Οριακό σημείο

Από Τα Νέα

Του Ι.Κ. Πρετεντέρη

Πριν από λίγο καιρό, ο Πολ Κρούγκμαν είχε πει ότι «πέρασα όλη μου τη ζωή προσπαθώντας να μάθω οικονομικά τους Δημοκρατικούς και τώρα πρέπει να μάθω αριθμητική τους Ρεπουμπλικανούς».

Αν εν τω μεταξύ ολοκλήρωσε το θεάρεστο έργο του με τις αμερικανίδες θεούσες, πρέπει νομίζω να προσκαλέσουμε τον νομπελίστα και στην Ελλάδα. Μήπως διδάξει στην τρόικα όχι οικονομικά, ούτε καν αριθμητική, αλλά απλή λογική.

Διότι οι τύποι αποδεικνύονται απίστευτοι μυρωδιάδες. Όχι μόνο δεν έχουν πάρει πρέφα πού μας οδηγούν αλλά επιμένουν να μας βουλιάξουν και χωρίς ναυαγούς...


Τελευταίο κρούσμα. Στη χώρα που με την ανόητη και αδιέξοδη πολιτική τους βύθισαν στην ύφεση, την ανεργία και την ανέχεια, έφτασαν να συνιστούν περικοπή των κατώτερων μισθών και γενικότερη μείωση του μισθολογικού κόστους ως μέθοδο αντιμετώπισης του προβλήματος που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Η βλακώδης εμμονή τους στηρίζεται σε τρεις αναπόδεικτες παραδοχές:

● Πρώτον, ότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι πρόβλημα μισθολογικού κόστους – δεν είναι...

● Δεύτερον, ότι η μείωση των μισθών δεν θα έχει επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά – θα έχει διότι θα καταρρεύσουν ακόμη περισσότερο οι ασφαλιστικές εισφορές και η ιδιωτική κατανάλωση...

● Τρίτον, ότι μπορεί να υποχρεώσεις μια δημοκρατική κοινωνία σε διαδικασίες συνεχούς αποπληθωρισμού και εξαθλίωσης – δεν μπορείς: κάποια στιγμή θα βγουν στον δρόμο και θα σε πάρουν με τις πέτρες...

Πολύ φοβούμαι πως όσο περνάει ο καιρός πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να παραδεχτούμε το προφανές: οι οικονομικές συνταγές της τρόικας δεν είναι η λύση, είναι το πρόβλημα.

Κι εφόσον συνειδητοποιούμε και παραδεχόμαστε το προφανές πρέπει να κάνουμε κάτι για να αλλάξει.

Μακάρι να το κάνουμε σε συνεννόηση με την τρόικα – αφού πρώτα ανοίξουν κανένα εγχειρίδιο οικονομικής πολιτικής να εξοικειωθούν με το αντικείμενο... Αν όχι, όμως, δεν γίνεται να οδηγήσουμε μια χώρα στον θάνατο επειδή πέντε στόκοι με γκρίζα κοστούμια θέλουν να επιβεβαιώσουν το παπικό αλάθητο μιας βλακώδους συνταγής.

Κυρίως όταν αρνούνται να αντιληφθούν ότι το βασικό πρόβλημα του τόπου σήμερα δεν είναι ότι το έλλειμμα αντί για 7,6% πάει στο 8,5%. Αλλά ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια ανοχής και αντοχής της κοινωνίας.

Ναι, η χώρα χρεοκόπησε. Ναι, η κυβέρνηση έκανε απίστευτα λάθη και κουταμάρες. Ναι, οι κουτοπόνηρες καθυστερήσεις επιδείνωσαν την κατάσταση. Ναι, εξάντλησαν φορολογικά τους πολίτες προκειμένου να προστατεύσουν ένα υπερτροφικό, ακριβό και αναποτελεσματικό κράτος. Ναι, η κοινωνία αντιδρά συχνά και ανώριμα και αδιέξοδα.

Αλλά η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Η οικονομική συνταγή που επέβαλαν δεν περπατάει. Δεν αποδίδει. Δεν έχει προοπτική.

Και γι' αυτό πότε θα μιλήσουμε, κύριε Τόμσεν;