Διακόσια χρόνια πίσω...

Από topontiki.gr 
Του Δημήτρη Μυ 
Αν μπερδευτήκατε από τον χθεσινό επικοινωνιακό βομβαρδισμό σχετικά με τη νέα εργασιακή νομοθεσία, τα πράγματα συνοψίζονται με μια φράση: Διακόσια χρόνια πίσω... Το 1817 ο Ρόμπερτ Όουεν, ένας Ουαλλός ουτοπιστής, ήταν ο πρώτος που συνόψισε το εργατικό αίτημα για «οκτώ ώρες εργασία, οκτώ ώρες αναψυχή, οκτώ ώρες ανάπαυση». Η ελληνική κυβέρνηση με τα κατεπείγοντα νομοσχέδια (τα χθεσινά και αυτά που θα ακολουθήσουν) επαναφέρει στην επικαιρότητα το σύνθημα περί οκταώρου, για όσους τουλάχιστον έχουν εργασία...

Πριν σημειώσουμε κάποια πράγματα σχετικά με τα βασικά σημεία των διατάξεων για τις Ειδικές Επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, καλό είναι να υπενθυμίσουμε ότι:

● Οι Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) καθορίζουν τους ελάχιστους όρους εργασίας, που ισχύουν για τους εργαζόμενους όλης της χώρας. Στους εργαζομένους αυτούς περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο, τα ΝΠΔΔ και τους ΟΤΑ.

● Με τις ΕΓΣΣΕ θεσπίζονται οι κατώτεροι υποχρεωτικοί μισθοί - ημερομίσθια και συμπληρώνονται οι γενικοί όροι εργασίας, που ρυθμίζονται από τους σχετικούς νόμους και κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα.

Όλα αυτά τα «συνταγματικά κατοχυρωμένα» που ξέραμε τέλειωσαν χθες – από τη σοσιαλιστική (!!!) ελληνική κυβέρνηση – καθώς:

1. Στο πλαίσιο του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας εισάγεται στο συλλογικό Εργατικό Δίκαιο νέα μορφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, η «Ειδική Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση» (ΕΕΣΣΕ).

2. Στο πλαίσιο αυτών των ΕΕΣΣΕ είναι δυνατόν οι μισθοί να αποκλίνουν από την αντίστοιχη κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας.

3. Με βάση τις ΕΕΣΣΕ μπορεί να προσδιορίζεται ο αριθμός των θέσεων εργασίας, καθώς και λοιποί όροι, όπως μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητα.

4. Οι ΕΕΣΣΕ μπορούν να συναφθούν και σε επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενους.

Με πιο απλά λόγια: Η ελληνική σοσιαλιστική (!!!) κυβέρνηση επαναφέρει το εργασιακό περιβάλλον στον μεσαίωνα, εκεί όπου ο «άρχοντας» απασχολούσε όποιους ήθελε, όταν ήθελε και για όσο του έκανε κέφι. Με ακόμη απλούστερα λόγια: Οι εργαζόμενοι θα μπαίνουν (όταν και αν μπαίνουν) στη δουλειά με 500 ευρώ και θα συνταξιοδοτούνται (αν και όταν) με 1.000!!!

Η νέα ελληνική εργασιακή νομοθεσία αποτελεί το πρώτο παράδειγμα παλιννόστησης, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, της παγκοσμιοποιημένης νεοφεουδαρχικής «κάστας», η οποία προωθεί την ιδιωτικοποίηση ολόκληρου του κόσμου. Σε ό,τι μας αφορά, έχει πάρει θέση στο τραπέζι για να μας ξεκοκαλίσει. Εμάς τους εργαζόμενους, μαζί με τη χώρα...

ΥΓ.: Αν είμαστε ως εργαζόμενοι και πολίτες (συν)υπεύθυνοι σε κάτι, είναι αυτό: Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί τους το επιτρέπουμε.

Μέχρι πότε;