Ερωτήματα χωρίς διαθέσιμες απαντήσεις

Από Το Ποντίκι 2.2.2012

Η δημοσκόπηση της Pulse RC , χωρι­σμένη σε τρία σκέλη, είναι κάτι παραπάνω α­πό πλούσια σε πολιτικά συμπεράσματα. Όπως σημειώνει και ο γενικός διευθυντής της εταιρείας Γιώργος Αράπογλου στο δικό του κείμενο - ανάλυση, «τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ είναι ακριβώς όπως και για τη χώρα, πάρα πολύ δύσκολα!». Έχει απόλυτο δί­κιο, όπως άλλωστε όλοι έχουμε συμπεράνει εδώ και καιρό βλέποντας το σύνολο των ερευνών της τελευ­ταίας περιόδου.

Πολιτική ρευστότητα

Το μονοψήφιο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ (9,5% και 13,5% με αναγωγή επί των εγκύρων) είναι η μέχρι στιγμής κατάληξη της συνεχούς κατρακύλας του κόμματος που κυβέρνησε επί δύο σχεδόν χρόνια τη χώρα και σήμερα αποτελεί τον βασικό κορμό της συγκυβέρνησης υπό τον Παπαδήμο. Η τάση προς το μονοψήφιο ποσοστό είχε καταγραφεί τον τελευταίο μήνα.

Η απόσταση αναπνοής από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Δημοκρατική Αριστερά, χωρίς κάποια από τις άλ­λες δυνάμεις της πάλαι ποτέ «μεγάλης δημοκρατι­κής παράταξης» να μπορεί να αποτελέσει τον κύριο και αδιαμφισβήτητο υποδοχέα της δυσαρέσκειας, της διάθεσης τιμωρίας και της απόρριψης του ΠΑ­ΣΟΚ, περισσότερο παραπέμπει σε αποσύνθεση του σημερινού πολιτικού σκηνικού παρά σε – έστω πρό­ωρες – ενδείξεις μιας ανασύνθεσής του.

Επιπλέον η παραμονή της Ν.Δ. σε ποσοστά της τά­ξεως του 19% (27% με την αναγωγή), πολύ μακριά από την αυτοδυναμία, το 33,5% των αναποφάσι­στων, του Λευκού / Αποχής και του Άλλου, η προο­πτική ακόμη και δεκακομματικής Βουλής (και μάλιστα με ένα ποσοστό 5,5% να... περισσεύει για «άλλα κόμματα») είναι ενδείξεις αποδιάρθρωσης.

Και πα­ράλληλα αποτυπώνουν την αμηχανία του εκλογικού σώματος είτε έναντι της έλλειψης εναλλακτικής πρό­τασης είτε έναντι των σήμερα προσφερομένων από το σύνολο της αντιπολίτευσης.

Η κρίση του ΠΑΣΟΚ

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, ούτε η δική του κρίση φαίνεται να βρίσκει διέξοδο. Οι απαντή­σεις στο ερώτημα για την εκλογική του επιρροή με πρόεδρο και επικεφαλής στις εκλογές είτε τον Γιώρ­γο Παπανδρέου είτε τον Ευάγγελο Βενιζέλο είναι α­πολύτως ενδεικτικές. Οι μεταξύ τους διαφορές είναι απροσδόκητα μικρές.

Η έρευνα, ευρισκόμενη σε εξέλιξη κατά την ανα­κοίνωση της στήριξης Λοβέρδου προς τον Βενιζέλο, περιέλαβε σε μεγάλο βαθμό αυτό το γεγονός, ωστό­σο παραμένει το ερώτημα αν η σύμπραξη των δύο, με τη συμφωνία της Διαμαντοπούλου και τη διαγρα­φόμενη «ανοχή» των παπανδρεϊκών, θα καταφέρει να δημιουργήσει δυναμική στο άμεσο μέλλον.

♦ Το ερώτημα αν μπορεί στο ΠΑΣΟΚ να υπάρξει κάθαρση χωρίς θυσία και τιμωρία είναι εξ ίσου φιλο­σοφικό και πολιτικό.

♦ Το ερώτημα όμως αν υπάρχει αυτή την ώρα πο­λιτικό δυναμικό ικανό να το οδηγήσει στην ανασυ­γκρότηση είναι αμιγώς πολιτικό.

