Θα κυβερνούν;

Από Το Ποντίκι, 26.8.2010

Ώστε το Μαξίμου ψάχνει υπερυπουργό. Και τον βρήκε, λέει, στο πρόσωπο του Ραγκούση. Αυτός θα ελέγχει και θα συντονίζει, στο πλαίσιο μιας μίνι κυβερνητικής επιτροπής, το κυβερνητικό έργο υποκαθιστώντας τον πρωθυπουργό και... παρακάμπτοντας τον Πάγκαλο. Προφανώς εκτός Μαξίμου, αλλά... υπό την αιγίδα του. Σημασία ωστόσο δεν έχει το πρόσωπο που θ’ αναλάβει αυτόν τον ρόλο, όσο ο ίδιος ο ρόλος.


Ως γνωστόν, όσες αποφάσεις – κατά κανόνα δυσάρεστες – έχει λάβει αυτή η κυβέρνηση έχουν υπαγορευθεί από την τρόικα των επιτηρητών. Οι μόνες επιλογές που η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται πως αποφάσισε απλώς υπερέβαιναν ακόμη και τα ζητούμενα της επιτήρησης και του Μνημονίου.

Έχουμε επίσης ως δεδομένο ότι ήδη έχει ενσκήψει ως υπερσύμβουλος του πρωθυπουργού ο («Δον») Τομάζο Σκιόπα με αποστολή να μας «βγάλει στις αγορές» το συντομότερο δυνατόν. Επίσης αναμένεται ένας ακόμη «σύμβουλος», με αρμοδιότητα την επίβλεψη του έργου των κρίσιμων για τους στόχους του Μνημονίου υπουργείων.

Ευλόγως μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο ρόλος του (όποιου) Ραγκούση δεν θα είναι άλλος απ’ αυτόν του ιμάντα μεταβίβασης των εντολών της επιτήρησης. Ωστόσο ποτέ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά κι ούτε έχουν μόνο μία – απλουστευτική – όψη.

Ακόμη και στα... χειρότερά της μια κυβέρνηση δεν παύει να κυβερνά, να λαμβάνει αποφάσεις για τις οποίες κρίνεται και, βεβαίως, να εξειδικεύει, να προσαρμόζει και να εφαρμόζει ακόμη και τις πλέον «αναπόφευκτες» επιλογές. Επομένως η αναζήτηση «υπερυπουργού», πρώτον, αποτελεί ομολογία αποτυχίας του προηγούμενου σχήματος. Δεύτερον, δημιουργεί την υποψία ότι πρέπει κάποιοι να φορτωθούν όλη την γκρίνια της κοινωνίας ως ανάχωμα για τον πρωθυπουργό.

Το ερώτημα πάντως είναι αν το νέο σχήμα θα είναι βιώσιμο, αν οι παρενέργειες θα είναι λιγότερες από τα προβλήματα που υποτίθεται πως θα λύσει. Ίδωμεν...