και ενώ όλα ήταν έτοιμα για να χρηματοδοτηθούν οι ιρλανδικές τράπεζες από το ευρωπαϊκό ταμείο, τα πλάνα άλλαξαν, οι πιέσεις έγιναν αφόρητες και το ΔΝΤ μέσω Μνημονίου (και με βρετανικές ευλογίες) κατσικώθηκε στο Δουβλίνο χωρίς καμιά εξήγηση.

Εκεί διαφάνηκε και η σαφής πρόθεση του ΔΝΤ: Να ελέγξει την οικονομία όσο περισσότερων χωρών της Ευρωζώνης μπορεί. Διότι τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Ιρλανδίας – περικοπές στο Δημόσιο, αυξήσεις φόρων κ.λπ. – δεν ήταν κάτι καινούργιο. Τα έλαβε και πριν από ένα χρόνο, άνευ αποτελέσματος, αφού ξαναβρέθηκε στον ίδιο παρονομαστή.

Η διαφορά είναι ότι τώρα τις αποφάσεις για το πώς θα κινηθεί το ιρλανδικό κράτος και ό,τι κινείται γύρω από αυτό θα τις επιβάλλει η τρόικα. Και, όπως και στην Ελλάδα, το μοντέλο που υπερισχύει είναι αυτό του ΔΝΤ.

Με την ένταξη της Ιρλανδίας στον μηχανισμό οι Ευρωπαίοι, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, επιχείρησαν να κλείσουν τον κύκλο της βοήθειας. Όμως οι ΗΠΑ είχαν άλλη γνώμη. Αμέσως άρχισαν οι καθιερωμένες διαρροές σε εφημερίδες όπως η Wall Street Journal και οι Financial Times, οι οποίες, επικαλούμενες κύκλους του Ταμείου και του Λευκού Οίκου, έκαναν λόγο για αντίστροφη μέτρηση στην ένταξη και της Πορτογαλίας στον μηχανισμό.

Οι αναλυτές άρχισαν να γράφουν εκθέσεις λέγοντας ότι αυτό είναι αναπόφευκτο και βεβαίως οι αγορές εκτόξευσαν τα σπρεντ των ομολόγων στα ύψη (τα δικά μας βαδίζουν αργά αλλά σταθερά στις 1.000 μονάδες βάσης).

Και πριν προλάβουν να αντιδράσουν οι Ευρωπαίοι, έσκασε η μεγάλη βόμβα. Η αμερικανική εφημερίδα New York Times (που καθόλου δεν φημίζεται για το οικονομικό της ρεπορτάζ) έγραψε ότι το ΔΝΤ θεωρεί θέμα χρόνου τη διάσωση και της Ισπανίας. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Διότι μιλάμε για άλλα μεγέθη. Μιλάμε για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης και για διάσωση - μαμούθ που υπολογίζεται στα 900 δισεκατομμύρια ευρώ! Κάτι τέτοιο θα τινάξει την μπάνκα της Ευρωζώνης στον αέρα.

Και να σου ο Ντομινίκ Στρος - Καν να λέει ότι το ΔΝΤ είναι έτοιμο να αυξήσει το ποσοστό της συμμετοχής του στα κονδύλια διάσωσης. Στο Βερολίνο επικράτησε πανικός. Και αμέσως η κυβέρνηση διέρρευσε έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η πρόταση για ελεγχόμενη πτώχευση πρέπει να ισχύσει από το 2011 και όχι το 2013. Βλέπετε, εάν μπει η Ισπανία στον μηχανισμό στήριξης, η Γερμανία θα βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Και αυτό θα τη βυθίσει σε μια πολιτική κρίση διαρκείας. Κάτι που προφανώς επιδιώκουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Έτσι αυτή την στιγμή διεξάγεται στις πλάτες μας μια άνευ προηγουμένου γιγαντομαχία: Από τη μια τα αγγλοσαξονικά συμφέροντα που επιδιώκουν την ομηρεία της Ευρωζώνης και τη διαχείρισή της μέσω του ΔΝΤ. Από την άλλη οι Γερμανοί να θέλουν όσες χώρες έχουν πρόβλημα να προχωρήσουν άμεσα σε ελεγχόμενη πτώχευση «για να ξεκαθαρίσει το τοπίο» και να δημιουργηθούν οι πολυπόθητες δύο ταχύτητες. Βέβαια εμείς, και στις δύο περιπτώσεις, χαμένοι είμαστε, αλλά λέμε τώρα...

ΥΓ.: Κύριε υπουργέ Ανάπτυξης, δεν είναι για πανηγυρισμούς ο στόχος η απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων, από το 2,7% (!!!) που έπεσε φέτος, να αυξηθεί στο 20% το 2011. Ο στόχος είναι να υπάρχει απορρόφηση 100%. Αφού τα δικαιούμαστε τα ρημάδια τα χρήματα, γιατί δεν βρίσκετε έναν τρόπο να τα διοχετεύσετε στην αγορά που στενάζει; Ακούς εκεί 2,7%. Ούτε η Ζιμπάμπουε τέτοια απόδοση, που λέει και ο φίλτατος συνάδελφος Δημήτρης Μυς.

YΓ. 1: Έψαχνα κι εγώ να βρω ποιος είναι αυτός ο ελληνάρας (πλην βάζελος) που μπήκε στο γήπεδο και ύψωσε το δάκτυλο στον Μέσι. Ευτυχώς, λέω, και μια υγιής αντίδραση στην καταρράκωση του ηθικού. Ας τον στείλουμε προς Μαξίμου πλευρά. Τζίφος όμως. Ιρακινός μετανάστης ήταν. Βρε, λέτε η πολυπόθητη αντίδραση στο Μνημόνιο να έρθει από τους ξένους;