Η διαφαινόμενη αποψίλωση του ΠΑΣΟΚ από τα σημερινά πολιτικά του στελέχη και η μαζική έξοδος πολύ περισσότερων από τα δύο τρίτα των σημερινών του βουλευτών μαρτυρούν ένα ιδιαίτερα αυξημένο επίπεδο ρευστότητας όχι μόνο στο εκλογικό σώμα, αλλά και στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

♦ Ποιοι και πόσοι θα επιβιώσουν;

♦ Ποιοι και πόσοι από όσους εκπαραθυρωθούν από τη Βουλή θα αντέξουν και θα επιστρέψουν σε επόμενες εκλογές;

♦  Ποιοι και πόσοι από όσους επιστρέψουν θα είναι σε θέση να κομίσουν μια πολιτική αντίληψη διαφο­ρετική από αυτήν που οδήγησε τη χώρα και το ΠΑΣΟΚ στο βάραθρο;

♦  Ποιοι και πόσοι από όσους θα τους διαδεχθούν ή απλώς θα διασωθούν μπορούν να γίνουν οι κήρυκες και οι φορείς μιας ανασυγκρότησης;

♦  Ποια από τα κόμματα της κάποτε «δημοκρατικής παράταξης» είναι σε θέση να καταλάβουν οριστικά μέρος από το παλαιότερο «οικόπεδο» του ΠΑΣΟΚ;

Ο ελληνικός λαός πρωτίστως είναι αυτός που θέ­τει τα ερωτήματα, αλλά ταυτόχρονα είναι ο κατ’ εξο­χήν υπεύθυνος να τα απαντήσει.

Αν την επόμενη Κυριακή γίνονταν βουλευτικές εκλογές και το ΠΑΣΟΚ κατέβαινε με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου, μόλις ένα 8% του συνόλου των ερωτηθέντων θα ήταν αρκετό έως πολύ πιθανό να το ψηφίσει, ενώ μόλις 2% θα είχε μέτριες πιθανότητες. Η αρνητική προδιάθεση, φτάνει το 74%.

Και στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ όμως η θετική προδιάθεση προς το κόμμα τους με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου θα ήταν απογοητευτική, αφού μόλις το 17% θα ήταν αρκετά ή πολύ διατεθειμένο να τον εμπιστευθεί. Η «διεισδυτικότητα» του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ στα άλλα κόμματα είναι απλώς μηδαμινή.

Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ως αρχηγό και επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο κάποιοι θα περίμεναν. Η θετική εκλογική προδιάθεση απέναντί του περιο­ρίζεται στο 13%, ενισχυόμενη ίσως από τη μέτρια κατά μόνο 4%. Εντυπωσιακή η μικρή απόσταση του αρνητικού προς αυτόν ποσοστού (78%) συγκριτικά με το ανάλογο ποσοστό του Γ. Παπανδρέου (74%).

Και στο επίπεδο των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ όμως επικρατεί η εικόνα που παρατηρούμε στον γενικό πληθυσμό. Και εδώ το προβάδισμα του Βενιζέλου έναντι του Παπανδρέου δεν είναι εντυπωσι­ακό, ενώ εντυπωσιακό είναι το ότι οι αρνητικές «ψήφοι» απέχουν ελάχιστα από αυτές του Γ. Παπανδρέου. Και η δική τους «διεισδυτικότητα» στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων είναι ελάχιστη.

Όλα όσα είδαμε στους προηγούμενους πίνακες ως προς τα ενδεχόμενα εκλογικής καθόδου του ΠΑ­ΣΟΚ με αρχηγό και επικεφαλής τον Γ. Παπανδρέου ή τον Ευ. Βενιζέλο αποτυπώνονται συγκριτικά σε αυτόν τον πίνακα που αφορά το σύνολο των ψηφοφόρων.

Στο ερώτημα για τον καταλληλότερο χρόνο εκλογής νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι εντυ­πωσιακό ότι μόλις το 25% συνολικά θα ήθελε να καθυστερήσει η εκλογή μέχρι τον Μάρτιο ή για μετά τις εκλογές. Το 42% θα την προτιμούσε άμεσα, ενώ το 33% δεν έχει ή δεν θέλει να διατυπώσει άποψη.

Στο ερώτημα για τον καταλληλότερο χρόνο εκλογής νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι επίσης ση­μαντική η ανάλυση των απαντήσεων ανά εκλογική συμπεριφορά. Οι πιο βιαστικοί για το ξεκαθάρι­σμα είναι οι ψηφοφόροι της... Ν.Δ., με δεύτερους αυτούς του ΠΑΣΟΚ, χωρίς οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων να είναι εντελώς αδιάφοροι!